EA Sports UFC 3
EA Sports UFC 3
[Gespeeld op PS4]
De Ultimate Fighting Championship, oftewel UFC, is al jaren bezig aan een stevige opmars. Het voorbije jaar is de populariteit nog verder gegroeid, dankzij alle heisa rond het gevecht tussen Mayweather en de bekendste UFC-vechter McGregor. Die laatste is dan ook niet toevallig het boegbeeld van EA Sports UFC 3, al heeft hij al een hele tijd niet meer deelgenomen aan een UFC-gevecht.
In UFC 3 is het de bedoeling om uit te groeien tot een soort McGregor, althans in de Career Mode. Daarin heb je maar één doel: de GOAT worden, de Greatest of all Time. Dat doe je door van in de lagere divisies door te groeien naar de UFC en daar vervolgens een hele hoop tegenstanders te verslaan.
Om verder te groeien in de career mode moet je telkens nieuwe contracten verdienen. Dat doe je door gevechten aan te gaan, waarna je na een aantal gevechten tegen een rivaal uitkomt. Wie die rivaal is, dat is op voorhand vastgelegd en het maakt eigenlijk ook bijzonder weinig uit. De rivaliteit wordt niet echt uitgespit en als je elke vijf tot zes wedstrijden een nieuwe rivaal hebt, dan creëer je ook niet echt een band. Bovendien heb je tijdens je carrière amper contact met de rest van UFC, waardoor je eigenlijk in een soort bubbel leeft waarin je enkel met jezelf bezig bent.
Tussen twee gevechten door moet je steeds aan de slag met trainingen en andere activiteiten. Trainingen dienen natuurlijk om sterker te worden, terwijl je ook aandacht moet hebben voor de pers en je fans. Je moet immers de hype voor elke wedstrijd opbouwen, zodat je in latere fases meer geld kan verdienen.
Om die hype op te bouwen, krijg je telkens een aantal weken, tot aan je volgende gevecht. Elke week krijg je 100 punten om te verdelen tussen alle verschillende activiteiten, van trainingen tot interviews met de media. Een training kost je tussen 10 en 35 punten, terwijl andere bezigheden in bepaalde omstandigheden zelfs aan de haal kunnen gaan met de volledige 100 punten. Je moet dus steeds goed uitkijken waar je de focus op legt. Veel hype voor je gevecht is leuk, maar het maakt weinig uit als je niet genoeg getraind bent en na enkele seconden al tegen de vlakte gaat.
De career mode in UFC 3 is zeer aangenaam, maar wel bijzonder lineair. Omdat je zelf geen enkele invloed hebt op bijvoorbeeld je rivaliteiten, heb je nooit echt het gevoel dat je zelf bouwt aan een carrière. Het voelt zo al snel aan als een eenvoudige reeks gevechten. Bovendien zorgt de opbouw ervoor dat je weinig zin zal hebben om de career mode meerdere malen te spelen.
Wil je het echter op een andere manier aanpakken, dan kan je kiezen voor UFC Ultimate Team. Hierin gebruikt EA Sports een gelijkaardig systeem als bij FIFA. Je moet namelijk een heleboel kaarten verzamelen, om zo met je vechters de top van het klassement aan te vallen. Het doel is om een team vechters uit verschillende gewichtsklassen bij elkaar te schrapen en die beter te maken met de hulp van andere kaarten. Je verzamelt meer kaarten door munten in te zetten of door wedstrijden te spelen. Natuurlijk kan je ook echt geld uitgeven om zo sneller de betere kaarten bij elkaar te krijgen. UFC Ultimate Team is dan ook een mode voor mensen die heel wat tijd en moeite in de game willen steken, zoals dat bij FIFA Ultimate Team ook het geval is.
Daarnaast heb je nog een aantal kleinere modi. Zo kan je eigen tornooien in elkaar steken, kan je natuurlijk online vechten en in de Knockout Mode kan je zelfs genieten van commentaar van ene Snoop Dogg. Knockout Mode is een arcademode, waarin elke speler een hoeveelheid healthblokjes krijgt. Telkens er een succesvolle slag wordt uitgedeeld, valt er een blokje weg. Leuk voor even, maar ook niet meer dan dat.
Natuurlijk valt of staat een game als UFC 3 maar gedeeltelijk met de modi die het aanbiedt. Nog belangrijker is de gameplay. De gevechten moeten echt aanvoelen, anders ga je er al snel weinig plezier aan beleven.
Op dat vlak toont de game een gemengd beeld. UFC 3 is bijzonder leuk en afwisselend zolang beide vechtersbazen met hun voetjes op de grond blijven. Klappen en trappen uitdelen en ontwijken, het blijft ongemeen leuk en bovendien ziet het er allemaal heel realistisch uit.
UFC 3 werkt met een staminabalkje, wat wil zeggen dat je niet zomaar aan de lopende band uppercuts kan geven. Je moet ook af en toe in de verdediging gaan, wat spannende wedstrijden zeer intens kan maken.
Om duidelijk aan te geven welke schade je aanricht, of krijgt, heeft elke vechter een aantal healthbalkjes, voor verschillende lichaamsonderdelen. Zodra je die op een bepaald niveau krijgt, zit je tegenstander in de problemen en moet je vol in de aanval gaan. Dat hoeft niet altijd te zijn nadat je 10 keer tegen zijn hoofd hebt geslagen. Een goed getimede uithaal kan je vijand pardoes tegen de grond slaan. Het zorgt er voor dat je zelf ook steeds op de tippen van je tenen loopt, want ook jij kan wel eens op die manier tegen de lamp lopen en een gevecht snel ten einde zien komen.
Minder aangenaam is het wanneer er grondgevechten plaatsvinden. Daarin is het gewoon onduidelijk wat er aan de hand is, en vooral onduidelijk wat je tegenstander doet, waardoor het bijzonder moeilijk wordt om nog te verdedigen. We kunnen met zekerheid zeggen dat gevechten in 50 procent van de gevallen voor ons voorbij zijn, wanneer de tegenstander er in slaagt een dominante positie te krijgen bij een grondgevecht.
Dat wordt nog erger wanneer hij een submission aangaat. Op dat moment krijg je een cirkel op je scherm te zien, waarin je naar vier kanten kan duwen. Het is de bedoeling om bij 1 kant helemaal tot aan de rand van de cirkel te geraken, want op dat moment weet je te ontsnappen. Een submission bestaat echter uit verschillende fases en zodra er naar een volgende fase wordt gegaan, kan je opnieuw beginnen. Dat gaat vaak zo snel, dat het vrijwel onmogelijk is om te ontsnappen. Als we zeggen dat grondgevechten in 50 procent van de gevallen negatief uitdraaien, dan kan je dat bij submissions optrekken naar 90 procent. Bijzonder frustrerend.
Ook op grafisch vlak is UFC 3 niet helemaal een winnaar. Het belangrijkste aspect ziet er gelukkig wel bijzonder goed uit, want de verschillende vechters zijn tot in de puntjes uitgewerkt en ook de gevechten zelf zien er bijzonder realistisch uit. De manier waarop een goed contact wordt weergegeven tijdens een gevecht, is echt knap gedaan. Jammer genoeg is dat niet helemaal het geval voor de randanimatie. Het publiek tijdens de gevechten ziet er bijzonder flets uit, waardoor je amper het gevoel hebt dat het publiek gek wordt wanneer het er spannend aan toegaat. Niet dat je veel tijd hebt om daar mee bezig te zijn, maar het zou nog een extra laag realisme aanbrengen.
