PILE OF SHAME | 56. Crysis 3 (2013)
Een gedocumenteerde poging van Uberkamper om zijn persoonlijke Pile of Shame tot nul te herleiden.
Uberkamper nam bij het begin van dit jaar het goede voornemen om zijn persoonlijke Pile of Shame te reduceren tot een vers geploegde akker in de polders van de Moeren (tot nader order nog steeds het meest vlakke stuk land van Vlaanderen).
56. Crysis 3 (2013)
Halfgamer is de naam die Uberkamper geeft aan amateurs van het computerspelwezen die er af en toe in slagen om de blik af te wenden van hun computerscherm om essentiële menselijke behoeften te vervullen als daar zijn: eten, douchen en in foetushouding heen en weer schommelen. Echte gamers daarentegen douchen niet.
Iedere halfgamer op deze planeet zal inmiddels wel al op de hoogte zijn van het feit dat Crysis is ontstaan uit een ruzie over Far Cry tussen ontwikkelaar Crytec en uitgever Ubisoft. De sappige details van dit sjakossengevecht zijn inmiddels algemeen bekend. Als goede katholiek zou Uberkamper normaal gezien nu pleiten voor vrede op aarde voor alle mensen van goede wil, maar als uit een banale ruzie een spel als Crysis geboren kan worden, dan is hij de laatste om daarover te klagen. Soms kan een heel klein beetje oorlog wel degelijk beter zijn dan onuitgevoerde moorden. Dat is blijkbaar evenzeer waar voor het spelen als voor het maken van games.
“Als ze niet naar u luisteren, schudt dan het stof van uw voeten en ga verder” zegt Jezus nog in het evangelie en laat dat nu net zijn wat ze bij Crytec hebben gedaan door de ‘Far’ in Far Cry letterlijk te nemen en zoveel mogelijk afstand van Ubisoft te nemen. Het kind dat uiteindelijk uit dit heel klein beetje oorlog geboren werd luisterde naar de naam Crysis en dat spel bleek in 2007 weinig minder dan een van de beste first-person-shooters ooit te zijn. Een spel dat halsoverkop van menige halfgamer een echte gamer maakte.
Over het eerste deel van Crysis gaat de mare rond dat het spel grafisch haar tijd ver vooruit was. Anderhalf decennium later wordt dit spel volgens de legende nog steeds gebruikt om benchmarks te draaien op computers, waarna deze stuk voor stuk rookpluimen beginnen uit te braken om daarna jankend weg te smelten. Zelfs het inmiddels iconische zinnetje "But can it run Crysis?", wordt nog steeds als boutade bovengehaald wanneer fabrikanten van nieuwe hardware weer eens overdreven verwachtingen (of prijzen) hanteren. Het lijkt allemaal wat overdreven, maar de ervaring leert dat Crysis draaien op Ultra settings nog steeds een goede manier is om eieren te bakken op laptops.
Zelf herinnert Uberkamper vooral dat het in Crysis mogelijk was om bomen omver te schieten. Met een eenvoudige aanpassing via de console was het bovendien mogelijk om de maximum strength van het speciale nanosuit verduizendvoudigen waardoor tegenstanders met een welgemikte djoef op hun muil een paar honderd meter ver werden gekatapulteerd. Dit soort activiteiten hebben Uberkamper naast het eigenlijke schietwerk vele uren heeft beziggehouden en werkten op een vreemde manier ook erg therapeutisch.
Helaas hebben Crysis 2 en deze Crysis 3 weinig van dit soort ongein. Het vernieuwende effect van het nanosuit is wat uitgewerkt en het valt meer op dat dit er eigenlijk uitziet als een metalen onderbroek die over de oren is getrokken middels een gruwelijk misgelopen bir (broek-in-reet of wedgie voor de leken). In de praktijk is enkel de tijdelijke onzichtbaarheid echt nuttig. Maximum Armor is gewoon een weinig opwindend extra schild en Maximum Power voelt zonder de aanpassing van weleer nooit als echte power. Tegenstanders vallen toegegeven wel met een slag dood, maar het is niet mogelijk om pakweg door betonnen muren te beuken, vrachtwagens weg te slingeren of naar de top van een gebouw te springen. Bij maximum power stelt Uberkamper zich nu eenmaal andere dingen voor dan iets dat aanvoelt als een nekslag met een natte dweil.
Een ander problemen van Crysis 3 is het feit dat de setting van een tropisch eiland is overgegaan naar die van een gesloten stad. Objectief ziet het er grafisch wel wat beter uit, maar het is tegelijk ook allemaal veel minder sfeervol dan weleer. Daar komt nog bij dat het verhaal stevig aan spankracht heeft verloren sinds de vuige aliens uit hun kot zijn gebroken. De eerste helft van het originele Crysis draaide rond het beklimmen van een berg waarop een ruimteschip was geland. De tweede helft bestond erin om in volle paniek naar beneden te lopen, vallen of rollen terwijl het hele eiland ten onder ging in dodelijke vrieskou. Halsoverkop het hazenpad kiezen teneinde niet als vlezige frisco te eindigen, het had iets… verfrissend.
Ook de vraag wat er juist aan de hand is met die aliens, blijkt tegen dat Crysis 3 zich op gang trekt al lang te zijn opgelost en dus wordt voor de gebruikelijke vlucht vooruit gekozen. Opnieuw moet de volledige flip-floep-flap planeet stoemelings gered worden door een speciaal pak waar niet noodzakelijk een lichaam of zelfs maar een persoonlijkheid in moet zitten. Getuige hiervan het feit dat de inhoud van dit pak luistert naar de naam Prophet en Alcatraz en tegelijk dood en levend is. Het blijft allemaal wat onduidelijk en het heeft ook niet heel erg veel belang. Blijkbaar stond de 3 in Crysis 3 ook voor het volledige aantal personages met dialoog in het spel en blijken die in de loop van het verhaal ook nog elk op een of andere manier een dubbelrol te spelen. Tegen het einde van het spel werd Uberkamper zowaar wat misselijk tijdens het spelen, niet vanwege de gameplay, maar omdat hij vrijwel permanent met zijn ogen zat te draaien bij het horen van zoveel clichématige onzin.
En tenslotte gaat het er in deze Crysis 3 allemaal ook wat bloedeloos aan toe. De levels zijn weinig spectaculair en zelfs het laten ontploffen van een stuwdam klinkt in het spel als het afsteken van een voetzoeker waarna iets met het debiet van de Kleine Nete zich rustig op gang trekt. Weg zijn ook de spectaculaire vriesaliens van weleer waar Crytec zo trots op was. De huidige lichting buitenaards gespuis zijn eigenlijk gewoon erg lelijke mensen met wat rare geweren.
Misschien lijkt het bij al het bovenstaande dat Uberkamer Crysis 3 een slecht spel vindt, maar dat is zeker niet het geval. Het is een zeer degelijke popcorn shooter geworden met een iets betere gameplay en een iets minder plot dan gemiddeld. Een decennium later, midden in de puinhoop van geflopte hypes en andere gamermiserie, beseffen we meer dan ooit dat zoiets geen onverdienstelijk resultaat is.
Crysis 3 (2013)
Pro
- Het Nanosuit zorgt voor afwisselende gevechten
- Mooie graphics voor hun tijd
- Trilogie komt tot een bevredigend einde (iets waar vandaag veel series en games niet meer in slagen)
Negatief
- Het Nanosuit is het eigenlijke hoofdpersonage ...
- … en lijkt op een mislukte bir met een stalen onderbroek
- Weeral heel de flip-floep-flap wereld redden
Wie is Uberkamper?
Uberkamper. Zijn van nature trage en beschouwende speelstijl lijkt zozeer op "campen" dat besloten werd deze doorgaans pejoratieve nomenclatuur als eretitel te adopteren. De variant met "K" i.p.v. "C" bleek evenwel ongelukkigerwijze naar het Duitste woord voor vechten te verwijzen, eerder dan naar het Engelse woord voor Kamperen. "Uber", eveneens aan het Duits ontleend, betekent dan weer: alles en iedereen overtreffend. Dat is natuurlijk, laat ons eerlijk zijn, de enige manier om een spel te spelen. Uberkamper kan dus evenzeer verwijzen naar het overtreffende vermogen om stil in een hoek te liggen en te wachten tot het spel gedaan is, als naar degene die het speelveld overheerst en domineert. De beiden zijn correct.
Deze ziet er na 10j nog steeds goed uit imo.
Geplaatst op 2023-07-14 20:53:43