REVIEW | Nioh 2: The Tengu's Disciple blijft frustreren en amuseren

Nioh 2 was nooit een game waar je snel door kon lopen. Met The Tengu’s Disciple gooit ontwikkelaar Team Ninja daar nog eens een hele hoop content bij, waaronder tien nieuwe missies, een volledig nieuw wapen, een heleboel nieuwe vijanden en NPC’s en nieuwe Yokai-vaardigheden. Gelukkig staat de PlayStation 5 om de hoek, want de controller-brekende combat bleef grotendeels hetzelfde.

De basisgame gebruikte het verhaal vooral als hulpmiddel voor het grotendeels uitstekende gevechtssysteem, en dat is in deze DLC ook niet anders. Deze DLC speelt zich namelijk af na het verhaal uit Nioh 2. Je zelfgemaakte hoofdpersonage vindt een fluit  bij een altaar en wordt getransporteerd naar Yashima, waar je enkele echte historische figuren zal tegenkomen zoals Minamoto no Yoshitsune, een Japanse generaal uit de Heian periode waarin de DLC zich afspeelt, en Benkei, een vechtende monnik.

Erg veel nieuwigheden zal je niet vinden in deze DLC, naast de nieuwe Split Staff, enkele nieuwe armor sets en wat nieuwe Yokai-vaardigheden. Die nieuwe Split Staff brengt wel een redelijke leercurve met zich mee, en is samen met de nieuwe vijanden de grootste uitdaging die je zal tegenkomen. Dit wapen legt namelijk nog meer de nadruk op het perfect timen van je aanvallen. Anders kan het zijn dat je de combo laat vallen, wat in de typische Soulsborne games nefast kan zijn voor de levensverwachting van je personage.

De nieuwe vijanden, waaronder enkele varianten van vijanden die we al tegenkwamen gedurende de verhaallijn van Nioh 2, brengen misschien wel de meeste vernieuwing. Het duurt namelijk weer even voor je hun aanvalspatronen kan memoriseren, en vooral de minibazen maken hier gretig gebruik van. Je zal dan ook weer verschillenden keren in het stof bijten, serieus wat vloeken en misschien zelfs een controller (of twee) naar de vaantjes helpen.

De unieke uitzichten, stabiele framerate en prachtige soundtrack van de basisgame zetten zich ook in dit hoofdstuk verder. Tussen het non-stop geweld door is het al eens aangenaam om rustig van het uitzicht te genieten. Tot je in de rug wordt aangevallen door één of andere onverlaat die je naar het leven staat.