REVIEW | Shin Megami Tensei III Nocturne HD Remaster is prettig moeilijk

Keer terug naar je jeugdjaren en herbeleef de mooie tijden waar full denim outfits acceptabel waren, Britney Spears welgeteld nul mental breakdowns had en Tokio zich na een vreemd ritueel binnenstebuiten keerde en omvormde naar een andere dimensie waar demonen heer en meester zijn. Shin Megami Tensei 3 transporteert je terug naar mooiere tijden en geeft je de rol van demi-fiend om het nieuwe Tokio te verkennen. Als niet alles je even bekend klinkt, is het hoog tijd dat je deze remake oppikt. 

De intro van Shin Megami Tensei speelt als een slechte horrorfilm waar je het hoofdpersonage de ene slechte keuze na de andere ziet maken. Je roept machteloos “NEE, GA TOCH NIET NAAR DIE KELDER!” en duwt ondertussen grinnikend de joystick naar voren. Je hart zegt nee, maar je gemene gamerbrein wil enkel herrie maken. Je speelt als stille protagonist die afspreekt met wat klasgenoten en een leerkracht. Op weg naar de afspraak hoor je vreemde geruchten over sektes, duivelse rituelen en een vreemd ziekenhuis in Shinjuku waar de dokters experimenten uitvoeren op de patiënten. Je laat je niet uit het lood slaan door zulke onzin en reist dus gezellig verder naar Shinjuku.

Eens aangekomen aan een of ander vreemd ziekenhuis merk je dat het gebouw zo goed als verlaten is. Je ziet enkel één van je klasgenoten, de rest is mysterieus verdwenen. Wanneer jouw klasgenote je zegt dat het vreemde ziekenhuis van de geruchten hetzelfde ziekenhuis is als waar jij je bevindt, vind je er ook niets beter op dan haar een magazine te geven over complottheorieën, want ze heeft wat origineel materiaal nodig ofzo. Je gaat ondertussen rustig op zoek naar de rest en kiest ervoor om steeds vreemdere omgevingen te gaan verkennen, want waarom ook niet. Een stevig bewaakte kelder met bloed aan de muren en demonische tekens op de grond? Allemaal doodnormaal. Wanneer je dan uiteindelijk een of andere vreemde man vindt, dreigt die je te vermoorden omdat je hem stoorde tijdens zijn ritueel om Tokio om zeep te helpen. Beetje grof, gezien je gewoon je leerkracht zoekt, maar oké dan. Deus ex leerkracht redt de dag en zorgt ervoor dat jij je hoofd gewoon mag houden, maar ze vindt wel dat Tokio alsnog mag oprotten.

Terwijl jij je leerkracht volgt naar het dak van het ziekenhuis, zie je hoe heel Tokio zichzelf uit de grond rukt en zich tot een knusse bol vormt. Het heet ‘the conception’, maar lijkt best wel op Inception. Binnenin dit nieuwe Tokio kunnen mensen niet bestaan. Voor de transformatie compleet is, komt er echter een mysterieuze jongeman met zijn begeleider voor je om je een smakelijk cadeau te geven. Je krijgt, lichtjes tegen je zin, een soort van duizendpoot door je strot geramd en verandert daardoor tot demi-fiend.

Wanneer je wakker wordt, merk je de aanwezigheid van blauwe schimmen die ooit mensen waren. Deze schimmen vertellen je dat Tokio wel echt héél erg om zeep is, er een of andere demon zichzelf de baas van het ziekenhuis waant en dat er enkele mensen zijn ontsnapt. Hopend dat die mensen jouw mensen zijn én dat ze een stuk menselijker zijn dan jij het nog bent, trek je er op uit. Je komt ergens een pixie tegen die besluit zich bij jou aan te sluiten zodat jij haar uit het ziekenhuis en tot bij Yoyogi park kan begeleiden. Je leert zo dat je demonen aan jouw kant kan krijgen met een goed gesprek. Of, vaker wel dan niet, na 500 pogingen en heel wat gevloek. Wanneer je je weg uit het ziekenhuis baant, begint je avontuur écht. Je gaat op zoek naar de verdwenen vrienden, de man die de wereld op zijn kop zette en wat juist jouw doel is.

Het zal je mogelijk niet verbazen, maar in een wereld geregeerd door demonen zitten er veel figuren met bedenkelijke morele waarden. De twee grootste groeperingen zijn Mantra en de Assembly of Nihilo. Mantra, onder leiding van Gozu-Tennoh, wilt regeren door macht. Enkel de sterkste demonen hebben een plaats in hun maatschappij. The Assembly of Nihilo staat onder leiding van Hikawa en jouw leerkracht, en zijn verantwoordelijk voor het vernietigen van Tokio. Zij willen de wereld vernietigen om zo een einde te brengen aan al het lijden. 

Na al die jaren komt er natuurlijk slijt op een game. Ook Shin Megami Tensei 3 ziet er op sommige plekken best verouderd uit. Niet op zijn minst omwille van de foute jaren 2000 kledij. Vaak is de omgeving simpel op een manier waarop we het niet meer gewend zijn. De personages en monsters hebben dan wel weer een unieke en geweldige stijl. Vooral de monsters blijven relevant, we zien veel van hen nog steeds verschijnen in de laatste uit de Shin Megami Tensei spin-off reeks, Persona 5. Ook de muziek en voice acting weten met gemak te overtuigen. Het grootste deel van de OST bestaat uit geweldige schijven, de enige uitzondering is helaas de battle muziek. Het lijkt bijna of wat moet doorgaan voor zang gebracht werd door een hyperkinetische hond die net de postbode hoorde, met een laagje reverb erover. Allerminst charmant dus. Jammer genoeg ook de muziek die je het vaakste hoort, dus je moet eventjes leren leven met Pekkie’s geblaf.

De game is dus wel een beetje opgekuist, maar verwacht dus geen next-gen mirakel. De remaster-messias is helaas nog niet op aarde neergedaald om onze oude favorieten magischerwijze om te toveren tot meesterwerken. Al bij al doet Atlus het echter wel fantastisch. Buiten de afgeleefde achtergronden is alles gewoonweg aangenaam.

Toch als je houdt van pijn. Shin Megami Tensei 3 is qua moeilijkheidsgraad immers best pittig. Je hebt geen automatische heals als je bij een save point komt en hotels moet je ook niet verwachten. Jouw gezondheid hangt dus best wel af van wat je in je zakken hebt. Af en toe kan je een genezende bron vinden, maar de genezende demon die daar rondhangt vraagt ook gewoon geld voor haar diensten. Om het allemaal nog gezelliger te maken vragen ook de demonen die je wilt overtuigen om zich bij jouw team aan te sluiten vaak geld of genezende items. Goede item management is dus van vitaal belang.

Bovendien gaat de moeilijkheidsgraad van de game ook nog eens pijlsnel de lucht in wanneer je op zoek gaat naar de Assembly of Nihilo. Je kan dus best ook een aardig stukje grinden, zowel om jouw level op peil te krijgen als om je team van monsters sterk genoeg te krijgen. Je moet actief monsters aanwerven door ze te overtuigen of te verleiden om zich bij je aan te sluiten. Doorgaans zullen de monsters dus, zoals eerder geschreven, een aalmoes vragen. Wat geld, een lifestone, een resurrection stone, wat van jouw HP, … Gek genoeg kennen de demonen geen schaamte. Vooral ook omdat ze heel erg eigenzinnig zijn. Ook al geef je ze alle items, geld en levensenergie waar ze om vragen, soms beëindigen ze het gesprek alsnog met een “mmmmmnee maar toch bedankt”. Met wat geluk krijg je een healtje in de plaats, maar vaak is het eerder frustratie.

Slaag je er toch in om minstens twee monsters te recruiten, dan krijg je de kans om ze ook te gaan fusen. Uit elke fusie van twee demonen komt een nieuwe demon met een base level die hoger is dan de base level van de opgeofferde demonen. Vooral leuk dus wanneer je offers al best stevig getraind zijn om dan dus terug een stapje naar achter te moeten zetten. Strategische fusie is dus zeker belangrijk. Bovendien kunnen bepaalde demonen ook evolueren, dus soms wil je je vrienden toch even langer aan jouw zijde houden.

Waar we wél heel blij mee zijn is het Amala netwerk. Dit netwerk bestaat uit een bende vreemde stenen die onderling met elkaar verbonden zijn. Je kan het Amala netwerk gebruiken om je spel op te slaan of vooral voor fast travel. Zeker later in het spel kan je hier dankbaar gebruik van maken. Je wordt namelijk vaak gedwongen om terug te keren naar oudere gebieden om daar iets te regelen. Omdat wegenkaarten in 2003 nog niet zo technologisch vooruitstaand waren als de Google Maps die wij nu in onze handpalm dragen, kan je best wel stellen dat veel gebieden regelrechte doolhoven zijn. Hoera voor het Amala netwerk dus!

Al kan het ding wel eens breken en je vastzetten in de doolhof die alle stenen van het netwerk met elkaar verbindt. Om maar te zeggen dat er nu echt niéts gewoon vlot kan gaan voor onze demi-fiend. Nog een aangename aanpassing is de toevoeging van een game suspension. Je kan de game eender wanneer stil zetten en een tijdelijke save maken. Zo ben je dus niet volledig afhankelijk van de aanwezigheid van Amala terminals.