REVIEW | Op stap met een ettertje in Sakuna: of Rice and Ruin
Als je iemand bent die onredelijk veel tijd heeft besteed aan games als Harvest Moon of Stardew Valley, dan weet je dat de vreugde ervan niet alleen het boerenleven is. Games in die vorm slagen er goed in om elke actie een doel te geven, of het nu gaat over een dagje vissen of om je gewassen te laten bloeien. Het is een moeilijke balans om het interessant te houden en het kan al snel saai worden ook. Een spel als Sakuna: Of Rice and Ruin is voor ons dan fascinerend. Het combineren van 2D-actiegames, 3D-landbouwgames, RPG's en Japanse mythe in één titel is een uniek vooruitzicht. De vraag is natuurlijk of al die genres samen wel werken.
In Sakuna: Of Rice and Ruin speel je met naamgenoot Sakuna. Ze is een verwende prinses van twee goden en wordt verbannen uit de hoofdstad nadat ze (samen met enkele mensen die het Lofty Realm zijn binnengetrokken) per ongeluk de offers voor de hoofdgod vernietigde. Ze wordt dan maar naar The Isle of Demons gestuurd om het hele eiland te reinigen. De enige manier om terug te keren naar haar luxueuze levensstijl, is door wat handenarbeid te verrichten en enkele demonen te verslaan. In het begin is Sakuna gewoon een rotverwend kind. Ze is eigenzinnig, lui en irritant. Dat is opzettelijk gedaan en een groot deel van het spel draait rond haar ontwikkeling als god. Toch is het voor ons vaak net iets te veel. Het personage komt vaak over als kinderachtig, wat voor de speler gewoon irritant is en je meer zin geeft om er gewoon mee op te houden.
