IN MEMORIAM | Syphon Filter

Elke maand kijken we in In Memoriam terug op een reeks die we zijn kwijtgeraakt en die een gat in ons hart heeft achtergelaten. Een IP dat meer verdiende dan het heeft gekregen of gewoon een reeks games waarvan we meer wilden, ongeacht het feit of het goed afgerond werd. Dit is een reeks uit het hart, het gebroken hart.

Vandaag werpen we een blik op Syphon Filter, de reeks die ons de liefde voor de taser deed ontdekken. Sinds 2007 is er echter geen sprake meer van Syphon Filter en na bijna 15 jaar hebben we de hoop op een opvolger ook bijna opgegeven.

De eerste Syphon Filter verscheen al in 1999 voor PlayStation en was meteen een hit. De game draait rond Gabe Logan die als geheim agent de biologische aanvallen van een terroristische organisatie moet stoppen. Je hoort het al, het plot is niet beter dan dat van de gemiddelde Expendables-film, maar daar gaven we ook geen zier om. Shooters waren toen ook helemaal nog niet verhaalgedreven. Actie, daar draaide alles rond en met die actie zat het in Syphon Filter helemaal goed.

Als je nu gameplay terugkijkt van de eerste Syphon Filter, dan vraag je je misschien af of we compleet gek zijn. Het ziet er immers verschrikkelijk uit. Om te beginnen is de game al meer dan 20 jaar oud en toen was het gewoon een heel straf gemaakte game. Visueel ziet het er nu dramatisch uit, maar in het vorige millennium vielen we bijna van onze stoel bij het zien van al die grafische pracht. Over de framerate gaan we wel zwijgen, want euhm, tja.

Ook de gameplay was subliem. Syphon Filter was immers niet zomaar een third-person shooter, maar mixte actie met de nodige stealth en hier en daar zelfs een puzzel. Het ging daarbij regelmatig de mosterd halen bij titels als GoldenEye 007 en Metal Gear Solid, maar dat waren in hun tijd dan ook gewoon topgames.

Syphon Filter had ook een immens arsenaal aan wapens en gadgets die je kon gebruiken, wat er voor zorgde dat je de game ook meer dan een keer kon spelen. Voeg daar nog een geslaagd laagje AI aan toe en je kreeg een game die je uren plezier gaf.

De grootste funfactor was natuurlijk de taser. Een bijzonder eenvoudig wapen waar iedereen die ooit Syphon Filter speelde gretig gebruik van maakte. Het was leuk om iemand met die taser uit te schakelen, maar toen we ontdekten dat vijanden in brand schoten als je ze bleef taseren was het hek helemaal van de dam. Wie heeft er nog kogels nodig als je gewoon iedereen met een ferme stoot elektriciteit van kant kan maken? De sadisten onder ons hadden hun game gevonden.

Een jaar na de eerste kregen we al de tweede Syphon Filter en nog eens een jaartje later zelfs al meteen een derde. Uitmelken? Geen idee waar je het over hebt. Het grootste probleem was vooral dat beide games op het einde van de PSX-generatie uitkwamen. Toen Syphon Filter verscheen op de eerste PlayStation was de PS2 zelfs al een jaar verkrijgbaar. Ondanks dat het degelijke games waren, was de magie zo toch een beetje verdwenen. Er verschenen ook nog twee titels op PSP (waarvan er eentje een port kreeg naar PS2), maar de PSP was nu niet meteen het platform waar je een franchise levende wou houden.

Zo zitten we al in 2007 (of 2010 als je over de port spreekt) en komen we aan het einde van Syphon Filter. Het is een franchise die bij ons op de redactie nog heel vaak genoemd wordt als reeks die we graag zien terugkomen. Elke E3, elke Gamescom hopen we op een aankondiging van een nieuwe Syphon Filter. Elk jaar komen we thuis van een kale reis. We snappen natuurlijk volledig dat het niet meer dezelfde soort game zou zijn, maar de geest, het gevoel van Syphon Filter moet toch nog ergens rondwaren? Ergens moet er toch een ontwikkelaar zijn met dromen van vijanden die in brand schieten omdat er te lang een taser op wordt afgeschoten? Gooi daar wat budget naar en laat hem in godsnaam een nieuwe Syphon Filter maken. De mensheid heeft er nood aan.