Hands-on preview: Diablo III: Reaper of Souls
Vrolijke willekeur in Diablo III: Reaper of Souls
[Gespeeld op pc]
Diablo III was absoluut geen slecht spel, maar toch kon het de (torenhoge) verwachtingen van diens voorgangers nogal moeilijk inlossen. Een mager verhaal, weinig innovatie en het hele always-online/RMAH fiasco waren de grote boosdoeners. Gelukkig voor ons blijft Blizzard echter niet bij de pakken zitten met Reaper of Souls, een uitbreiding die nu al wereldwijd wordt gezien als een keerpunt voor het spel en tegelijkertijd aanvoelt als een ode aan Diablo II.
Zeggen dat Reaper of Souls een donker sfeertje heeft, dat is zelfs nog een understatement. Diablo III had zo zijn momenten met de Tower of the Damned, maar in Reaper of Souls liggen de straten van Westmarch vol met lijken en kadavers. Bijgestaan door een kille, grijze achtergrond bewijst Blizzard meteen dat het korte metten wil maken met de kritiek dat Diablo III niet duister genoeg zou zijn. Tegelijkertijd is het natuurlijk nodig, gezien deze uitbreiding het verhaal vertelt van Malthael, de engel des doods die de wereld wil verhelpen van de mensheid. Een erg grimmig verhaal met een al even akelige sfeer, maar toch is dit verhaal eigenlijk niet het belangrijkste deel van deze uitbreiding.
De vernieuwing zit hem vooral in de toevoeging van de adventure mode, een modus waar alle acts vrijgespeeld zijn en waar je naar hartenlust over het hele landschap kan bewegen gezien alle waypoints eveneens open staan. Blizzard breekt hier niet enkel met de lineariteit uit Diablo 3, het voegt zelfs extra willekeur toe met bounties. Dit zijn optionele missies die aselect te werk gaan, je krijgt dus telkens verschillende objectieven die niet gelimiteerd zijn tot het uitmoorden van een bepaalde soort vijanden. Uiteraard wordt er meermaals gevraagd om een uniek monster te voorzien van een nodige dosis meppen, maar daarnaast zul je ook allerlei events voorgeschoteld krijgen.
De manier waarop dit alles gebeurt, is opmerkelijk to-the-point. Blizzard weet wat de spelers willen en zorgt ervoor dat de kern terug naar voren wordt geschoven: spelers kunnen opnieuw blijven vechten tegen grote groepen vijanden, voorzien van de nodige willekeur, zonder al te veel tijdverlies. Het teleporteren tussen verschillende acts is simpel, doch effectief. We vechten tegen een monster in Act 3 terwijl we enkele momenten later alweer in Act 1 zitten te vechten tegen een baas. Het feit dat je in principe continu bezig bent met activiteiten weerspiegelt zich ook in het levelen van je karakter. De grote toestroom van experience en geld zorgt er namelijk voor dat je veel sneller door de levels vliegt. Gezien je dus niet meer beperkt bent tot het meermaals uitspelen van het hoofdverhaal om je karakter verder te levelen, ben je ook minder snel uitgekeken op het spel.
Tevens is er nog een andere grote toevoeging in de adventure mode, de Nephalem Rifts. Een soort van blindelingse ervaring, zeg maar. Het is op voorhand onmogelijk te weten wat er je te wachten staat in zo'n Nephalem Rift. Het kan een dungeon zijn uit Act 2, gevuld met monsters uit Act 5. Een horde Fallen Maniacs staat misschien wel te wachten tot jij eindelijk binnenkomt. Alles is dus willekeurig, van de vijanden tot het type dungeon en zelfs het aantal verdiepingen. Het is de Diablo 3-variant van een gokje te wagen en echt elke ervaring is uniek en uitdagend. Om het geheel af te werken heb je shrines met willekeurige effecten (sneller kunnen lopen, auras, ..) en Rift Guardians die pas tevoorschijn komen als je alle vijanden in een Rift hebt afgemaakt. Eenmaal dood, droppen die dan extra speciale loot. De droom van elke hardcore loot-speler gaat hier in vervulling.
Het is trouwens ook interessant om te vermelden hoe het gebrek aan een auction house de game drastisch beïnvloedt. Items craften is nu veel belangrijker. Je opbergplaats is belangrijker. Elk item dat je vanaf nu loot is gewoon belangrijker. De kern van Diablo wordt niet langer ondermijnd en je moet vanaf nu elk stuk van je uitrusting verdienen. Een systeem dat dus opnieuw erg dicht aanleunt bij de oudere Diablo-games en een systeem dat eigenlijk al vanaf dag één aanwezig had moeten zijn in Diablo III.
De loot zelf wordt trouwens ook grondig aangepast. Voorlopig is slechts een klein percentage van de loot relevant voor je karakter, een probleem dat parten speelt bij de actieve community van Diablo. Met 'Loot 2.0' zal Blizzard trachten dit probleem te verhelpen door ervoor te zorgen dat de loot zich zal aanpassen aan de speler en diens specifieke stats. Daarnaast zal je ook merken dat het percentage van de legendarische drops gestegen is, iets wat wij zelf ook hebben ondervonden tijdens het spelen. Een klein voorbeeld daarvan zijn de bazen die gegarandeerd een legendarisch item droppen als je ze voor de eerste keer verslaat. Legendarische items bieden nu ook meer dan enkel betere stats. Ze zien er uniek uit en zullen een speciaal effect meekrijgen zoals een loot goblin die plotseling verschijnt als je het item draagt.
Om de uitbreiding tenslotte mooi af te sluiten krijgen we natuurlijk ook nog een nieuwe klasse, de Crusader. Of we nu een paard oproepen die over vijanden heen galoppeert en vlammen achterlaat in zijn spoor of in de lucht springen om nadien een horde zombies te verpulveren eens we terug op de grond vallen, de Crusader weet ons redelijk snel te overtuigen van diens capaciteiten. De klasse speelt vlot en is net dat tikkeltje cooler dan de rest van de bende, waardoor hij nu eigenlijk al onze persoonlijke favoriet is. Qua speelstijl mag je een ietwat meer gespierde versie van de traditionele Knight klasse verwachten. Een ridder die weet dat offensief te werk gaan de beste verdediging is. Zo merk je bijvoorbeeld dat de verdedigingswaarde van je schild een impact heeft wanneer je een move als Shield Bash gebruikt, waarmee je allerlei heilige schilden richting de vijand stuurt. Meerdere vijanden tegelijkertijd kunnen aanvallen lijkt hier ook een centraal punt, daar het merendeel van zijn kunstjes bestaat uit Area of Effect-aanvallen. Een waardig alternatief voor wie graag een melee-klasse wilt spelen, maar net dat extra beetje pit mist in de Barbarian.
