IN MEMORIAM | Virtua Tennis en het verval van de tennisgame

Regelmatig kijken we in In Memoriam terug op een reeks die we zijn kwijtgeraakt en die een gat in ons hart heeft achtergelaten. Een IP dat meer verdiende dan het heeft gekregen of gewoon een reeks games waarvan we meer wilden, ongeacht de vraag of het goed afgerond werd. Dit is een reeks uit het hart, het gebroken hart.

Sportgames zijn al jaar en dag een belangrijk onderdeel van de gamingwereld. Bij een aantal sporten is ondertussen ook al de gouden formule gevonden om het grote publiek aan te spreken. Denk daarbij maar aan Formule 1, voetbal, basketbal en golf. Ook tennisgames waren een tijdje bijzonder succesvol, maar ondertussen is het al heel wat jaren geleden dat er nog eens een echt goede tennisgame op de markt verscheen. Wij grijpen de twintigste verjaardag van Virtua Tennis 2 op PS2 aan om te kijken waar het allemaal fout is gelopen.

Alvast eerst een kleine mededeling: dit artikel gaat over "realistische" tennisgames. Er zijn zeker nog een aantal leuke partygames met tennis in de hoofdrol verschenen, zoals bijvoorbeeld Mario Tennis, maar die laten we hier even buiten beschouwing. De games waar we het over willen hebben vallen in de categorie van Top Spin, Virtua Tennis, Tennis World Tour en AO Tennis.

De wereld van de meer realistische tennisgames begint eind jaren '90 met de allereerste Virtua Tennis. Die verscheen in de laatste maand van 1999 en beloofde een mooie tijd voor gamende tennisfans. Het toonde immers dat tennisgames verder konden gaan dan de eerder cartoony versies die we tot dan toe hadden gekregen. Dat had natuurlijk veel te maken met de kracht van computers en consoles die op dat moment op de markt waren.

De allereerste Virtua Tennis was een leuke game, maar nog redelijk beperkt in zijn aanbod. Er waren niet al te veel tennissers en ook was er nog geen enkele vorm van een career mode. Dat veranderde met Virtua Tennis 2, wat tot op de dag van vandaag nog altijd een van de beste tennisgames is die ooit werden gemaakt. Naast de gameplay was de toevoeging van World Tour daar de grootste reden voor. Je begon als speler op plek 300 en werkte je via toernooien naar de eerste plaats op de wereldranking. Ondertussen moest je ook nog wat trainen, waarbij je leuke minigames speelde waardoor je skills beter werden. Het is een patroon dat tot op de dag van vandaag in zowat elke tennisgame zit.

Virtua Tennis 2 voegde bovendien de slice toe aan je arsenaal slagen, waardoor je nu als een echte tenniskampioen je slagen kon variëren, om zo je tegenstander te verslaan. Pas jaren later zou blijken dat Virtua Tennis nooit meer echt het niveau zou halen dat het wist te halen met het tweede deel.

Gelukkig verscheen er forse concurrentie op de markt, met Top Spin. De eerste Top Spin verscheen in 2003, twee jaar na Virtua Tennis 2, en bouwde verder op het succes van zijn concurrent. Het voegde hier en daar wat gameplayopties toe, maar schitterde vooral dankzij de emotie die in het spel werd gestoken. Zo kon je na een punt met een druk op de knop tonen hoe je je voelde. Het zorgde er voor dat je als speler toch net iets meer betrokken was.

Na de release van Top Spin zou het een tijdje vrij stil worden in de wereld van de tennisgames. Pas in 2006 kregen we Top Spin 2 en een jaartje later Virtua Tennis 3, twee games die weinig nieuws toevoegden aan het concept. Het waren zeker geen slechte games, maar toch voornamelijk meer van hetzelfde. Virtua Tennis 2009 en Virtua Tennis 4 uit 2011 (nee, wij snappen deze telling ook even niet) zijn zelfs vrij matige games. Het probleem van die games was dat je steeds vaker tegenover bijna onklopbare tegenstanders kwam te staan. Je mocht zo vaak je wou de perfecte slag doen vanop de baseline, je tegenstander wist hem altijd opnieuw te halen en genoot blijkbaar van een onuitputbare bron aan stamina. Enkel wanneer je aan het net geraakte kon je eenvoudiger een punt maken, waardoor de gameplay heel eenzijdig werd.

Gelukkig was er nog Top Spin, dat met Top Spin 3 in 2008 een degelijk vervolg kreeg, en in 2011 met Top Spin 4 een fikse sprong voorwaarts maakte (we zwijgen even over de Wii-versie). De intuïtieve controls en de realistische graphics maakten van Top Spin 4 de beste tennisgame op de markt en jammer genoeg ook de beste tennisgame tot op de dag van vandaag.

Niet dat er geen nieuwe pogingen zouden kwamen, maar bij zowat allemaal ontbrak er op een bepaalde manier iets. De animaties voelden houterig, de gameplay was stroef, de game was te moeilijk ... Noem maar op, altijd was er wel iets waardoor al die nieuwe games in de voorbije tien jaar niet konden tippen aan wat Top Spin 4 (en jaren daarvoor Virtua Tennis 2) op de court bracht.

Het lijkt er dan ook op dat om een of andere reden de tijd voor de simulatie tennisgames voorbij is en we ons heil moeten zoeken in andere games, zoals Mario Tennis of Nintendo Switch Sports. Het is dan allemaal misschien wat minder realistisch, maar je zal er sowieso meer plezier uit halen dan uit de andere tennisgames die momenteel op de markt verschijnen.