Black Future '88

In een post-nucleaire alternatieve wereld van 1988 moet je in minder dan 18 minuten naar de top van een toren klimmen. Als je dat niet doet, explodeert je hart. De kans is echter klein dat je het zo lang volhoudt, want Black Future '88 is een meedogenlose procedureel gegenereerde dungeon crawler. Duncan, de torenarchitect, heeft de zon geblokkeerd met zijn nucleaire bommen en zorgt ervoor dat de tijd is gestopt, wat resulteert in een retro-geïnspireerde cyberpunk-dystopie die voor altijd vastzit in de jaren tachtig. Terwijl je klimt, lopen de minuten naar beneden en moet je je opties overwegen. Riskeer je kostbare seconden / minuten om elke verdieping te verkennen en misschien je ideale wapen tegen te komen, of haast je je naar de top om tijdsbeperkingen te voorkomen?

[gespeeld op pc]

Je begint met twee primaire wapens, een zwakker waarvoor geen munitie nodig is (range of melee), en een iets krachtiger dat slechts een beperkt aantal keren kan worden gebruikt. Onderweg vervang je huidige wapens door nieuwe en uiteindelijk bezwijk je door je verwondingen of explodeert je hart na 18 minuten. Je progressie wordt echter niet opgeslagen. In plaats daarvan werk je aan het ontgrendelen van nieuwe wapens, buffs of extraatjes die een kans hebben om in de volgende run te verschijnen. Niet alleen dat, maar je moet snel bewegen om elk beetje geld, munitie en gezondheid die uit gevallen vijanden valt op te pakken. Als je te lang er over doet, absorbeert de toren Skymelt de gevallen items, waardoor hij als gevolg zelf sterker wordt. Laat te veel op de grond liggen, en gevaren in de omgeving, sterkere vijanden en jagers (eigenlijk mini-bazen) spawnen om je op te sporen. Je leest het goed, in Black Future '88 draait alles rond snelheid.

Elke verdieping in Skymelt bestaat uit willekeurig gegenereerde onderling verbonden kamers. Alle vijanden in de huidige kamer moeten worden gedood voordat je verder kunt gaan naar een volgende kamer. Een schedelpictogram laat je precies weten welke richting je rechtstreeks naar de eindbaas van die verdieping leidt, maar met meerdere paden zijn er veel mogelijkheden, maar je moet natuurlijk wel steeds de klok in de gaten houden. Wanneer elk aspect van het spel tegen je werkt, houdt dat wel het algemene tempo van het spel hoog. Je zult waarschijnlijk slechte beslissingen nemen in een poging zo snel mogelijk door elke kamer te gaan. Sommige van de krachtigste wapens in het spel gebruiken zelfs tijd als munitie. Hoewel ze zeker van pas kunnen komen, hebben we ze nooit meer dan een paar runs gebruikt vanwege het risico dat je al je tijd opgebruikt.

Je krijgt buffs na het verslaan van bazen, zoals toegang krijgen tot een extra dash zodra je een vijand doodt of langere dashes die je kunnen genezen als je door kogels gaat, wat handig is met de toegenomen moeilijkheid wanneer je hoger en hoger klimt. Reparatiestations bieden upgrades, zoals verhoogde schietsnelheid of minder schade door explosieven. Obelisken kunnen worden geplaatst om vloeken te installeren, zoals bloed in munitie kunnen veranderen, door muren stormen en zelfs vuurvast worden als je combo hoog genoeg is. Niet elke upgrade die je tegenkomt betekent trouwens goed nieuws voor je personage. Dus ook daar moet je steeds beslissen of je iets wel of niet wil activeren. Opgepikt geld wordt uitgegeven in winkels, waar je munitie-kratten of nieuwe wapens kunt kopen. Gelukkig is de tijd op deze locaties gepauzeerd.

Aanvankelijk zijn er twee speelbare personages, een die begint met een pistool en een andere die een badass zwaard heeft. Aimen in Black Future '88 gaat automatisch, gericht op de dichtstbijzijnde vijand binnen je gezichtsveld. Dingen kunnen een beetje lastig zijn als je te maken hebt met meerdere vijanden om je heen, vooral met de focus van de game op verticaliteit. Over het algemeen is het echter uitstekend om te begrijpen wie je wilt aanvallen. Terwijl je na elke dood blijft stijgen, ontgrendel je de resterende drie personages, samen met een hele reeks nieuwe upgrades en wapens.

Black Future '88 is een spannende roguelike die uiteindelijk het gevoel heeft dat je in een side-scrolling bullet hell shooter zit. Zodra je de top hebt bereikt, begin je opnieuw, alleen met een hogere moeilijkheidsgraad. De meegeleverde support mode en de lokale coöp voor twee spelers maken de zaken interessanter, maar er is niet genoeg variatie in runs. Er zijn tal van unieke wapens om te ontgrendelen, en uiteindelijk zul je ontdekken welke het beste werken voor je speelstijl. Voor ons was het teleporterende pistool in combinatie met self heal bij het door elkaar schieten van kogels voldoende om ons tot de top van de toren Skymelt te brengen.