Total War: Warhammer II - Rise of the Tomb Kings
Total War: Warhammer II - Rise of the Tomb Kings
Total War: Warhammer II was volgens ondergetekende één van de topgames van 2017. Het continue (her)spelen van de Mortal Empires campagne werd echter bruusk onderbroken door het toevoegen van nog een nieuwe factie, de Tomb Kings. The Creative Assembly kreeg bij de DLC van hun vorige Warhammer spel de kritiek dat de DLC facties nogal prijzig waren voor wat ze boden. Voor Rise of the Tomb Kings is de prijs alleszins niet gezakt, dus dan is de vraag of de kwaliteit in verhouding genoeg gestegen is.
Voor wie onbekend is met het Warhammer universum: de Tomb Kings kunnen het best omschreven worden als een ondode fantasy versie het oude Egypte, vreemd genoeg zonder mummies. In lang vervlogen tijden was het rijk van de Nehekhara oppermachtig, maar door slecht afgelopen necromancy magie werd elke inwoner omgetoverd tot een onsterfelijke en eeuwig gehoorzame slaaf. Hun roeping is om de vergane glorie van de Tomb Kings terug in ere te herstellen en iedereen die ze daarbij in de weg staat, kan kiezen tussen meewerken of een deel worden van hun immense legers.
Het concept van legers die uit quasi oneindig veel ondoden bestaan, lijkt in eerste instantie natuurlijk op de Vampire Counts factie. Toegegeven, buiten het feit dat de skeletten van de Tomb Kings blijkbaar wèl een boog kunnen hanteren, is er weinig verschil tussen de eenvoudige eenheden van deze twee facties. Waar de vampieren misschien wel makkelijk veel en goedkoop legers op de been kunnen brengen, zijn eenheden bij de Tomb Kings geheel gratis. Niet geheel onlogisch natuurlijk, als soldaten zonder problemen terug herrijzen en zonder honger of dorst tot in de eeuwigheid gehoorzaam blijven. Maar het zorgt dus voor een strategische gameplay die in zijn geheel nieuw is voor de Total War reeks. Een Tomb Kings factie is dus nooit verslagen tot je elk spoor ervan verwijderd hebt. Zelfs zonder één cent in de oorlogskas zullen ze, met genoeg tijd, altijd nieuwe legers op de been kunnen brengen.
Met die basiseenheden kom je natuurlijk ook maar zo ver. Het wordt iets moeilijker om sterkere manschappen mee in het feestje te krijgen. Ze zijn nog steeds gratis, maar het aantal dat je tegelijk kan bezitten is beperkt door het aantal ondersteunende gebouwen voor die specifieke eenheid. Bij andere rassen kan je vanuit één stad een oneindig aantal manschappen laten stromen, zolang je economie het kan trekken. Hierdoor is een vaak gebruikte strategie om een klein aantal veilige steden in te richten als productiecentra voor troepen, terwijl de rest van je rijk deze legers financiert. Dit trucje zal bij de Tomb Kings niet volstaan, bij hen zal je deze gebouwen strategisch moeten verdelen. Daardoor lopen ze dus het risico dat een onverwacht verlies van territorium ervoor kan zorgen dat ze plots belangrijke eenheden niet meer kunnen recruteren. Dit is één van de twee mechanismes die de macht van de grenzeloze, onsterfelijke legers van de Tomb Kings moet inperken.
De andere zwakte is dat ze maar een beperkt aantal legers naar het slagveld kunnen brengen. Hun legers moeten namelijk geleid worden door een Tomb King, waarvan er maar enkele zijn. Door archeologisch onderzoek, wat in gametermen dus gewoon een research tree is, komen er na verloop van tijd wel mogelijke leiders bij, maar hoewel je dus snel en gratis legers op de been kan brengen, zal je het met de Tomb Kings dus nooit op numeriek vlak kunnen halen van de grootste facties die een theoretisch oneindig aantal legers kunnen recruteren. Gelukkig hebben de Tomb Kings ook de beschikking over een aantal erg krachtige monsters. Door de combinatie van kosteloze, eindeloze skeletten aan de ene kant en erg sterke monsters aan de andere, heb je heel wat mogelijke tactieken tijdens gevechten. Duizenden skeletten kan je met een glimlach ten onder laten gaan, wetende dat er reusachtige sfinksen klaarstaan om de overgebleven vijanden onder de voet te lopen.
Een andere unieke eigenschap bij de Tomb Kings is dat ze via handelsgoederen en een fikse som goud, zelf uitrusting kunnen maken. Waar deze goederen bij andere facties enkel nut hebben om hun kas te spijzen via handel, kunnen de Tomb Kings hun eigen helden dus goed voorzien van materiaal. Hierdoor is het dus strategisch interessant om bepaalde gebieden te veroveren, wat opnieuw een andere manier van denken is ten opzichte van vroeger.
Eén van de redenen dat DLC facties bij vorige Total War games vaak prijzig waren, was dat ze meestal ook met een eigen mini campaign geleverd werden. Dat die eigenlijk verhoudingsgewijs door weinig spelers geapprecieerd wordt, heeft de makers doen besluiten deze nu achterwege te laten. Toch is men erin geslaagd om de Tomb Kings hun eigen ding te laten doen in de Vortex campaign van het spel. Ze hebben namelijk geen interesse in die Vortex waar de meer vlezige rassen zo mee bezig zijn. De Tomb Kings willen vooral hun eigen rijk terug herstellen en zijn daarvoor op zoek naar de boeken van Nagash. Deze zijn door de millennia heen verspreid geraakt over de continenten. Door vijf van deze boeken te verzamelen, die elk een fikse bonus aan de eigenaar bezorgen, kan er een finalegevecht gestart worden tegen de door hun zo gehate Nagash. De boeken liggen verscholen in steden of zijn in het bezit van rondzwervende legers van huurlingen, wat de Tomb Kings een reden geeft om expedities te lanceren vanuit hun woestijngebied. Omdat de andere facties ondertussen elkaar de duivel aandoen, kunnen de Tomb Kings de rol van de derde hond aannemen en subtiel hun bondgenoten kiezen. Door dit trucje heeft deze nieuwe factie toch een unieke campagne om door te spelen, wat wel zo leuk is voor wie niet nog eens opnieuw dezelfde opdracht wil vervullen als de andere rassen.
