REVIEW | Iron Harvest heeft nog wat sleutelwerk nodig

Het RTS-genre was tot enkele jaren terug een vaste waarde op pc, maar tegenwoordig is het aanbod bijzonder mager. Ontwikkelaar King Art Games bleek ook die mening te hebben en kwam in 2018 met een Kickstarter-campagne om hun nieuwste project voor te stellen. De campagne was een succes en na twee jaar zwoegen is eindelijk het moment aangekomen om met Iron Harvest aan de slag te gaan.

Met Iron Harvest brengt ontwikkelaar King Art Games ons naar de jaren '20, waar dus net De Groote Oorlog voorbij is. Het is echter een alternatieve kijk op de geschiedenis, want de game is gebasseerd op het universum van de Poolse artiest Jakub Różalski, waar de wereld bezaaid is met dieselgedreven mechs.

In Iron Harvest krijg je toegang tot een campagne, skirmish missies en een multiplayer. De campagne vertelt het verhaal van elke factie in het spel: Polania, Rusviet en Saxony. De campagne start je met Polania en gaat zo automatisch over naar de volgende hoofdstukken en dus de andere facties. De verschillende missies worden aan elkaar gelijmd met de hulp van cutscenes en we moeten zeggen dat verhaal op zich zeker niet slecht is. Dat is bij een RTS toch niet altijd een sinecure.

Bij elke factie heb je enkele hoofdpersonages die een belangrijke rol spelen. Dit niet alleen in het verhaal, maar ook gedurende de missies. Je kan ze namelijk besturen en commando's geven en ze komen met speciale vaardigheden die een andere unit niet meteen heeft. Gelukkig kunnen ze ook iets meer kogels incasseren vooraleer ze het loodje leggen.

Het verhaal van elke factie bestaat uit zeven missies en de duur van elke missie was ongeveer 45 tot 60 minuten. Afhankelijk van je speelstijl kan dat natuurlijk sneller of een pak trager. De campagne geeft je de keuze uit drie moeilijkheidsgraden. Wij waren begonnen op normal, maar na ongeveer de helft van de campagne hebben we het op easy gezet. Mensen die schrik hebben dat de titel te gemakkelijk speelt, moeten zich geen zorgen maken.

Iron Harvest speelt een beetje als Company of Heroes en is dus minder tactisch dan pakweg Men of War. Je merkt dan ook goed de invloed van Company of Heroes. Zo heb de basebuilding waarin je een aantal gebouwen kan bouwen voor nieuwe eenheden, maar ook de verschillende eenheden en de engineers die de gebouwen neerzetten en zo toegang krijgen tot defensieve constructies. Company of Heroes is een serie die we dolgraag spelen, dus dat de formule hier ook aanwezig is, was voor ons een plusje.

Bij Iron Harvest worden de eenheden verdeeld onder drie verschillende gebouwen, namelijk de headquarters, barracks en workshop. Bij de headquarters kan je alleen de engineer en een standaard rifle eenheid oproepen. Bij de barracks krijg je toegang tot meer eenheden, zoals bijvoorbeeld rifle eenheden met een granaat of anti-tank, maar ook een MG- of mortier-eenheid. Bij de workshop kan je de diesel mechs bouwen.

De laatste twee gebouwen kan je upgraden naar een advanced variant, waarbij je toegang krijgt tot betere eenheden of mechs. Bij de barracks zijn dat dan de MG- en mortier-eenheden en bij de workshow kan je dan zwaardere mechs inzetten. Elke eenheid heeft een bepaalde vaardigheid waar je gebruik van kan maken en ze kunnen ook ervaringspunten verzamelen. Zo kunnen ze uitgroeien tot veteranen, waardoor ze een stukje sterker zijn op het slagveld. Je eenheden in leven houden is dus een goed idee, want een slagveld vol newbies is minder aantrekkelijk.

Om dit allemaal te bekostigen, moet je de twee resources, iron en oil, op de map verzamelen. Deze resource punten zijn verspreid op de map en je moet ze veroveren om ze te kunnen gebruiken. Uiteraard kan de vijand ze dan ook herveroveren en dus het is aangeraden om hier wat defensieve middelen te voorzien. Eenmaal ingenomen krijg je automatisch om de zoveel seconden een hoeveelheid oil of iron.

Om het iets sneller te laten gaan, kan je bij sommige resource punten een upgrade doen, waardoor de output hoger wordt. In het begin zal het dan ook traag lopen en omdat je die resources voor zowat alles nodig hebt, moet je soms wikken en wegen waar je de resources gaat spenderen. Naar het einde toe heb je dan weer genoeg resources, maar heb je niet meteen speciale units waar je een grote hoeveelheid aan kan spenderen. Uiteraard heb je een aantal unieke mechs die wel wat kosten, maar we hadden graag toch wat meer willen zien en ook de population cap werkte ons hier af en toe op de zenuwen.

Elke factie heeft zijn basis mechs, maar er zijn niet echt grote uitschieters over de facties heen. Je hebt de verschillende categorieën, die elk naar hun factie zijn ontworpen, maar de basis blijft hetzelfde. Mech 1 is goed tegen infanterie, Mech 2 is dan weer sterk tegen andere mechs enzovoort. We hadden wat meer variatie willen zien of toch enkele extra mechs om het tactisch anders te kunnen aanpakken. 

Na de campagne kan je verder vertoeven in de skirmishes waar je op een paar maps, slecht zes om te beginnen, verder kan oefenen. Je kan ook challenges doen, waarbij je het moet uithouden tegen een aantal waves aan vijanden. Co-op missies zitten nog niet in het spel, maar zijn gepland voor deze maand, samen met enkele nieuwe maps.

Verder heb je ook een multiplayer waar je het kan opnemen tegen anderen, alleen of in groep. De multiplayer speelt als een gewoon potje waar je de drie victory points op de map moet innemen. Hoe meer victory points je bezit, hoe sneller je punten vergaart. Je kan natuurlijk ook de vijandelijke basis volledig vernietigen, om zo in een klap de overwinning binnen te halen. In multiplayer krijg je voor de start van een missie ook de keuze om een aantal troepen op te roepen, zonder dat je daarvoor de juiste gebouwen hebt neergepoot. Hoe sterker de troepen, hoe meer ze kosten en hoe minder je er kan meepakken naar het slagveld. Tijdens de missie kan je natuurlijk nog altijd gebouwen neerpoten om meer troepen te voorzien. Ranked multiplayer is ook hier gepland voor deze maand.

De AI van de eigen eenheden kan soms wel ergerlijk zijn. De pathfinding is niet perfect en dat merk je goed. Wanneer je een vijandelijke eenheid aanduidt, kan het gebeuren dat je eigen eenheden net te ver van de vijand staan om iets te raken en dan blijft men voor enkele minuten heen en weer schieten. Zomaar. Zelf incasseer je wel schade, dus we vermoeden dat er soms een soldaat in een van onze eenheden wordt aangeduid die eigenlijk net te ver staan, in plaats van de hele eenheid. Je enige optie is dan om de vijand opnieuw aan te duiden en te hopen dat een andere soldaat het voortouw neemt en je dus wel schade doet.

Dit merk je vooral wanneer je ook mechs gebruikt, want zij lopen soms naar bepaalde eenheden toe, terwijl ze gemakkelijk van op een afstand hun doel kunnen raken. Wanneer je een eenheid dekking laat zoeken, is er ook de kans dat bepaalde soldaten voor een rij zandzakken gaan staan in plaats van erachter. Verder hebben we ook een tweetal crashes meegemaakt waar we niet meteen weten wat de oorzaak kon zijn.

Grafisch ziet de titel er relatief ok uit. Van een afstand zijn de textures op de eenheden redelijk goed, maar zodra je gaat inzoomen, merk je dat ze nogal vlak zijn en niet echt gedetailleerd. Gelukkig speel je nooit echt op 200% zoom, dus echt storen deed het niet. De cutscenes zijn ook goed gebracht en dan vooral diegene die pre-rendered zijn. De in-game cutscenes kunnen soms wat raar ogen door de camerapositie.

Qua performance hadden we niet meteen te klagen op de hoogste settings. We hadden geen FPS-counter op ons scherm, maar we ondervonden niet meteen zware problemen, behalve bij de voorlaatste missie waar we tegen het einde voor het eerst een performance hit ontdekten. Er bevonden zich veel mechs op het slagveld en wij kwamen ook met een mooi leger aangestormd. Toen iedereen begon te vuren, was dat duidelijk even te veel van het goede en voelde je de framerate echt zakken.