REVIEW | Drag x Drive rolt het doel voorbij

Wanneer Nintendo met een online game op de proppen komt, weet je bijna zeker dat het niet om een doorsnee ervaring gaat. Dat bewijst de nieuwste titel Drag x Drive meteen. Het concept is op z’n minst opvallend: een mix van rolstoelbasket en skaten, samengebracht in een competitieve arena. Maar wat het spel echt bijzonder maakt, is de unieke besturing. Drag x Drive oogt als de perfecte techdemo om de nieuwe muisfunctionaliteit van de Switch 2 te etaleren. De grote vraag blijft natuurlijk: is dit meer dan alleen een indrukwekkende showcase?

Laat het ons dan maar meteen over de besturing hebben, want daar valt een hele hoop over te zeggen. In het spel gebruik je de Joy-Con 2-controllers alsof het twee muizen zijn, waarbij elke controller één wiel van je rolstoel aanstuurt. Op de achterkant van de stoel geven kleine witte lampjes precies weer hoeveel kracht je op elk wiel zet. Zo bepaal je je snelheid en stuur je vloeiend naar links of rechts. Beweeg je de controllers in tegengestelde richting, dan rol je achteruit. Met de ZL- en ZR-knoppen kun je bovendien afzonderlijk een wiel blokkeren, waardoor scherpe bochten of onverwachte stops een stuk makkelijker worden.

Na wat oefenen in de uitgebreide tutorial moet gezegd worden dat de besturing verrassend goed werkt. Fijn is ook dat de Joy-Cons 2 niet enkel reageren op een bureau of muismat, maar evengoed op je broek of benen wanneer je in de zetel zit. In die houding voelt het sturen zelfs nog natuurlijker aan en komt het echt dicht in de buurt van het besturen van een rolstoel.

Toch moeten we ook eerlijk blijven: niemand kiest voor zijn plezier om in een rolstoel te zitten, en die specifieke bewegingen zijn op zich niet de meest spannende. Daar wringt het schoentje dan ook bij Drag x Drive. Want hoe goed de besturing ook werkt, zodra het nieuwe eraf is merk je dat het simpelweg minder leuk wordt om te spelen. Daarbij komt dat de intensieve bediening al snel zwaar op je armen weegt, waardoor een paar potjes vaak wel genoeg zijn. Een traditionele besturingsoptie met knoppen had hier zeker een welkome afwisseling kunnen zijn, maar die keuze ontbreekt helaas.

Dan is er natuurlijk nog de gameplay zelf. Op papier klinkt het allemaal erg leuk: in korte matchen van drie minuten nemen twee teams van telkens drie spelers het tegen elkaar op in een potje rolstoelenbasket. Langs de zijkanten van de arena vind je ramps waarmee je spectaculaire stunts kunt uitvoeren, zoals een dunk, die bovendien extra punten opleveren. Het idee doet zelfs wat denken aan Rocket League, de eSports-titel die al jaren een hit is.

Helaas weet Drag x Drive diezelfde verslavende factor niet te bereiken. Een belangrijk knelpunt is het gebrek aan samenwerking en communicatie online. In veel wedstrijden rijdt een speler met de bal simpelweg rechtdoor richting de basket om te scoren, zonder ook maar te kijken naar zijn teamgenoten. Terwijl het spel juist uitnodigt om te passen en zelfs een handige manier biedt om de bal te vragen door je controller omhoog te steken, gebeurt dat in de praktijk amper. Daardoor voelen veel wedstrijden chaotisch en ongecoördineerd aan – meer als een kippenhok dan als een spannend teamsportspel.

Ook de manier waarop wedstrijden tot stand komen, is vrij bijzonder. Vooraf begeef je je namelijk in het park, een soort online hub waar andere spelers automatisch aan worden toegevoegd. Van daaruit worden willekeurige teams samengesteld en start een nieuwe match. Af en toe gooit het spel er voor de afwisseling een minigame tussendoor, zoals een korte sprintrace of een chaotisch partijtje waarin iedereen achter één bal aanrent.

Wat daarnaast opvalt – en zeker atypisch is voor een Nintendo-titel – is dat Drag x Drive een zekere ziel mist. De presentatie oogt eerder grauw en kleurloos, met visuele stijlen en muziek die weinig blijven hangen. Ook de speelbare personages weten geen indruk te maken: ze missen persoonlijkheid en de mogelijkheden tot personalisatie van zowel je avatar als je rolstoel blijven oppervlakkig. Het resultaat is een game die, ondanks een origineel concept, waarschijnlijk niet lang in het geheugen gegrift zal blijven.