REVIEW | Diablo II: Resurrected doet net genoeg

Diablo II is een zeer verslavende RPG die verscheen in het jaar 2000. De opzet was bijzonder eenvoudig: Je kiest een personage en baant je een weg door honderden ondode legers, insecten en tal van andere vreemde wezens op weg naar de Lord of Terror. Zoals altijd in deze franchise draaide alles rond het verzamelen van een sterke uitrusting en wapens en dat is nu in de Diablo II: Resurrected heruitgave niet anders. Diablo II: Resurrected is de definitieve versie en bevat naast de Lord of Destruction uitbreiding ook nog tal van verbeteringen aan een wat verouderde gameplay. 

Het verhaal van Diablo II is een rechtstreeks vervolg op de eerste game. Je probeert de terugkeer van de duivelse Diablo te vermijden. Er zijn in totaal zeven klassen om uit te kiezen: Amazon, Assassin, Barbarian, Druid, Necromancer, Paladin en Sorceress. Elke klasse speelt compleet verschillend en in elke klasse kun je je personage op verschillende manieren sterker maken. Zo kan de Sorceress oppermachtig worden met vuur, ijs of elektrische magie. De Druid kan de natuur naar zijn hand zetten en wolven of weerberen aan de goede zijde laten vechten. De Assassin kan dan weer een meester worden in het plaatsen van valstrikken of het uitoefenen van martial arts. Er bestaan dus heel wat verschillende opties en dit moedigt spelers aan om het spel meermaals te spelen met verschillende speelstijlen. 

Het verhaal is opgedeeld in vijf hoofdstukken die je naar gevarieerde locaties sturen. Van woestijnen tot bevroren toendra's, elk gebied voelt uniek en bevat unieke vijanden. Elk gebied wordt bewaakt door een krachtige Prime of Lesser Evil die je ontmoet nadat je eerst tal van onderdanen verslaat. Hoewel er veel variatie is, zul je vooral bezig zijn met het uitschakelen van gigantische insecten. De campaign kan pittig blijken, maar de gemiddelde speler zal zonder al te veel problemen het einde bereiken. De echte uitdagingen volgen wanneer je het spel een eerste keer uitspeelt en toegang krijgt tot de Nightmare en Hell modi. Vijanden worden sterker, sterven heeft meer negatieve gevolgen en daartegenover staan uiteraard grotere beloningen.

We gaan er niet omheen draaien, Diablo II: Resurrected is repetitief. Eigenlijk kan dat wel van elk Diablo spel gezegd worden. Je zult elk terrein verschillende keren bezoeken om toch maar een hoger level te halen en nieuwe spreuken of vaardigheden te leren. Een sterke uitrusting is ook van groot belang. Veel onderdelen zijn deel van een set en wanneer je deze in zijn geheel draagt, krijg je sterke bonussen. Het spel is dus een steeds herhalende cyclus van vijanden aanklikken, spreuken afvuren en loot verzamelen. Het verzamel aspect is leuk, maar zal zeker niet iedereen aanspreken. 

Wat is er dan precies verandert in deze heruitgave? De graphics werden opgeleukt zodat alles er goed uitziet in 4K. De figuren die vroeger enkel uit 2D bestonden zijn nu te bekijken in drie dimensies. De schaduw- en lichteffecten zijn ook sterk verbeterd en wie tijdens het spelen op pc een knop indrukt, kan alle vernieuwingen laten wegvallen en met de originele Diablo II graphics spelen. Pas op dat moment besef je eigenlijk hoe mooi Diablo II: Resurrected er eigenlijk uitziet. Het geluid is helderder en werkt nu ook met 7.1 surround sound.

Je kunt nu ook met een controller spelen en er werden extra menu’s toegevoegd waarin je items kunt bewaren. Zodoende kun je items ruilen tussen je verschillende personages. Je hoeft een spel niet te herstarten om skillpoints op een andere manier te verdelen. Je kunt ze gewoon resetten en herverdelen wanneer een bepaalde speelstijl je toch niet ligt. Zo kun je in mum van tijd een Necromancer die steeds een krachtige golem oproept, aanpassen naar eentje die gespecialiseerd is in gifaanvallen en vervloekingen.

Hier en daar werden er nog kleine verbeteringen toegevoegd die het spelen aangenamer maken, maar de basis is na twintig jaar hetzelfde gebleven. De gameplay voelt dus gedateerd aan. Zijn er veel personages en effecten op het scherm, dan is het slagveld een rommeltje waarin je niet precies weet wat je aan het doen bent. Figuren bewegen erg houterig waardoor een harde vuistslag nogal sullig oogt. De multiplayer kent ook nog verschillende problemen, waarbij je niet vlot kunt connecten en aanvallen niet steeds registreren. De inventaris is ook erg klein. Volgens ons was er zeker nog ruimte geweest om het hart van de gameplay te verbeteren. Het lijstje met kleine vervelende zaken kan best lang worden.

We vragen ons dus vooral af wat het doelpubliek is van Diablo II: Resurrected. Gamers die nieuwe spellen gewoon zijn, zullen zich te hard ergeren aan alle kleine ongemakkelijke gameplay elementen en de verouderde speelstijl. Dat terwijl oudere gamers die het spel uit nostalgie willen herbeleven, niet zo bijster veel vernieuwing krijgen. Onder alle grafische verbeteringen, blijft het spel namelijk gewoon hetzelfde. Vermoedelijk zullen vooral de grootste fans van de franchise dit spel aankopen.