Hands-on: Wolfenstein II: The New Colossus
Wolfenstein II: The New Colossus
Tijdens E3 kregen we al de mogelijkheid om de eerste 30 minuten van Wolfenstein II: The New Colossus te spelen en onlangs mochten we nog eens op bezoek bij Bethesda om een nieuw deel van de game te spelen. Na onze ervaring op E3 namen we die mogelijkheid met beide handen aan.
In de tweede demo die we mochten spelen, komen we terecht in Roswell. Dat is het dorpje in de Verenigde Staten waar volgens heel wat mensen in de jaren ’50 een UFO is neergestort. De nazi’s gebruiken het echter voor iets anders, want zij hebben er hun Oberkommando gevestigd. Een groot deel van de topofficieren heeft dus een vaste plek in het stadje.
De perfecte plek dus om een aanslag te plegen en dat is dan ook ons plan. Die aanslag vatten we niet licht op, want als bom nemen we gewoon meteen een atoombom onder de arm. Die moeten we in een ondergrondse bunker in een kernreactor zien te krijgen, zodat we hem kunnen laten ontploffen en heel wat nazi’s aan stukken kunnen knallen.
Klinkt eenvoudig, maar dat is het natuurlijk niet. Om tot op de juiste plek te geraken, zullen we door heel wat tunnels moeten lopen, een trein moeten stelen en dan ook nog eens wat robots neerknallen. Daarbij valt onmiddellijk op dat er best wat verschillende vijanden te vinden zijn, die elk hun eigen tactiek vereisen.
De gewone soldaten knal je nog steeds als vanouds af, maar er zijn ook robots die verschrikkelijk snel kunnen bewegen. Als je besluit om wat op hen te schieten, dan is de kans groot dat je heel wat munitie verspilt. Je zal dus het werk van dichtbij moeten afmaken. Andere robots zijn dan weer verschrikkelijk taai, zowel aanvallend als defensief, en vragen een meer voorzichtige aanpak. Tot slot kwamen we hier en daar ook officieren tegen. Die kan je best zo snel mogelijk doden, want zij kunnen alarm slaan en dan krijg je nog een pak meer vijanden op je dak.
De gameplay is in Wolfenstein II: The New Colossus niet zoveel anders dan in het eerste deel, behalve bij een aantal punten. Zo kan Blazkowicz sneller bewegen, omdat hij een bepaald ondersteunend pak aanheeft. Dat draagt hij omdat hij zwaar gewond is geraakt en anders gewoon niet meer vooruit zou geraken. Dat heeft wel als gevolg dat de health van Blazkowicz standaard terugzakt naar 50 punten. Armour is dan ook vele malen belangrijker geworden in Wolfenstein II. Daarom dat het nu ook tot maximaal 200 kan stijgen en daar gewoon zal blijven. Valt je bescherming weg, dan kan je dus snel in de problemen komen. Over de moeilijkheid gaan we het niet hebben, want de ontwikkelaar gaf zelf toe dat de balans momenteel nog volledig fout zit en dat die nog moet aangepakt worden voor release.
Waar we het wel over willen hebben zijn de verschillende personages die we kort leerden kennen. Een game als Wolfenstein staat of valt immers met de personages die opduiken. Wij kunnen stellen dat het op dat vlak alvast goed zit. Een zwarte vrouw met afro die ongetwijfeld alles goed vindt, een reus met een ingedeukte kop, een gekke wetenschapper, de dochter van Frau Engel en een uitbater van een eettent die iets te hard gelooft in aliens… Dat kan alleen maar hilarische gesprekken opleveren. Wij kregen slechts flarden van het verhaal te zien, maar moesten toch een aantal keren hardop lachen.
Ook de graphics in Wolfenstein II: The New Colossus zijn een stuk beter dan in het eerste deel. De ontwikkelaars moesten geen rekening meer houden met last-gen en dat is er aan te zien. Vooral tijdens de tussenfilmpjes valt op dat ze daar meer aandacht en tijd aan hebben besteed. Alles wordt zo op een meer filmische manier in beeld gebracht.
