REVIEW | Final Fantasy XVI slingert de reeks een nieuw tijdperk in

Als je er in slaagt om van een compleet dode MMO een succesvolle game te maken, dan moet je er ook in slagen om een populaire franchise op een goede manier een andere richting uit te sturen. Dat dachten ze ongetwijfeld bij Square Enix wanneer ze Yoshi-P en zijn team aan het hoofd zetten van Final Fantasy XVI. Een gewaagde gok, maar wel eentje die de reeks nieuw leven inblaast.

In Final Fantasy XVI kruip je in de huid van Clive Rosfield, de First Shield van zijn broertje Joshua, die dan weer de troonsopvolger is in het hertogdom Rosaria en tevens de Dominant van de Eikon Phoenix.

Dominants zijn mensen die de kracht van één van de acht Eikons in zich hebben en daardoor toegang hebben tot immense krachten die gelinkt zijn aan elementen als aarde, vuur, ijs en meer. In de meeste rijken in Valisthea, de wereld waarin Final Fantasy XVI zich afspeelt, worden ze vanwege hun immense kracht vereerd of zitten ze op de troon.

Zij zijn echter niet de enige die toegang hebben tot die magische krachten. Er zijn ook Bearers, die een teruggeschroefde vorm hebben van de krachten van een Eikon. Zo kunnen ze bijvoorbeeld vuur maken. Die Bearers hebben een minder goed leven en worden vaak ingezet als slaven. Tot slot zijn er ook nog kristallen die de krachten van een Eikon emuleren en te gebruiken zijn door iedereen. Die kristallen worden geoogst bij de verschillende Mother Crystals in Valisthea.

Na een tragische gebeurtenis speelt Clive alles kwijt wat hem lief is en komt hij terecht in het leger van Sanbreque, een keizerrijk dat bezig is met het veroveren van Valisthea.

Vervolgens ontvouwt zich een gigantisch verhaal dat doorspekt wordt met kleine persoonlijke elementen die Final Fantasy XVI van begin tot einde levendig houden. Je zal je, na de ietwat trage aanloop, geen moment vervelen met het verhaal. Zelfs alle zijmissies hebben voldoende backstory om er voor te zorgen dat je ze echt wil spelen, niet enkel voor de extra experience, maar voor het verhaal van de personages die je tegenkomt.

Final Fantasy XVI is er echt in geslaagd om een van de sterkere verhalen in de reeks neer te zetten en als fan die is opgegroeid met Final Fantasy VII en Final Fantasy VIII is dat een boude uitspraak. Er zijn maar weinig games die ons zo geïnvesteerd weten te houden in het verhaal, zeker binnen dit genre. Het is ergens een beetje jammer dat we niet meer kunnen vertellen, maar we willen echt dat je zoveel mogelijk zelf kan ervaren. Het is bovendien geweldig om te zien hoe hard er is nagedacht over de wereld van de game, want Final Fantasy XVI zit boordenvol lore, die je naar eigen goeddunken kan ontdekken. Valisthea is een wereld waar we eigenlijk nog eens naar terug willen keren.

Ook op vlak van gameplay heeft het team van Yoshi-P een tour de force uitgehaald. Final Fantasy was sinds de start altijd minstens deels turn-based, maar in Final Fantasy XVI is dat verleden tijd. Het nieuwste deel in de reeks is een full-blown action-RPG. Snelle actie is het codewoord. Nooit eerder was Final Fantasy meer een hack & slash dan het geval is in deze Final Fantasy XVI. Al wilden de ontwikkelaars duidelijk de fans niet te snel doen schrikken, want de eerste uren maak je zoetjesaan kennis met de nieuwe gameplay. Spelers die het echt niet onder de knie krijgen, kunnen ook een aantal items gebruiken om bijvoorbeeld automatisch te dodgen.

We waren dan ook even bang dat Final Fantasy XVI een ARPG met weinig diepgang zou worden. Een simpele buttonbasher die teert op zijn naam en mooie graphics. Gelukkig werden we snel op ons nummer gezet. Hoe verder je speelt, hoe meer diepgang de game krijgt en hoe duidelijker de invloeden worden van games als pakweg God of War.

De basic combat is heel eenvoudig. Met een knop deel je klappen uit met je zwaard, terwijl je een andere knop gebruikt om magische aanvallen op je vijanden af te sturen. Om niet te veel te moeten incasseren is er natuurlijk ook een dodgeknop.

Na verloop van tijd krijg je echter ook toegang tot de krachten van de verschillende Eikons in de game. Elke Eikon is een gelinkt aan één van de elementen zoals vuur, ijs en aarde. Beginnen doe je met de krachten van de Phoenix, die je een aantal vurige abilities geeft. Stap voor stap krijg je dan toegang tot nieuwe elementen en abilities. Het sterke daaraan is dat de toevoeging van een nieuwe Eikon aan je krachtenarsenaal ook je speelstijl zal veranderen.

Eens je de eerste krachten onder de knie hebt, is er steevast een kleine leercurve om de nieuwe krachten te beheersen. Dat houdt de gameplay fris. Elke Eikon heeft één Eikon Feat die je niet kan veranderen. Steek je de Eikon in je arsenaal – je kan er maximaal drie kiezen waartussen je tijdens gevechten kan wisselen – dan zal je dus moeten leren werken met die feat.

Daarnaast kan je voor elke Eikon twee abilities kiezen. In het begin hangen die vast aan de Eikon zelf, maar als je ze helemaal upgrade, dan kan je ze koppelen aan elke Eikon. Naar het einde van de game zal je dus de perfecte combinatie van krachten kunnen samenstellen om elke vijand het vuur aan de schenen te leggen (of een van de andere elementen tot je beschikking). Alles samen heb je tijdens de combat dus toegang tot maximaal zes abilities en nog eens drie Eikon Feats waartussen je vlot kan wisselen.

Het maakt de combat in Final Fantasy XVI na verloop van tijd ongelooflijk dynamisch. Spelers die de juiste selectie abilities weten te vinden en te combineren tijdens de combat, die zullen een vrijwel constante barrage aan aanvallen weten te lossen. Met items en andere gear zal je trouwens minder rekening moeten houden, want dat is tot een minimum herleid. Je zal niet constant moeten upgraden of kleine aanpassingen moeten doen. Met tijd en stond koop je eens een nieuw wapen of wat nieuwe armour, maar je zal niet slag om slinger nieuwe items tegenkomen in de wereld.

Er zit ook voldoende variatie in de manier waarop je vijanden te lijf gaat. Je hebt natuurlijk heel wat kleinere vijanden die je gewoon snel wat klappen verkoopt en met twee vingers in de neus verslaat, maar zelfs tijdens normale gevechten zijn er heel wat vijanden die echt wel vragen om even na te denken voor je toeslaat. Dan hebben we het nog niet gehad over de gigantische boss fights. Die zijn niet belachelijk moeilijk, maar ongeduldige spelers of gamers die niet goed weten hoe ze hun abilities moeten inzetten, worden ongetwijfeld afgestraft.

Die boss fights zijn bovendien bijzonder episch. Niet alleen zullen ze je flink laten zweten, ze spatten echt van het scherm en de epische soundtrack doet daar nog een schepje bovenop. We hebben meermaals met open mond naar ons scherm zitten staren naar opnieuw een fantastische mid-fight cutscene.

We gaan niet verklaren dat Final Fantasy XVI iets revolutionairs doet binnen het genre. De invloeden van andere games zijn daarvoor te duidelijk, maar er is wel iets gecreëerd dat totaal eigen is aan de game en dat perfect past binnen het verhaal dat wordt verteld.

We hebben het al even over de graphics gehad tijdens de boss fights, maar Final Fantasy XVI is over het algemeen een heel mooie game. Er is gekozen om geen volledig open wereld te gebruiken en alles op te delen in kleinere segmenten, wat duidelijk zijn nut heeft bewezen om veel details te verwerken in de wereld. Niet alles spat even hard van het scherm, maar er zit best wat variatie in de omgevingen en zeker de belichting en de effecten tijdens de combat zijn bijzonder mooi. Het maakt de game soms wel een klein beetje lineair, maar echt storend was dat raar of zelden.

Naast de sterke soundtrack – niet verbazingwekkend als je weet dat de componist van Final Fantasy XIV de songs voor zijn rekening nam – zit het ook snor met de voice acting. Ja, soms is die, zelfs met de Engelse stemmen, typisch Japans en wat houterig, maar de meeste stemacteurs zetten binnen hun rol een sterke prestatie neer. Dat is ook nodig, omdat het verhaal slingert van grote epische momenten naar kleine intieme verhalen.

Kan je trouwens niet genoeg krijgen van de game, dan kan je na het uitspelen ook een New Game+ starten in de pittige Final Fantasy Mode, die de moeilijkheidsgraad omhoog schroeft en hier en daar zelfs nieuwe vijanden op je afstuurt. Of je kan in de Arcade Mode proberen om bij bepaalde segmenten de hoogste score op het leaderboard te krijgen.