IN MEMORIAM | Grim Fandango

Regelmatig kijken we in In Memoriam terug op een reeks die we zijn kwijtgeraakt en die een gat in ons hart heeft achtergelaten. Een IP dat meer verdiende dan het heeft gekregen of gewoon een reeks games waarvan we meer wilden, ongeacht de vraag of het goed afgerond werd. Dit is een reeks uit het hart, het gebroken hart.

Wanneer je ergens in de jaren ’90 een game laat maken door de bedenker van de Monkey Island-games, dan zijn de verwachtingen meteen vrij hoog. In 1998 werd er dan ook met grote ogen uitgekeken naar Grim Fandango, de nieuwste game uit het brein van Tim Schafer die bij LucasArts zou verschijnen.

Grim Fandango valt vanaf het eerste moment op door de unieke stijl. De mix van Mexicaanse invloeden en het film noir-genre werkt wonderwel. Met nog een extra laagje jazz er overheen krijg je in Grim Fandango een sfeer die van het scherm druipt.

Het verhaal is bovendien zo bizar dat je niet anders kan dan meegezogen te worden. Je kruipt in de huid van Manny Cavallera, zowaar een reisagent in het land der doden, maar wel eentje met grote dromen. Jammer genoeg zit hij met grote schulden en krijgt hij te maken met een corrupt systeem waarin ritjes naar het hiernamaals verkocht worden tegen woekerprijzen. Wanneer Manny dat allemaal te weten komt, volgt een doldwaze rit van vier jaar, waarin Manny alles doet om zijn geliefde Meche in het hiernamaals te krijgen.

Grim Fandango viel niet alleen op vanwege de ontegensprekelijke stijl, maar ook vanwege de humor die langs alle kanten op je wordt afgevuurd. De game is bijzonder grappig, wat er voor zorgt dat de soms belachelijk moeilijke puzzels met de mantel der liefde bedekt worden. Vergis je immers niet, want Grim Fandango is een verschrikkelijk moeilijke game, vaak omdat het niet helemaal duidelijk is hoe je puzzels kan oplossen. Zo is het niet op een hand te tellen hoe vaak wij in het bos in de game verdwaald zijn.

Jammer genoeg laat het einde van Grim Fandango weinig aan de verbeelding over en was het eigenlijk altijd al bijna onmogelijk om met een echt vervolg op de proppen te komen. We vermoeden dat ook de fans het nogal jammer zouden vinden als het lot van Manny en Meche werd veranderd om toch maar een nieuw verhaal te kunnen schrijven.

Toch is het bijzonder jammer dat er nooit een Grim Fandango 2 is gemaakt. Een aantal personages uit de game – Glottis bijvoorbeeld – hadden misschien wel hun eigen verhaal kunnen vertellen, of een compleet nieuw verhaal met nieuwe hoofdpersonages en hier en daar een callback naar enkele favorieten uit het eerste deel.

Het mocht echter niet zijn. Tim Schafer en andere belangrijke mensen achter de game kozen een andere weg en maakten nog enkele hele sterke games, maar wij laten soms toch nog een traantje voor de teloorgang van El Marrow en Rubacava. Wie zou nu de jazzclub van Manny uitbaten?

Die pijn werd in 2015 even verzacht, toen we een remaster kregen van Grim Fandango. Daarin werden de bugs aangepakt en de graphics verbeterd, waardoor de game weer een stukje leuker was om te spelen. Het maakte het des te pijnlijker om aan het einde de aftiteling te zien, wetende dat er meer dan waarschijnlijk nooit een vervolg op Grim Fandango komt.