Met The First Berserker: Khazan, Elden Ring Nightreign en de Overture DLC van Lies of P is het al een goed jaar geweest voor Soulsfans. Het Chinese Leenzee Games probeert nu met WUCHANG: Fallen Feathers nog een game aan dat rijtje toe te voegen. Of hun eerste game meteen een voltreffer is kan je in deze review lezen.

Je speelt als Wuchang, een bekwame krijger die, getroffen door geheugenverlies en de ziekte ‘Feathering’, op zoek gaat naar antwoorden over haar verleden en een oplossing voor de gruwelijke ziekte. Het verhaal speelt zich af naar het einde van de Ming-dynastie waar verschillende facties met elkaar in strijd zijn en velen getroffen worden door de Feathering-ziekte, een bovennatuurlijk fenomeen dat zeer uiteenlopende mutaties veroorzaakt. De getroffen personen muteren uiteindelijk in gruwelijke wezens die je in al hun waanzin maar al te graag van het leven willen beroven. 

RoboCop: Rogue City was bij zijn release een kleine verrassing voor velen, want uiteindelijk bleek het een zeer vermakelijke game die de setting van RoboCop goed wist neer te zetten. Nu komt de ontwikkelaar met een standalone uitbreiding, genaamd Unfinished Business.

Het leek even goed te gaan in Detroit nadat we de vorige slechterik van de straat hadden gehaald en OCP een nieuw project startte: de OmniTower. Een wooncomplex dat tegemoetkomt aan de noden van de inwoners van Detroit. Maar alles wordt op zijn kop gezet wanneer huurlingen het complex innemen en omtoveren tot een burcht. RoboCop wordt opnieuw opgeroepen om dit kwaad te stoppen, zodat de inwoners opnieuw de rust vinden die ze verdienen.

Er zijn maar weinig gameseries die zo hard verankerd zitten in de jeugdcultuur van eind jaren ’90 en begin jaren 2000 als Tony Hawk’s Pro Skater. Het was niet alleen een game over skateboarding, het WAS skateboarding, of toch het beeld dat veel jongeren daarvan hadden. Een combinatie van punkrock, graffiti-achtige esthetiek, baggy broeken en een nonchalante afkeer van alles wat naar school, regels of verantwoordelijkheid rook. Het was MTV in speelbare vorm. Wie een remake van die games maakt, weet dat hij niet alleen gameplay moet restaureren, maar ook een tijdsgeest probeert terug te halen. Tony Hawk’s Pro Skater 3 + 4 doet dat deels: technisch en mechanisch is dit een uitstekende heruitgave, een bundel die lekker weg speelt en vol zit met content. Maar cultureel blijft het wat hol klinken, alsof je de juiste akkoorden hoort, maar niet meer met het gebrul van de zanger erbij.

Laten we met het positieve beginnen, want dat is er gelukkig in overvloed. Het gevoel van die eerste run, na het opstarten, is puur nostalgie. Als je ooit deel 3 op de PlayStation 2 hebt gespeeld, herken je meteen het ritme, de structuur, de manier waarop je telkens nét die ene combo probeert te verlengen door een riskante grind. Dankzij de vloeiende animaties, verbeterde physics en modernere besturing speelt het zelfs beter dan toen. Manuals, reverts, wallplants: ze zitten er allemaal in en voelen natuurlijker dan ooit. Deel 3 geldt voor velen als het hoogtepunt van de reeks en dat wordt hier bevestigd. Of je nu probeert om de Sick Score te halen, alle S-K-A-T-E letters verzamelt of de geheime videotape weet te vinden; Je zit voortdurend in een fijne loop van plannen, uitvoeren, falen, opnieuw proberen en uiteindelijk slagen. En dan meteen weer een run starten, omdat je ergens nog 100 dollar mist voor een stat boost.