REVIEW | Kingdoms of Amalur: Re-Reckoning neemt je opnieuw mee op avontuur

Begin 2012 kwam EA op de proppen met een magische RPG, genaamd Kingdoms of Amalur: Reckoning. Hoewel de game door recensenten lovend werd ontvangen, bleef een verkoopsucces uit. Ontwikkelaar 38 Studios hield het hoofd niet boven water, plannen voor een vervolg werden geschrapt en de franchise verdween voor jaren uit het gamelandschap. Hier besloot THQ Nordic verandering in te brengen, nadat het in 2018 aan de haal ging met de rechten op de game. Hoewel een vervolg vooralsnog op zich laat wachten, kunnen we ons in een remaster van het origineel opnieuw verliezen in de wondere wereld van Amalur.

Het basisidee dat achter Kingdoms of Amalur: Re-Reckoning schuilt, is dat elk levend wezen over een vooraf bepaald lot bezit. Het lot heeft voor jou als speler beslist dat je dood bent, waardoor het spel start met twee gnomes die je levenloos op een handkar voortduwen. Zodra de twee wezens je dumpen, word je miraculeus tot leven gewekt. Je herinneringen zijn weg, maar al snel wordt duidelijk dat je tweede leven te danken is aan Fomorous Hugues, een gnome die een experiment op je heeft uitgevoerd om doden te laten herrijzen. We hebben hier meteen te maken met een primeur, want nooit eerder was dit experiment geslaagd.

Al snel ligt de wereld van Amalur aan je voeten, waarbij je kennis maakt met een zogenaamde Fate Weaver, iemand die het lot van anderen kan zien. Hij is erg verbaasd wanneer hij niet in staat is om jouw lot te achterhalen, wat maakt dat je erg speciaal bent. Dit is de start van een immens avontuur, waarbij je door quests te voltooien op zoek gaat naar je eigen lot. Dit met als bijkomende taak de wereld te redden van de kwaadaardige Gadflow, een schurk die met zijn leger maar al te graag de macht in Amalur wilt overnemen.

Alvorens je aan de eerste quest begint, krijg je de keuze tussen vijf verschillende rassen met kleine verschillen in eigenschappen. Belangrijker zijn de drie verschillende classes, namelijk warrior, mage en rogue. Doorheen het spel, en voornamelijk tijdens gevechten, verdien je XP waarmee je in level stijgt en zo drie punten verdient om te verdelen. Elke class beschikt over een eigen talent tree, waarbij je zelf bepaalt aan welke class je de punten spendeert. Dit maakt het mogelijk om combinaties samen te stellen, met de keuze de extra krachten te spreiden over de verschillende classes, of net alles toe te wijden aan een specifieke class. Hiernaast zijn er ook nog punten te verdelen aan bepaalde skills, zoals het kraken van sloten, het overtuigen van personen of beter worden in sluipen. Simpel gezegd: hoe meer je vecht, hoe beter je vaardigheden en hoe sterker je wordt.

Gelukkig zit dat vechtsysteem prima in elkaar, waarbij het enkele toffe hack & slash elementen bevat. De basis hiervan is simpel. Je beschikt over een primair en secundair wapen, waartussen je snel wisselt met een simpele druk op de knop. Zo is pijl en boog handig voor lange afstand, terwijl zwaarden en hamers perfect dienst verlenen voor close combat. Het hakken van vijanden voelt lekker soepel, waarbij drie keer achter elkaar slaan extra schade aanricht. Naast een arsenaal wapens beschikt je personage over enkele speciale krachten die je mana doen leeglopen. Deze krachten speel je vrij door punten te spenderen aan de talent trees. Aan aanvallende opties is er dus absoluut geen gebrek.

Ter verdediging kun je steeds beroep doen op je schild, of rol je met de juiste timing opzij à la Geralt of Rivia. Wanneer je een paar keer toch een rake slag hebt gekregen door een trol, spin of ander wezen, kan een razendsnel werkend genezingsdrankje hulp bieden. De gevechten bevatten een lekker snel tempo, waarbij iedere vijand zijn zwakke plekken heeft. Waar je in het begin jezelf soms betrapt op hersenloos knoppen rammen, zul je gaandeweg het spel verplicht worden om tactischer aan het werk te gaan.

Naast het soepel gevechtssysteem is de betoverende spelwereld een absolute sterkte van het spel. Amalur bevat prachtige bossen, sfeervolle dorpen en donkere dungeons, volgepropt met loot en magische wezens. Belangrijk hierbij is de subtiele, maar sfeervolle soundtrack die een grote bijdrage levert aan het onderdompelen van de enorme fantasiewereld. Kingdoms of Amalur: Re-Reckoning biedt een sprookjesachtig gevoel waar zelfs Efteling-bezoekers jaloers op kunnen zijn.

Dit gevoel wordt in de Re-Reckoning-versie enkel maar versterkt door de grafische update die het spel is ondergaan. De game kent onder meer verbeterde textures, mooiere lichtinval en meer gedetailleerde character models. Hierbij loopt alles, op enkele momenten na, heerlijk soepel. Ook is THQ Nordic zo vriendelijk geweest om de Teeth of Naros en Legend of Dead Kel DLC aan de remaster toe te voegen. Daarnaast staat zelfs voor volgend jaar het gloednieuwe Fatesworn op de planning, een betaalde expansion die inbegrepen is voor bezitters van de Fate Edition. Tot slot zijn er enkele quality-of-life verbeteringen doorgevoerd, waarbij de camera tijdens gevechten minder lijkt tegen te werken.

Toch bevat Kingdoms of Amalur: Re-Reckoning kleine aspecten waardoor het opvalt dat je van origine een ouder spel aan het doorlopen bent. Zo klinken sommige geluidseffecten erg dof en loopt de lip-sync niet optimaal. Ook is het vervelend dat je personage niet kan springen. Zelfs het kleinste verhoogje is onmogelijk te betreden, waardoor je vaak een onnodig lange omweg moet maken. Dit was in het origineel al vreemd, maar kan anno 2020 echt niet meer. Een bijkomende ergernis zijn de lange laadtijden waarmee Re-Reckoning te kampen heeft. De spelwereld is opgedeeld in verschillende gebieden, waarbij niet te ontsnappen valt aan meerdere laadschermen. Zelfs het betreden van een huisje neemt al zo’n vijftig seconden in beslag, waardoor een snel bezoekje helaas niet aan de orde is.