HANDS-OFF PREVIEW | The Dark Pictures: House of Ashes geeft je meer vrijheid

Met House of Ashes zitten we alweer aan het derde deel in de Dark Pictures Anthology van Supermassive Games. Nadat we eerst op een boot verzeild geraakten en daarna betrokken waren bij de gebeurtenissen in Salem, is het nu de beurt om naar het Midden-Oosten te trekken. Daar stuiten een boel soldaten immers op een mysterie uit een ver verleden.

House of Ashes speelt zich af in 2003, in Irak ten tijde van de Irakoorlog. Het verhaal begint met een groep Amerikaanse militairen die op zoek zijn naar massavernietigingswapens, maar daarbij stuiten op Irakees verzet en een gevaar dat al enkele duizenden jaren oud is.

Bij hun zoektocht komen ze terecht in een ondergrondse tempel, meer dan 4.000 jaar geleden werd gebouwd door Naram-Sin, een koning van het Akkadische rijk die de tempel zag als een manier om de goden tevreden te houden. Dat lukte echter niet helemaal en zijn rijk ging verloren. Wanneer de hoofdrolspelers – in House of Ashes zal je vijf personages kunnen besturen – in de tempel terecht komen, merken ze al snel dat ze niet alleen zijn. Om te overleven zit er niks anders op dan samen te werken en zo snel mogelijk de uitgang zoeken.

Het bekendste personage in House of Ashes wordt gespeeld door Ashley Tisdale, die vooral bekend is van de High School Musical-films en als stem van Candace in Phineas and Ferb. Zij speelt een CIA-agente. Daarnaast zijn er dus nog vier andere personages, waaronder een Irakese militair. Samenwerken met oude vijanden wordt dus een onderdeel van House of Ashes, wat ook nodig zal zijn om te overleven.

Tijdens de prestentatie was Supermassive Games ook heel eerlijk over de invloeden: Aliens, The Descent, Predator en het boek At the Mountains of Madness van H.P. Lovecraft. Vooral die eerste twee invloeden vallen zeker en vast op. The Descent, omdat heel veel van de game zich ondergronds afspeelt, maar ook de impact van Aliens is overduidelijk. De monsters, voor zover we ze al zagen, ademen de stijl van de xenomorphs uit en ook het claustrofobische gevoel past perfect bij Alien en Aliens. Mits wat aanpassingen zou dit perfect een game kunnen zijn die zich in het universum van Ridley Scott afspeelt.

In de basis is deze House of Ashes heel gelijkaardig aan de voorgaande games in de reeks, maar er zijn toch enkele duidelijke verschillen. Visueel ziet alles er weer dat tikje beter uit en het wordt ook de eerste game met een upgrade voor de nieuwe consoles, dus House of Ashes moet in principe de mooist game in de anthologie worden.

Op vlak van gameplay is er voor het eerst een optie toegevoegd om uit verschillende moeilijkheidsgraden te kiezen. Natuurlijk is er in House of Ashes niet bepaald veel echte actie en dus heeft die moeilijkheid betrekking op de quick-time events. Ben je daar geen fan van of vind je die gewoon niet leuk, dan kan je ze nu een stuk eenvoudiger maken. Vind je ze te simpel, dan kan het voortaan ook moeilijker.

Nog een grote vernieuwing en naar onze mening sowieso een verbetering, is dat Supermassive Games afstapt van de vaste camera’s en spelers nu de volledige vrijheid geeft om de omgeving te ontdekken. De vaste camera zorgde in voorgaande games soms voor een beetje frustratie, wat nu dus een stuk beter moet zijn, plus het zorgt er voor dat je toch iets meer kan genieten van wat het spel allemaal te tonen heeft. Daarom kan je in House of Ashes ook een zaklamp gebruiken om alles goed te bekijken, al beweeg je dan ook wel een stukje trager. Exploreren doe je dus op eigen risico.

Tot slot bevat deze derde game dezelfde modes als voorheen al het geval was. Je kan natuurlijk nog steeds alleen aan de slag, maar ook online in Shared Story of met vrienden op de zetel in Movie Night Mode. Er zijn ook opnieuw twee ‘cuts’, met de Theatrical Cut en de Curator’s Cut. Die laatste vertelt het verhaal op bepaalde momenten uit het perspectief van andere personages en is een extraatje voor wie een pre-order plaatst.