IN MEMORIAM | Need for Speed Underground

Regelmatig kijken we in In Memoriam terug op een reeks die we zijn kwijtgeraakt en die een gat in ons hart heeft achtergelaten. Een IP dat meer verdiende dan het heeft gekregen of gewoon een reeks games waarvan we meer wilden, ongeacht de vraag of het goed afgerond werd. Dit is een reeks uit het hart, het gebroken hart.

Met de release van Need for Speed Unbound (onze review kan je hier lezen) werd onze nostalgische blik terug naar het verleden van de reeks getrokken. Een In Memoriam voor Need for Speed kunnen we natuurlijk niet schrijven, maar we kunnen dat wel doen voor de beste reeks binnen de franchise die ooit heeft bestaan: Need for Speed Underground.

Van Need for Speed Underground zijn er maar twee games gemaakt, maar die twee titels maakten wel een ongelooflijke indruk op ons en veel andere gamers. Soms is er een beetje discussie over wat de beste Need for Speed-games waren, maar er is een hele generatie die standvastig zal vasthouden aan Need for Speed Undergorund en dan vooral Need for Speed Underground 2.

De eerste Need for Speed Underground verscheen eind 2003 op pc, Gamecube, PS2 en Xbox. Het was daarbij de eerste Need for Speed waar een verhaallijn in de career mode werd gestoken. Daarin maakte je kennis met de cultuur van illegale straatraces en alles wat daar bij komt kijken. Het verhaal was niet echt veel soeps, maar je kreeg wel voor het eerst de kans om je auto’s volledig naar wens aan te passen, om er dan daarna mee door de straten van Olympic City te racen. Ook de sterke soundtrack maakte best wat indruk.

De echte koning van de straatraces was echter Need for Speed Underground 2, dat al het goede van de voorganger nam en daar nog een flink pak verbeteringen bovenop gooide.

Het verhaal gaat verder na dat van Need for Speed Underground, maar al snel verhuis je naar Bayview, waar je een volledig nieuwe stad mag ontdekken. En ontdekken mocht je ditmaal letterlijk nemen, want je kon tussen de races heen door Bayview cruisen. Wie heeft er niet met heel wat neon onder zijn coole kar door de nachtelijke straten van Bayview gereden, terwijl op de achtergrond Riders on the Storm van Snoop Dogg feat. The Doors speelde. Het is voor heel wat gamers een core memory wanneer er over games wordt gepraat.

Need for Speed Underground 2 was zo onbewust de template voor een flink pak moderne racegames, waarin je niet gewoon van de ene race in de andere dropt via een menu, maar wel zelf naar de volgende locatie moet rijden. Door de fantastische sfeer die de game uitstraalde deed je dat ook met plezier. Bovendien gaf dat je de kans om echt te genieten van de bolide die je zelf bij elkaar had gespaard en verfraaid. De soms overdreven product placement nam je er dan wel bij.

Heel wat moderne gamers zouden Need for Speed Underground 2 misschien wat leeg vinden. Er was niet zoveel te zien in de stad – er waren nu ook weer niet zoveel events – en van politie was er geen sprake, maar voor gamers van die generatie was dat ook allemaal niet nodig. Need for Speed Underground 2 was op dat vlak eigenlijk bijzonder rustgevend.

Need for Speed Underground 2 is ondertussen al van 2005 en in die meer dan 15 jaar sindsdien zit zowat iedereen te smeken voor een derde deel of een reboot van de reeks, maar bij EA hebben ze daar niet echt oren naar. Geen idee waarom, want de hype voor die game zou ongelooflijk groot zijn. Je ziet in moderne games nog wel flarden terug van Need for Speed Underground, maar de echte sfeer en het gevoel van die games zijn nooit meer geëvenaard. En we hebben ook geen idee of dat ooit nog zal lukken.