REVIEW | Freedom Wars Remastered kan z'n handheldgeschiedenis niet afschudden

Freedom Wars Remastered is de terugkeer van het klassieke spel dat in 2014 verscheen voor de PlayStation Vita. De handheld heeft nooit echt succes gekend en dus was het ook al snel afgelopen met de populariteit van deze Monster Hunter-achtige game. De kans is dus groot dat je nog nooit hebt gehoord van Freedom Wars. Ideaal dus om het spel ongeveer tien jaar na de originele releasedatum uit te brengen voor een groter publiek op een nieuwere generatie consoles. 

Het verhaal neemt je mee naar een verre apocalyptische toekomst. De mensheid woont in ondergrondse steden genaamd Panopticans, want op de oppervlakte leven is niet langer mogelijk door de dreiging van de Abductors. Veel van deze onafhankelijke steden leven in een constante staat van oorlog waarbij ze elkaars bevolking gevangen nemen en tewerkstellen in werkkampen. De Abductors worden uitgestuurd door een geheimzinnige plek genaamd On High en zijn steeds op zoek naar slachtoffers om mee te sleuren naar hun kamp. Abductors zijn er in alle vormen en kleuren.

Het is best nog een hele klus om ze een kopje kleiner te maken en laat dat nu net het grootste deel van de gameplay zijn. Omdat grondstoffen zo zeldzaam zijn, worden veel mensen al van bij hun geboorte bestempeld als ‘zondaar’. Deze zondaars krijgen straffen die wel tot een miljoen jaar kunnen uitlopen. Zelf kruip je ook in de huid van een gevangene en dat leunt zich erg goed in de gameplay. Zo zullen je acties je straftijd kunnen verlengen of inkorten. Het verhaal is origineel en blijft fascinerend tot op het einde. 

De grootste sterkte van Freedom Wars Remastered bevindt zich in de setting en de gameplay. Beide vormen sterke punten, maar veranderen nooit naarmate de game vordert. Je rol als zondaar is sterk weergegeven, maar dringt zich net iets te vaak op. Zo word je gestraft als je net iets te ver weg wandelt van het verzamelpunt of als je sprint in de stad. Dit uit zich vooral in de eerste paar uren die je speelt en betert wanneer je nieuwe privileges vrijspeelt. Echter zorgt dit ervoor dat je eerste kennismaking met de game langdradig aanvoelt, wat jammer is. Ook het crafting systeem, dat je veel moet gebruiken om de immer sterker wordende Abductors te vernietigen, voelt aan als bezigheidstherapie.

Veel van deze minpunten zijn te wijten aan het feit dat Freedom Wars ontwikkeld was voor de PS Vita. Daarom moesten missies redelijk kort en gemakkelijk zijn zodat je deze zonder veel moeite kunt voltooien op de bus of tijdens een kwartiertje pauze. Wanneer je de strijd aangaat, kun je kiezen uit verschillende teamleden die je bij zullen staan. De missies zelf zijn relatief eenvoudig en bestaan steeds uit dezelfde paar opdrachten. Vijanden uitschakelen, mensen redden en grondstoffen veilig stellen, dat zijn de belangrijkste doeleinden. Het mag gezegd worden dat de visuele effecten van de gevechten best knap zijn om te aanschouwen, wat niet wegneemt dat de  eigenlijke gameplay repetitief aanvoelt na verloop van tijd. 

De gameplay wordt nog wat verder uitgediept door het gebruik van Thorns. Deze doornachtige uitsteeksels kun je gebruiken als grijphaken om teamleden te genezen of krachtiger te maken. Dit geeft je wat meer opties bij moeilijkere gevechten. Uiteindelijk krijg je zelfs genoeg privileges om teamgenoten in detail aan te sturen. Al je bevelen worden tot in details opgevolgd, wat lang niet altijd het geval is in dit soort games. Wanneer alles klikt in de combat, kan dit uitermate goed aanvoelen. Helaas missen de meeste gevechten een soort complexiteit waardoor je zonder nadenken kunt inhakken op de Abductors. Het is mogelijk om de computergestuurde groepsleden te wisselen met echte online spelers. Wie van een uitdaging houdt, kan zich weten te plaatsen op de officiële League of Panopticons rankings.

Freedom Wars Remastered is bijna identiek aan het origineel. Maar er zijn nieuwe moeilijkheidsgraden, een verbeterd crafting systeem en knappere textures. Dat alles wordt nog eens extra in de verf gezet door de ondersteuning voor 4K-resolutie. Ondanks al dat moois, blijft het aanvoelen en ogen als een PS Vita game door gebrek aan detail. Zo kun je ook steeds laadschermen verwachten bij zowat alles dat je doet. Vechten? Laadscherm. Een nieuwe kamer betreden? Laadscherm. Fast travel? Oh jawel, een laadscherm.