Nioh 2

Nioh 2

Geschreven door Brent

Het Japanse Sengoku-tijdperk was nog nooit zo dichtbij. Team Ninja, die we kennen van onder andere Ninja Gaiden en Dead or Alive, brengen met Nioh 2 een succesvol vervolg op de eerste Nioh. Het is een fantastische heropleving van het Souls-genre, en dit keer eens niet van de hand van From Software. Nioh 2 brengt in ieder van ons de masochist naar boven.

Waar we in de eerste Nioh het verhaal volgden van protagonist en matroos -samoerai William, krijgen we in deze tweede installatie de kans om een volledig eigen character te creëren, wat een aangename toets is en aantoont dat Team Ninja luistert naar zijn fans. Deze character creator is zeer uitgebreid, gaande van het kiezen van de kleur van de pupillen tot de vorm van je hoorns wanneer je jouw Yokai-vorm aanneemt.

Wat deze keuzes wel belemmert, is het verhaal. William sprak in de eerste game ook al niet veel, maar je zelfgemaakte protagonist houdt het enkel bij wat gegrom en pijnlijk gekreun bij intensieve gevechten. Het maakt het allemaal wat moeilijker om een band op te bouwen met deze naamloze strijder.

Daarnaast volgt Nioh 2 de ondertussen ietwat typische verhaalstructuur van Souls-games. Het is namelijk aan jouw als speler om de grote lijnen te verstaan door elementen in de spelwereld, en voor de kleine nuances kan je nog wat dieper gaan graven. Spijtig genoeg zijn deze verhaalelementen te banaal en saai voor de prachtige combat, waardoor de setting en plot snel op de achtergrond verdwijnen.

De combat doet Nioh 2 dan weer wel ongelooflijk goed. Het neemt de stevige basis van de eerste game en bouwt daar op verder. Zo zien we de terugkeer van de verschillende standen waarin je alle verschillende wapens kan hanteren, en wapens zijn er meer dan genoeg. Zo zien we de traditionele zwaarden en bijlen voorbij komen, maar ook meer traditionele wapens zoals de tonfa’s kan je toevoegen aan je arsenaal. Mensen die Sekiro: Shadows Die Twice hebben gespeeld zullen ook enkele nieuwe toevoegingen aan Nioh 2 herkennen, zoals de burst counter en een leuke finisher wanneer een vijand geen stamina meer heeft.

Nioh 2 gaat daarnaast ook nog eens de paranormale toer op door middel van de yokai. Na het verzamelen van enkele soul cores die andere vijandelijke yokai laten vallen wanneer je ze verslaat, kan je deze krachten voor jezelf gebruiken. Het brengt een heel andere dimensie aan de anders redelijk rechtlijnige combat, en vereist dat je nadenkt wanneer je deze krachten net het beste gebruikt.

Toch is de combat niet altijd even belonend. Sommige van de sterkere vijanden, vooral de yokai, zijn enorm frustrerend door hun aanvalspatronen en zijn vaak moeilijker te verslaan dan de echte baasgevechten. Ook de hoeveelheid waarin ze te vinden zijn in de wereld zal ervoor zorgen dat je meer zal sterven omwille van deze kerels dan de echte bazen.

Grafisch gezien valt er niets aan te merken op de game. Alles ziet er ongelooflijk goed uit, van de omgevingen van Sengoku Japan tot de vijanden, die er extreem angstaanjagend uitzien. Ook de framerate stotterde geen enkele keer, en dat op een originele Playstation 4. Dat zorgt voor extra vloeiende combat, wat de game alleen maar ten goede komt. Ook het geluid is prachtig gedaan. De protagonist mag dan misschien niets zeggen, de muziek en de absoluut walgelijke geluiden die je vijanden maken geven de game alle sfeer die je maar kan wensen.