Heroes of Ruin

Diablo III is eindelijk in de winkel te vinden na een jarenlange ontwikkeling, maar dat wilt niet zeggen dat de spelers ook jarenlang met de game zullen bezig zijn. Sommigen onder ons zijn de game reeds beu of hebben het al meerdere keren uitgespeeld en hebben het nu wel wat gezien. Om onze honger te stillen (totdat Torchlight II uitkomt), brengt Square Enix nu ook een Diablo-achtige game naar de 3DS en Heroes of Ruin lijkt op het eerste zicht alles in huis te hebben om voor een even sociale online-ervaring te zorgen als zijn grote broertjes op de computer, al zullen we nog wat verder moeten kijken dan onze neus lang is vooraleer we oordelen over deze actie-RPG.

Als je kijkt naar welke functies Heroes of Ruin allemaal van de 3DS gebruikt, dan is dit allicht een van de meest ambitieuze titels voor de handheld tot nu toe en daarmee laat ontwikkelaar N-Space zelfs Nintendo achter zich. Als topdown actie RPG hebben de ontwikkelaars de online mogelijkheden van het toestel op de proef gesteld en ervoor gezorgd dat zowat alles wat de 3DS kan, ook benut wordt in het spel. Er wordt zelfs zo hard op online gefocust, dat de standaard settings 'online play' is in plaats van een solo campagne. Mocht je echter toch alleen willen beginnen, dan kan je ervoor kiezen dat spelers met drop in en -out coöp je altijd een handje kunnen helpen.

Nintendo is nooit koning geweest van het online gebeuren, maar de game speelt toch lekker vlot via het internet en met een minimale lag zal je zonder moeilijkheden met je vrienden of anderen aan de slag kunnen. Om ervoor te zorgen dat je wat degelijk kan communiceren hebben de makers ook de ingebouwde micro gebruikt om voicechat in de game toe te staan. Het is niet de beste klank ooit en je kan wel eens een echo horen, maar met een headset op vallen de ergste tonen al weg en is alles makkelijk verstaanbaar. Tenminste, als je kompaan geen raar taaltje brabbelt.

Lokale multiplayer is ook van de partij en als je allebei het spel hebt, kan ook Streetpass ingeschakeld worden om zo voorwerpen te ruilen met elkaar. Iedere dag biedt de ontwikkelaar ook daily challenges aan via Spotpass. Deze uitdagingen zijn op het punt van schrijven vrij eenvoudig gehouden met objectieven van 'verzamel zoveel goud' of 'dood dit type monster zoveel keer en krijg een beloning'. Het lijkt een eenvoudige bedoening, maar het feit dat je ze krijgt, doet je toch wel eens terugkeren naar de game om te zien wat je vandaag te doen staat. Mochten we hier reeds onze review beëindigen, dan zou de game een zeer mooi cijfer van ons meekrijgen, maar we moeten verder vertellen en ook even de mindere puntjes van de game aankaarten.

Alle bovenstaande functies voor je game uitbouwen is allemaal goed en wel, maar de gameplay blijft toch die ene pijler waardoor je blijft spelen. In Heroes of Ruin hoopt de maker dat je eens alle vier de speelbare klasses uitprobeert door vier save files aan te bieden. De vier klasses variëren van een tank, een gunslinger, een soort assassin en een mage-achtig type om zo iedere keer weer een variërende speelstijl aan te bieden. Ieder karakter krijgt naarmate hij levelt nieuwe aanvallen die je kan binden aan één van de vier aanvalsknoppen om de vijanden in de pan te hakken, te slaan of te schieten. De gevechten spelen even vloeiend zoals je mag verwachten van eender andere actie RPG en zelfs online met drie anderen en de nodige extra effecten op het scherm krijgt de game geen haperingen te verduren om de pret te bederven. Helaas kunnen we dit niet zo zeer zeggen over het verhaal.

Dit is meteen ook een van de zwakste pijlers van de game. Het verhaal zal je niet echt boeien en buiten dat je weet dat je een guardian opnieuw moet oproepen om de wereld te redden, zal er niet zoveel boeiends te zien zijn. Meer nog, het verhaal is voor een RPG ietwat aan de korte kant en met acht tot tien uur zal het niet te lang duren vooraleer je met de hoofdbrok gedaan hebt. Personages zijn niet ingesproken, dus ofwel lees je alle tekst of je hamert op die A-knop totdat je jouw quests krijgt en op pad kan. De meeste van deze quests krijg je in een questhub genaamd ‘The Nexus’, wat al zegt over de originaliteit in deze game. Gelukkig blijft de drang om betere gear te verzamelen zoals in andere actie RPG’s ook hier hoog genoeg om je toch aan je handheld gekluisterd te houden.

Net zoals in Blizzards game is ook hier de jacht naar die ietwat krachtigere items van de partij. Monsters of kisten kunnen wel eens een iets krachtiger voorwerp droppen en als je echt al de zeldzaamste wapens en harnassen wilt, zul je toch even mogen doorzoeken en wat geluk hebben. Hier komt online wel een groot nadeel bij kijken omdat alle loot gedeeld wordt met alle spelers en niet iedere persoon zijn eigen items krijgt zoals in Diablo III. Dit kan wel eens voor een race naar dat zeldzaam stuk zorgen om vervolgens misschien met lege handen naar huis te wandelen. Het is nooit leuk als iemand gewoon alles voor zichzelf neemt, dus zoek online wat mensen die je vertrouwt.

Om alle actie van het scherm te doen spatten heeft de maker voor een degelijk 3D-effect in de game gezorgd dat de graphics echt ten goede doen. Kunnen je ogen echter niet tegen het lang naar 3D kijken, dan zul je in 2D iets minder van het sprankelijke zien terugkomen en op bepaalde punten misschien denken dat dit op de PSP ook wel mogelijk was. Heroes of Ruin is zeker geen grafische krachtpatser, maar dankzij de leuke combat en het eenvoudig aanpassen van je aanvallen aan de gewentste knop zien we dit euvel graag wat door de vingers.