IN MEMORIAM | Max Payne

Regelmatig kijken we in In Memoriam terug op een reeks die we zijn kwijtgeraakt en die een gat in ons hart heeft achtergelaten. Een IP dat meer verdiende dan het heeft gekregen of gewoon een reeks games waarvan we meer wilden, ongeacht de vraag of het goed afgerond werd. Dit is een reeks uit het hart, het gebroken hart.

Vandaag staan we stil bij een franchise die nog steeds als een flikkerend vuur in onze gedachten brandt: Max Payne. Het  donkere verhaal van Max Payne begon in 2001 met de release van de eerste game. Max Payne was niet enkel revolutionair in het actiegenre, met de introductie van Bullet Time, maar was ook een duik in de donkere gedachten van een getroebleerde voormalige politieagent. Het werd zo meer dan gewoon een simpele third-person shooter.

De franchise werd oorspronkelijk ontwikkeld door Remedy Entertainment, al nam later Rockstar Games de touwtjes in handen. Max Payne, met zijn filmische verhaalvertelling, sterke graphics en innovatieve bullet time mechanics, creëerde al snel een onuitwisbare impact op de gamingwereld. Gamers die nog nooit van neo-noir hadden gehoord, werden nu midden in een wereld met karakteristieke verlichting en cynische hoofdpersonages gedropt.

Max Payne 2: The Fall of Max Payne, dat in 2003 verscheen, tilde de reeks naar nieuwe hoogtes. Het verhaal ging nog dieper in op de innerlijke strijd van Max terwijl hij op zoek gaat naar gerechtigheid en verlossing. Het spel introduceerde complexe personages en emotioneel geladen momenten, waardoor het een verhaal werd dat niet alleen visueel en gameplay-technisch boeide, maar de speler ook emotioneel raakte.

Daarna werd het enkele jaren flink stil rond Max Payne en was het wachten tot nieuwe eigenaar Rockstar in 2012 op de proppen kwam met Max Payne 3, dat Max uit zijn vertrouwde omgeving in New York haalde en hem naar de gewelddadige straten van Sao Paulo bracht. Het was een gewaagde zet die, hoewel anders, toch trouw bleef aan de essentie van Max Payne. De vertrouwde bullet time mechanics waren er nog steeds, maar nu kregen ze een nieuwe draai in de realistische omgeving van een metropool die barstte van corruptie en gevaar.

Wat deze franchise doorheen de drie games echt onderscheidde, was de filmische presentatie en het diepgaande verhaal. Het was alsof je door de pagina's van een donkere thriller bladerde, terwijl je tegelijkertijd de controle had over het lot van Max. Elk deel van de serie bracht meer diepgang in het verhaal, meer karakterontwikkeling, en daagde je uit om na te denken over de duistere kant van gerechtigheid en moraliteit.

Met Max Payne 3 kregen we echter ook de definitieve afsluiter van de reeks en het verhaal van de hoofdrolspeler. De donkere reis leek tot een einde te zijn gekomen. Toch blijft de hoop op een nieuwe episode in de harten van de fans levend. Zoals Max zelf vocht tegen schijnbaar onoverkomelijke kansen, zo blijven we hopen op een onverwachte wedergeboorte van deze geliefde franchise.