REVIEW | Ruined King: A League of Legends Story legt de lat hoog

Wie vroeger Riot Games zei, kreeg steevast één antwoord: League of Legends, één van de populairste MOBA-games die we ooit zullen tegenkomen. In de recente geschiedenis kwamen ze op de proppen met Teamfight Tactics en Valorant, die ook al snel hun eigen trouwe fanbase kregen. Nu komt Riot Games op de proppen met iets volledig nieuw, uitgegeven onder een nieuwe naam: Riot Forge. Ruined King: A League of Legends Story is een zeer mooi begin van deze uitgever, al laat dat zich niet altijd blijken.

Ruined King heeft direct heel wat te bewijzen: voor zowel de absolute leek als de doorwinterde League of Legends-connaisseur een solide en entertainend verhaal neerzetten. Ontwikkelaar Airship Syndicate slaagt hier vrij goed in: mensen die de MOBA spelen herkennen onmiddellijk Bilgewater, de Cursed Isles en al heel wat van de verhaallijn van Viego, de geruineerde koning. Mensen zonder voorkennis maken ook op een vermakelijke manier kennis met alle speelbare characters, ofwel champions, zoals Miss Fortune, Yasuo en Braum zonder dat deze te veel uitgerokken worden.

Het verhaal dat Airship Syndicate neerzet is misschien niet al te diepgaand, en zal spelers die zich willen verdiepen in de lore van League of Legends wat teleurstellen. Toch is het een meer dan solide aanvulling op wat we al wisten over de Ruined King, en is het vooral een nog andere kijk door een andere bril dan die van Riot Games, wat het geheel toch nog een gevoel van nieuwigheid geeft.

Die nieuwigheid eindigt niet bij de verhaallijn. Het is de allereerste keer dat we sommige van deze characters zien in een andere setting dan een MOBA, namelijk een turn-based RPG. Het is niet echt verbazend dat deze stijl goed past; veel van de vaardigheden die de characters hebben in de MOBA vertalen rechtstreeks naar deze nieuwe game, zij het met wat aanpassingen, zoals verschillende buffs en debuffs. Wat wel verfrissend is, is een nieuwe mechanic die lanes wordt genoemd.

Er zijn drie van deze lanes: de eerste is de speed lane, waarin aanvallen sneller gebeuren maar minder schade teweegbrengen. Daarnaast heb je de balance lane, die een mooie balans geeft tussen schade en snelheid en als laatste heb je de power lane, die volledig focust op de kracht van je aanval maar dan weer veel trager is. Gooi daar ook nog eens de verschillende characters tegenaan, die elk ook nog verschillende tactieken naar het slagveld brengen en je hebt heel wat stof tot nadenken om gevechten tot een goed einde te brengen. Spijtig genoeg maken al deze dingen niet zo heel veel uit in de lagere moeilijkheidsgraden, waar je vaak kan overwinnen door de basistrucjes van je characters te gebruiken en waar je het systeem van de lanes alleen hoeft te gebruiken tijdens de boss battles.

Zoals in elke turn-based RPG is het samenstellen van je party een essentieel deel van de game en bepaalt het ook grotendeels het succes dat je zal hebben in gevechten. Hier geeft de ontwikkelaar de speler wel heel veel vrijheid: geen enkel character is aanzienlijk sterker dan de andere, dus kan je combineren en uitproberen zoveel je wil. Wel zijn er verschillende rollen. Zo zal Yasuo vooral focussen op het aanrichten van zoveel mogelijk schade, terwijl Braum of Illaoi zich meer toeleggen op het beschermen van alle partyleden. Toch kan je alle kanten uit met je keuzes, en heb je niet direct het gevoel dat je wordt afgestraft omdat je de compositie van je party veranderd.

Toch zijn er ook enkele kleine zaken waar we ons toch wat aan ergerden. We zeiden al dat gevechten op de lagere moeilijkheidsgraden niet uitdagend waren, maar dat geldt ook voor enkele andere aspecten van de game. Zo is het trading-en crafting systeem volledig overbodig en de minigame waarin je moet vissen redelijk banaal. Gelukkig lost dit probleem zichzelf op in de moeilijkere difficulty settings, waar crafting zeer nodig is en zelfs het vissen vangen waardevol blijkt.

Visueel gezien is Ruined King heel wat anders dan we normaal gewend zijn van Riot Games, en dat kunnen we alleen maar toejuichen. Bilgewater en de Cursed Isles zijn prachtig vormgegeven en zijn een plezier om te ontdekken. De muziek is meer dan aangenaamen het stemmenwerk is fenomenaal, ook al blijft de dialoog tussen de characters zelf vaak maar op de oppervlakte.