REVIEW | Chrono Cross: The Radical Dreamers Edition is er eentje voor nostalgici

Chrono Cross dateert alweer van 1999 en was destijds een echt pareltje. Tot op vandaag is dit spel voor fans van JRPG-spellen een topper uit het genre. Meer dan twintig jaar is het spel onaangeroerd gebleven, maar nuu komt ontwikkelaar Square Enix met een heuse remaster die vooral meer gebruiksgemak toevoegt aan de gameplay. Is Chrono Cross zoals een goede wijn enkel beter geworden met de jaren, of is er toch een en ander verzuurd? 

Je kruipt in de huid van Serge, een doodgewone jongeman die in een alternatieve tijdlijn belandt waarin hij al jarenlang dood blijkt te zijn. Vreemde mensen zijn naar hem op zoek en het is pas wanneer het tweede hoofdpersonage Kid ten tonele verschijnt, dat er duidelijkheid wordt geschept. Samen met meer dan veertig mogelijke teamgenoten trekken ze er op uit om zowel hun persoonlijke doelen te behalen, als Serge weer naar zijn eigen tijdlijn te brengen. Het mag duidelijk zijn dat de intrige van het verhaal één van de sterkste punten is uit Chrono Cross: The Radical Dreamers Edition. Het spel slaagt er in om complexe levensvragen met de nodige voorzichtigheid en humor aan te pakken. 

Het is belangrijk om Chrono Cross met volle aandacht te spelen. We willen geen spoilers geven, maar er gebeuren bepaalde zaken die invloed hebben op de wereld om je heen. Er zijn zowel grote als subtiele veranderingen die ook in de dialogen ter sprake komen. De gesprekken zijn diepgaand, grappig en veranderen ook naarmate de lokale omgeving en vijanden. Het loont om met elke NPC even het gesprek aan te knopen. Zo leer je veel bij over de wereld, hiërarchie, en alle vreemde aspecten van de huidige tijdlijn. Doorheen het verhaal moet je ook tal van keuzes maken die verregaande gevolgen kunnen hebben, waaronder wie je allemaal ontmoet. Wie alle mogelijke teamgenoten een keer wil ontdekken, zal de verhaallijn meermaals doorlopen.

De gameplay wordt complex uit de doeken gedaan in de tutorialmomenten, maar is eigenlijk vrij eenvoudig. Elk personage heeft een fysieke aanval met een bepaalde kracht en kans op raken. Zo zal een ingewikkelde comboaanval minder kans hebben om te raken, terwijl een standaardaanval vrijwel altijd raakt. Je weegt dus vooral af welke risico’s je moet nemen om een vijand ten gronde te leggen. Elk slagveld heeft een bepaalde actieve natuurkracht. Afhankelijk van de natuurkracht die op het slagveld aanwezig is, zullen magische spreuken meer of minder schade aanrichten. Let vooral goed op hoe je je Elements verdeelt in het hoofdmenu, aangezien dit veel invloed heeft op de kracht van je aanvallen. Eens je dat systeem onder de knie hebt, valt de moeilijkheidsgraad best wel mee voor een JRPG uit die tijd. 

Wie liever een makkelijkere aanpak volgt, kan gebruik maken van de nieuwe features van deze remaster. Zo kun je met een druk op de knop alle vijanden op de map uitzetten. Er is ook een automatisch turbo battle mechanisme om gevechten sneller te laten verlopen. Vooral handig tijdens het grinden en een feature die veel remasters hebben gekregen. Helaas lijkt de game wat last te hebben met deze modus en hapert het visueel nog wat. Je kunt ook kiezen voor om een nieuw, beter leesbaar lettertype te nemen. Grafisch ziet Chrono Cross er nog hetzelfde uit als twintig jaar geleden. Een keuze die jongere gamers misschien minder zullen appreciëren, aangezien ze dat nostalgische gevoel minder sterk ervaren. De gevechten zien er nog best acceptabel uit, maar alles daarbuiten is een mashup van pixels die soms simpelweg lelijk zijn. Hier had Square Enix beter gekozen voor een nieuwe texture pack, zodat je als speler kon kiezen tussen een strakkere look en de old-school look.   

Tenslotte kun je ook Radical Dreamers spelen, een spel uit 1996 voor de Satellaview dat volledig op tekst is gebaseerd. Het spel is geschreven vanuit het standpunt van Serge en kan best gespeeld worden na Chrono Cross. Een monoloog die andere personages en gebeurtenissen beschrijft wordt regelmatig afgewisseld met kleine puzzels waarbij je bepaalde locaties op bepaalde tijdstippen moet bezoeken. Je keert vaak terug naar dezelfde locaties, wat eerder saai is. Dit is er echt eentje voor de hardcore fans van de franchise of voor liefhebbers van het text-based genre.