Call of Duty: WWII

Call of Duty: WWII

[gespeeld op PS4]

Het is alweer negen jaar geleden dat een Call of Duty zich afspeelde tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hierna werd de focus gelegd op de moderne tijd, met de laatste jaren meer en meer een futuristische oorlog. Vorig jaar wist Battlefield de harten te stelen met de terugkeer naar Wereldoorlog I, maar dit jaar is het de beurt aan Call of Duty om Wereldoorlog II te bezoeken.

Met Call of Duty: WWII keren we terug naar de gruwelijke oorlog waar miljoenen mensen het leven lieten en ditmaal kruipen we in de huid van Ronald Daniels die de 1st Infantry Division betreedt. Uiteraard start je avontuur met de iconische landing op Normandië. Vanaf de landing zal je rondtrekken doorheen Europa en help je met de bevrijding van Parijs, om uiteindelijk te eindigen als een van de eersten die succesvol over de laatste brug van de Rijn wist te geraken. Erg lang is die campaign niet, al is het zeker en vast niet de kortste singleplayer die we al hebben gespeeld in de reeks. Bij Call of Duty: WWII doe je er een goeie vijf à zes uur over om je avontuur te voltooien.

Aan het einde van deze rit bleven we wat met een dubbel gevoel achter. Ontwikkelaar Sledgehammer wil de gruwelijke oorlog tonen, maar op het einde lijkt het erop dat een vijftal soldaten de hele oorlog tot een goed einde wist te brengen. De talloze actievolle momenten zijn natuurlijk goed voor de gameplay en het spelplezier, maar echt geloofwaardig komt het niet over. Accuraat is men ook niet altijd. Zo vind je Russische wapens terug gedurende D-Day en vind je later ook Japanse wapens terug op Duitse lijken. Zo zijn er nog enkele historisch inaccurate aspecten aan het spel. We hebben wel respect voor de manier waarop Sledgehammer het verhaal zonder veel bombarie en actie afsluit. We hadden gehoopt dat de sfeer en emotie van deze laatste missie doorheen de hele singleplayer aanwezig was, maar het bleef allemaal een beetje leeg. Gedurende de campaign wijken we tweemaal van de zijde van ons hoofdpersonage en kruipen we in de huid van een tankcommandant, genaamd Augustine Perez, en een vrouwelijke verzetsstrijder, genaamd Camille "Rousseau" Denis. 

Met die laatse gaan we undercover in een sterk beveiligd gebouw. Naar het einde toe is stealth een must en moet je bommen weten te plaatsen op twee ingangsdeuren. Indien dit niet lukt, krijg je uiteraard hulp van aanstormende vrijheidstrijders die je helpen met het bestrijden van de Duitsers. Gedurende de campaign worden enkele stealthstukjes opgevoerd en telkens draaide het bij ons uit op een gevecht. Dit was vooral door de AI van de vijanden, maar het ligt misschien ook deels aan ons. Toch is het een spijtige zaak dat deze stealthstukjes niet echt goed zijn uitgewerkt.

Bij deze Call of Duty wordt er meer focus gelegd op je eenheid. De ontwikkelaar probeert een band te scheppen met de verschillende leden. Je hebt weer de goede vrienden die je door dik en dun bijstaan, een sergeant die een echte eikel is en een first lieutenant die alleen het beste met zijn team voorheeft. In de game wordt de band in het verhaal versterkt, maar wij zelf kregen niet meteen een band met de verschillende personages. Dit was bijvoorbeeld wel bij de serie Band of Brothers waar men waarschijnlijk de inspiratie vandaan haalden.

Nieuw zijn de squad perks. Je eenheid bestaat uit een aantal leden en ieder lid heeft een speciale perk waar je gebruik van kan maken. Zo geeft de ene je health kits, de andere je munitie en nog iemand anders kan je alle vijandelijke soldaten aantonen. In totaal zijn er zes perks waarvan je gebruik kan maken. Uiteraard hangt het steeds af van de situatie, want niet iedereen is steeds aanwezig. Je moet ook goed opletten, want wanneer een personage komt te sterven, valt de perk ook volledig weg. Je krijgt geen alternatief in de plaats. Het systeem achter de perks is dan weer redelijk simpel. De perks moet je verdienen door Duitsers neer te schieten. Hoe meer je er doodt, des te sneller de perks beschikbaar komen.

In voorgaande Call of Duty's was je health niet echt een probleem. Wanneer je bijna dood was, ging je snel achter wat bescherming zitten, zodat je automatisch je health terug kreeg. Dit is niet geval in Call of Duty: WWII, want de health regen is verdwenen. In de plaats krijgen we terug de health kits die je doorheen de levels terugvindt. Uiteraard kan je ook beroep doen op je squad perk om een extra health kit te verkrijgen. Dit zorgt ervoor dat je wat voorzichtiger te werk gaat, want je kan slecht vier health kits met je meedragen. Een health kit kan ook slechts de helft van je health herstellen. Al moeten we wel toegeven dat men nogal rijkelijk de health kits voorziet. We zijn nooit zonder health kits gevallen en de momenten dat we stierven, was omdat we iets te laat een kealth kit gebruikten. Al bij al zorgt het er wel voor dat je iets voorzichtiger doorheen het level rondloopt.

Eenmaal je de campaign tot een goed einde weet te brengen, kan je overschakelen naar de multiplayer. Bij deze iteratie gooit men het over een andere boeg, want we krijgen geen saai menu meer waar we alles moeten doen. Deze keer vertoef je in de Headquarters, een verzamelplaats waar je verschillende mensen in zal terugvinden, al is het momenteel nogal eenzaam, en een aantal zaken kan doen. Zo kan je  Challenges verkrijgen, bijvoorbeeld om een vijfhonderdtal kills te halen, maar vind je ook een target range en dergelijke terug. In de hub moet je wel nog steeds een menuutje openen om bepaalde modi op te starten. De oude bekende modi, waaronder Search & Destroy, Free for All, TDM, etc, zijn nog steeds aanwezig, maar we krijgen er ook nieuwe bij.

War is de nieuwe mode waar je een klein verhaal speelt met een aantal mensen. In totaal heb je drie verhaaltjes die je tot een goed einde kan brengen. Het bestaat steeds uit een viertal opdrachten die je moet voltooien. Zo heb je bijvoorbeeld Operation Neptune waar het ene team eerst het strand moet bestormen en bunkers moet zien in te nemen. Wanneer dit lukt, ga je over tot het vernietigen van de vijandelijke communicatie en als laatste val je de vijandelijke kanonnen aan die het strand onveilig maken. Dit moet je allemaal binnen een bepaalde tijdsperiode doen. Het andere team moet natuurlijk dit allemaal weten tegen te houden. Aan het einde van de ronde wissel je om en gaan de verdedigers nu aanvallen en andersom. Het is spijtig dat er maar drie verhaaltjes zijn op de release, want de mode brengt een frisse wind doorheen de multiplayer. Er komen wel nog nieuwe verhaaltjes, maar die worden jammer genoeg onderdeel van toekomstige DLC. Lootboxes zijn ook van de partij en deze verkrijg je door in rang te stijgen of Challenges te voltooien, maar je kan er ook verdienen door Nazi Zombies te spelen. Je krijgt ook toegang tot Tokens, Rank Tokens en Veteran Tokens. De Rank Tokens kan je gebruiken om nieuwe wapens vrij te spelen voor die specifieke rank. Met de Veteran Tokens kan je dit laatste negeren en eender welk wapen vrijspelen.

Gedurende het afgelopen weekend ondervonden we flinke problemen met de matchmaking. Om te beginnen is de HeadQuarters redelijk leeg en kom je niemand tegen. Daarnaast moeten we ook minuten wachten vooraleer we in een lobby terechtkomen al zijn er vijftig potentiele lobbies. Hier mogen we dan ook nog enkele minuten wachten vooraleer de match van start gaat. Hopelijk betert dit de komende dagen, maar op dit ogenblik is het redelijk irritant. Het positieve aan de MP is dan weer het algemene gevoel. Het is gedaan met over de muren te lopen om achter je vijand te geraken. Het speelt terug als Modern Warfare 4 of World At War en dat is een positief.

Indien de SP en MP je niks zeggen, kan je je spelplezier halen uit de Nazi Zombies. De formule is hier ongewijzigd gebleven en je mag je nog steeds botvieren op eindeloze golven aan zombies. Dit kan je lokaal, online of alleen spelen, al is het uiteraard leuker om zombies een kopje kleiner te maken met een aantal vrienden. Grafisch ziet Call of Duty: WWII er zeker niet slecht uit. De engine heeft opnieuw een nieuwe iteratie ondergaan en bepaalde textures zien er nog beter uit. Op het einde blijft het nog steeds de vertrouwde Call of Duty-Engine, maar er zijn voldoende verbeteringen. Het is dan ook geweldig om eindelijk de stranden te bestormen met hedendaagse graphics. De cutscenes zijn van een hoogstaand niveau. Het geluid is niet overal top, die kroon is nog steeds voor Battlefield, maar het geluid en voice-acting zijn wel van een hoog niveau.