HANDS-ON PREVIEW | Tennis World Tour 2 heeft nog veel goed te maken

Tennisgames. Weet je nog toen er enkele leuke tennisgames op de markt waren? Virtua Tennis, Top Spin en zelfs Mario Tennis. Allemaal leuke tennisgames die ons uren aan het scherm konden kluisteren. De laatste jaren is het aanbod echter opgedroogd. Er zijn nog amper goede tennisgames en al zeker niet als je het zoekt bij de meer realistische varianten. Ook de eerste Tennis World Tour was niet al te best, maar dat houdt ontwikkelaar Big Ant - dat ook AO Tennis maakte - niet tegen om toch met een sequel op de proppen te komen.

De eerste Tennis World Tour kreeg heel wat kritiek te verwerken: te weinig content, slechte animaties, grafisch niet al te fantastisch en ga zo maar door. Kort samengevat: een slechte game. Het is dan ook een risico om op de proppen te komen met een sequel en de enige manier om de zure smaak uit de mond te doen verdwijnen is om een hele goede game op de markt te smijten.

We begonnen dan ook met goede moed aan onze previewversie. Veel opties om uit te proberen hadden we niet. Vier van de 34 tennissers uit de game waren beschikbaar en dat enkel in een exhibition match. Het kaartsysteem konden we wel even testen, met een boel kaarten die we onmiddellijk toegestopt kregen.

Dat kaartsysteem keert terug uit de vorige game, maar ditmaal een beetje aangepast. In de eerste Tennis World Tour moest je gewoon kaarten verzamelen en die aan je tennisser toewijzen, om hier en daar een bonus te krijgen. Zodra je tevreden was, moest je er eigenlijk niet meer naar omkijken. Dat is niet het geval in Tennis World Tour 2, waar de kaarten consumables zijn. Je kan er maximaal vijf meenemen naar een wedstrijd, waar je ze dan naar eigen goeddunken kan inzetten.

Wil je even wat extra kracht om te serveren? Kaartje activeren. Moet je tegenstander even wat minder fit zijn? Kaartje activeren. Tennis World Tour 2 biedt op dat vlak bijzonder veel opties en kaarten komen er natuurlijk in verschillende vormen, de ene al wat beter dan de andere. Je kan ze ook niet eindeloos gebruiken, want ze kunnen telkens maar een paar keer ingezet worden. De makers beloven wel dat je meer dan genoeg kaarten krijgt om steeds verder te kunnen, zonder dat je moet farmen.

Nu, met kaartjes spelen is leuk, maar het belangrijkste in een tennisgame is natuurlijk het tennissen zelf. Na het bekijken van het kaartensysteem was onze goede moed nog niet in de schoenen gezonken, maar dat zou snel veranderen.

We kozen een van de vier beschikbare tennissers, David Goffin natuurlijk, een tegenstander en een plek waar we wilden tennissen. Big Ant heeft flink wat verschillende locaties in de game gestoken, dus dat kiezen duurde wel even. Bovendien hebben de ondergronden nu ook echt effect op de speelstijl. Op de ene ondergrond speel je sneller dan op de andere, terwijl je op een derde ondergrond dan weer rekening moet houden met een bal die lager botst. Tennisfans zullen al snel de verschillen herkennen, zoals dat ook het geval is in de echte wereld. Ook het weer heeft effect op de gameplay, want een warme dag zorgt er voor dat je meer stamina verliest.

Leuke details die allemaal in het niets verdwenen zodra we echt begonnen te tennissen. Het duurde even voor we onder de knie hadden hoe een opslag werkte, maar dat steken we maar op het gebrek aan een tutorial in onze preview. Geen probleem, na een tijdje konden we hier en daar al eens een ace slaan.

Andere slagen, die kregen we eigenlijk totaal niet onder de knie. Er lijkt dan ook zoveel mis met de manier waarop je tegen een bal slaat. Meer dan eens hadden we het idee dat onze speler nog even een halve meter opschoof om een ietwat correcte positie te hebben om tegen de bal te slaan. Andere keren leek de animatie al te starten vooraleer we nog maar een knop hadden aangeraakt.

Meer dan eens leek die animatie ook totaal niet te kloppen met de slag die werd uitgevoerd. Een dropshot inschatten is in deze preview zo schier onmogelijk en aangezien die nogal veelvuldig werd gebruikt, werd dat bijzonder frustrerend.

Tennis World Tour 2 vraagt je ook om een slag juist te timen. Allemaal goed en wel, maar dan moet er wel een vorm van gevoel in die slagen zitten. Ons lukte het niet om die timing onder de knie te krijgen en het is niet dat we nooit eerder tennisgames speelden. Nogmaals, het kan er aan liggen dat we de tutorial niet konden spelen, maar na verloop van tijd moet je toch een idee krijgen hoe het moet. Games moeten nog altijd intuïtief zijn en dat is bij Tennis World Tour 2 niet het geval. Het kan dus wel zijn dat het allemaal ligt aan het gebrek aan tutorial en dat we het allemaal niet snappen. We hopen het ten zeerste, echt waar.

Grafisch ziet de game er gelukkig wel een stuk beter uit dan zijn voorganger, onder andere dankzij een nieuwe engine. Niet dat het daardoor nu een hoogvlieger is, maar we moeten toch iets positiefs te zeggen hebben. Het aantal animaties moet ook verdubbeld zijn ten opzichte van Tennis World Tour. Onze vraag is dan eerder hoe weinig animaties die game bevatte, want we zagen toch meer dan eens animaties die niet helemaal juist aanvoelden.