Chivalry: Medieval Warfare

Ridder spelen in Chivalry: Medieval Warfare

Mount & Blade, War Of The Roses en nu ook nog eens Chivalry: Medieval Warfare. Het lijkt erop dat een potje middeleeuws vechten populair begint te worden. Steeds meer games duiken op en geven hun eigen twist aan dit 'nieuwe genre'. Torn Banner Studios, de ontwikkelaar achter Chivalry, is echter geen nieuweling in het genre. Men heeft eerder al de populaire Age Of Chivalry mod in elkaar gestoken en probeert dat succes nu te evenaren met haar eerste commerciële titel.

De eerste keer wanneer je Chivalry: Medieval Warfare opstart, is de verleiding groot om vijanden te onthoofden en onschuldige boeren af te slachten. Toch raden we je aan om even langs de tutorial te passeren, die best goed in elkaar is gestoken. Deze tutorial is tevens het enige onderdeel in de middeleeuwse fighter waar je een klein stukje verhaal krijgt aangeboden. Zo wordt er even gebabbeld over de twee facties in de game, de Mason Order en de Agathian Knights. Na deze kleine introductie kan je kiezen tussen enkele tutorial-missies, zoals basic & advanced combat, maar ook het groter geschut zoals een battering ram komt aan bod. Zelfs tijdens deze tutorial merk je dus al hoe groots de game het ziet, want tegen elkaar vechten is enkel maar het begin in Chivalry: Medieval Warfare.

Na het leren van enkele trucjes in de tutorial, zoals feinting, kan je jouw kunstjes uitoefenen in een echt gevecht. Vooraleer je het virtuele slachtveld echter betreedt, moet je nog een kleine, maar belangrijke keuze maken: jouw klasse. In Chivalry heb je namelijk vier klasses met unieke wapens en speelstijl. Onze persoonlijke favoriet, de Knight, heeft bijvoorbeeld een hele goede bepantsering waardoor je veel schade kan weerstaan. Hij heeft ook minder stamina nodig om aanvallen van de vijand te blokkeren, waarmee hij in combinatie met zijn groot zwaard een dodelijke verdediger kan zijn. Vergelijkbaar met de Knight is de Vanguard, een klasse die kleine afstanden kan sprinten, waardoor zijn harnas natuurlijk iets minder goed is. Hij beschikt verder wel nog over een speer, een wapen dat zeer sterk blijkt te zijn als er een goede speler achter deze klasse schuilt. 

Ondertussen komen we al aan de derde klasse, de Men-At-Arms. Deze krijgers ruilen het grootste deel van hun verdediging (bepantsering) in voor snelheid. Ze vliegen als het ware door het speelveld en zijn de enige klasse die aanvallen kunnen ontwijken door een quick-dodge. Daarnaast vormen ze ook een belangrijke vijand voor de vierde klasse, de Archer, oftewel de boogschutter. Archers zijn niet meteen de populairste klasse in de game, ze zijn zelfs de zwakste schakel. De reden hiervoor ligt bij de besturing die vrij sloom is. Het schieten van pijlen is ook niet erg precies en het voelt gewoonweg minder episch aan in vergelijking met de zwaard-, speer- en bijlgevechten die zich verder afspelen op het strijdperk. Voor de andere klasses is het ook gewoon frustrerend wanneer je een spannend 1vs1 gevecht aan het strijden bent en plotseling een pijl in je hoofd krijgt omdat er verderop een Archer willekeurig in de lucht aan het schieten is.

Heb je eenmaal één van bovenstaande klasses gekozen, dan moet je nog snel een kleine loadout selecteren. Deze zijn best belangrijk, omdat ze op momenten toch nog een drastische invloed kunnen hebben op de speelstijl van een klasse. Onze bovenstaande uitleg is op zeker vlak dus niet definitief, maar geeft je wel een goed beeld van elke klasse. De Knight kan bijvoorbeeld een groot zwaard met beide handen dragen, maar kan ook wisselen naar een kleiner wapen en schild. Dit heeft best een grote impact op de kracht van die klasse, waardoor we liefst met dat grote zwaard rondlopen en vijanden ontdoen van hun hoofd alsof we in boter snijden. Het loadout-systeem stopt hier niet echter, want je speelt ook nieuwe wapens vrij na het behalen van een bepaald aantal kills met het initiële wapen. Een nieuw wapen staat echter niet gelijk aan beter, maar eerder aan 'anders'. Nieuwe spelers moeten dus niet afhaken omdat ervaren spelers zogezegd "betere wapens" hebben die "onoverwinnelijk zijn". Nee, gevechten draaien altijd uit op vaardigheid, tenzij je natuurlijk iemand langs achter aanvalt. Het is een middeleeuwse game voor iets.

Nadat iedere keuze eindelijk afgehandeld is, kan het echte werk beginnen. Vanaf dat je in oogcontact komt met de vijand en de eerste ontmoeting al snel begint met het leegprikken van mekaar, doet het grootste geheim van het combat-systeem zijn intrede: de eenvoud. Dit is allesbehalve een negatief punt, het is zelfs zo positief als maar kan zijn. Het is exact de reden waarom we Chivalry: Medieval Warfare altijd boven de overige games in het genre zullen verkiezen. In tegenstelling tot War Of The Roses bijvoorbeeld, waar aanvallen en verdedigen erg complex kan zijn, doet Chivalry het met een simpel muiskliksysteem. Met de linkermuisknop en de middelste knop kan je het overgrote merendeel van de aanvallen al uitvoeren terwijl de rechterknop dient om te verdedigen. Het lijkt erg raar om te horen, maar in de praktijk werkt het perfect. De nodige diepte komt tevens in de vorm van feints of speciale class-moves die gebruik maken van het toetsenbord. Dit alles zorgt ervoor dat het systeem enorme voldoening geeft en je steeds doet snakken naar meer.

Op vlak van gamemodes doet de game het ook niet slecht. In het totaal heb je er vijf: Free-For-All, Team Deathmath, King Of the Hill, Last Team Standing en Team Objective. De eerste drie zijn de gewoonlijke modes die je in zowat elke multiplayergame dezer dagen ziet, maar de laatste twee modes zijn veruit de beste. Vooral Team Objective, waarin de meest epische momenten zich afspelen. In deze mode heb je namelijk verdedigers en aanvallers, de Mason en Agatha dus, en krijg je doelen voorgeschoteld zoals het uitmoorden of verdedigen van boeren, kastelen belegeren en de koninklijke familie uitroeien. Dit alles speelt zich af op een map die bestaat uit meerdere kleine maps. De eerder besproken doelen worden constant aangepast naargelang het succes van de aanvallers, waardoor je een klein beetje het gevoel krijgt dat je een middeleeuwse versie van de Battlefield Rush maps zit te spelen, wat best wel leuk is.

De maps zelf tonen aan hoe grafisch sterk de game wel niet is. De ene keer speel je op een gigantisch open veld terwijl je de andere keer een kasteel belegert met een stootram. Dit klinkt op zich al geweldig, maar dankzij de sterk afgewerkte graphics wordt de game nog eens naar een hoger niveau getild. Het gaat bijna zover dat het merendeel van de gevechten hierdoor erg memorabel wordt, iets dat weinig gebeurt bij andere multiplayergames. Het gevoel dat je krijgt op de Hillside map bijvoorbeeld, waar een team een gigantische invasievloot moet ondersteunen door signalen af te te vuren, is onbeschrijfelijk. Het is iets dat je zelf moet spelen om volledig te kunnen appreciëren. Opmerkelijk ook is dat alles steeds simpel blijft, maar de actiescènes en de eigenlijke gevechten zorgen ervoor dat je één groot dramatisch geheel krijgt. De beste momenten gebeuren dan ook wanneer je samen met je broeders naar een vijandelijke linie loopt, afgewerkt met de nodige strijdkreten. 

Ondanks onze sterke voorliefde voor de game is Chivalry: Medieval Warfare echter geen perfecte game. De maps, ondanks hun geweldige scènes, zijn niet groot in aantal, waardoor je al snel veel van hetzelfde begint te zien. Aanpassingen doorvoeren is ook een groot hekelpunt, zeker wanneer je toch een deftige keuze hebt uit wapens, maar je eigen uitrusting niet kan aanpassen met kleurtjes of wapenschilden. Een punt dat de concurrentie (lees: War Of The Roses) toch beter heeft uitgewerkt. Animaties en de interactie met belegeringswapens kon ook beter, aangezien het best goed opvalt tijdens de grootse actiemomenten. Qua klasses moet de Archer ook sterk onderdoen voor de rest van de groep, waardoor ermee spelen allesbehalve aan te raden valt. De game blijft ondanks deze hekelpunten wel een spectaculaire ervaring die je zeker eens een kans moet geven, zeker als liefhebber van de middeleeuwen.