Thuis Gamescom beleven of zelf op de vloer rondlopen is een compleet aparte ervaring. Omdat we jullie de hele week al mee op onze tocht wilden nemen, doen we dat nog altijd - ook al zijn we al een paar dagen terug. We blikken terug op onze belevenis van Gamescom en hopen dat jullie ook even laten weten hoe jullie Gamescom hebben meegemaakt. Ben je zelf geweest? Heb je het op de voet gevolgd op 4Gamers? Laat gerust je eigen ervaring van het evenement weten. Laat ook zeker weten wat je graag volgend jaar zou zien van ons op Gamescom. We live to serve.

YoniVL

Zuipen en wenen (van het lachen)

Het was niet mijn eerste keer dat ik als pers richting Keulen mocht trekken, dus ik wist al een beetje waar ik me aan mocht verwachten. Presentatie na presentatie, de ene al wat beter dan de andere, maar vooral veel wachten. Je moet hier en daar een beetje marge inbouwen, om zeker te zijn dat je de volgende presentatie haalt. Ontwikkelaars zijn niet de meest punctuele mensen, dus vertragingen zijn niet echt ongewoon. Soms houden ze het echter kort en dan mag je een halfuur of langer gaan wachten tot je volgende afspraak. Die tijd is dan ook nog eens te kort om je op de vloer te begeven, dus dat is ook geen oplossing. Dus dan slenter je maar naar je volgende afspraak, je meldt je twintig minuten te vroeg aan en je zet je aan de bar.

Dorst zal je raar of zelden hebben op Gamescom, maar wel honger, heel veel honger. Je hebt al niet bijster veel tijd om te eten en er zijn vrij weinig ontwikkelaars die iets te eten serveren. Meestal is het dus van ’s morgens tot ’s avonds teren op je ontbijt. Kom je dan eens ergens een donut tegen, dan verzwelg je die met de vastberadenheid van een beer die net uit zijn winterslaap is gekomen. Over een ding heb ik dit jaar niet te klagen en dat zijn pijnlijke voeten. Ik ben ofwel in topvorm of ik heb een pak minder kilometers moeten afleggen dan vorig jaar. Laten we het maar op dat eerste houden, al was het maar om mijn eigen ego te strelen.

Ook qua games hoef ik dit jaar niet te klagen. Ik heb enkele toppers gezien, een paar games die me aangenaam verrast hebben en maar een zeldzame ontgoocheling. Als je een twintigtal games hebt moeten aanschouwen, dan mag je zeker niet ontevreden zijn.

Gamescom is natuurlijk meer dan enkel rondlopen op de beurs. Je trekt er altijd met een paar mensen op uit en je spendeert toch redelijk wat tijd samen in het hotel of op restaurant. Soms is dat leuk, soms iets minder. Dit jaar was het gelukkig plezier van het begin tot het einde. Misschien lag het aan de vermoeidheid die al na een dag toesloeg of misschien zijn we geniale komieken, maar ik heb nog maar zelden zo hard gelachen als op deze trip. Tranen in de ogen, buikpijn van het lachen en een tiental inside jokes, dat is voor mij de balans van Gamescom 2011. Als je dus ooit gevraagd wordt om als journalist naar Gamescom te gaan, twijfel dan niet. Het is misschien hard werken, maar al het plezier maakt dat ruimschoots goed.

Goofus

Douche overslaan en Jay als aartsvijand

Voor mij betekende Gamescom 2011 het allereerste live contact met een gamesbeurs van dat kaliber. Ik kon dus enkel afgaan op het vele video- en fotomateriaal dat ik al op het net had gezien van voorbije edities van de Keulse beurs en andere events als E3 en de Tokio Game Show. Toch had ik heel wat moeite om me een duidelijk beeld te vormen over de grootsheid van het evenement en de invloed ervan op het straatbeeld van een grootstad als Keulen.

Ook het vooruitzicht om vier volle dagen te spenderen met papfles, de alwetende wandelende gamesencyclopedie, en YoniVL, die we allemaal kennen als de neuroot die zich hele dagen amuseert met Dance Dance Revolution en consoorten, was niet meteen het meest zonnige om een week verlof voor op te offeren. Gelukkig bleek eerstgenoemde ook thuis te zijn op allerlei andere gebieden, zoals het snel localiseren van het dichtstbijzijnde eten en het voorkruipen in ellenlange rijen, en bleek de laatste verrassend genoeg ook over een goed verborgen gevoel voor humor te beschikken. Bovendien kwamen we tot de vaststelling dat we alledrie over één gemeenschappelijke aartsvijand beschikken – Jay, voor wie er nog aan zou twijfelen – waardoor de Gamescom-trip uiteindelijk uitdraaide op een hilarische roetsjbaan vol verrassingen.

Volg Jay op Twitter!

Gelukkig beschikten we allemaal over een badge die ons toeliet om ons in de koele en rustige persruimte te begeven, want de plakkende drukte op de beursvloer zelf had ik geen vier dagen volgehouden. Tientallen meters lang waren de rijen om een glimp te kunnen opvangen van toppers als Battlefield 3, The Elder Scrolls V: Skyrim of Diablo III. Aan elke wachtrij waren bordjes te vinden die aangaven hoeveel uren het nog zou duren eer je de game waar je zo naar uitkeek voor 10 tot 15 minuutjes te zien zou krijgen. Mateloos was mijn respect voor de duizenden moedigen die het ook effectief wisten op te brengen om zolang de verveling en de warmte te trotseren voor hun favoriete games.

In de persruimtes was de sfeer veel meer ontspannen, al was het voor ons met z’n drietjes wel enorm hard werken. Vaak holden we van 9 uur ’s ochtends tot 18 uur ’s avonds van afspraak naar afspraak, wetende dat we van al deze presentaties, spelsessies en teasers later op de avond nog een verslag zouden moeten schrijven en nog later ook een uitgebreidere tekst zouden moeten verzinnen. Toch was ook de genoegdoening groot om heel wat games te mogen zien waar heel veel mensen nog erg hard aan aan het werken zijn om ze binnen enkele weken, maanden of zelfs jaren op onze consoles of onze pc te laten blinken.

Werken bij de beesten af dus, maar ik zou me zo terug laten overhalen om opnieuw mee te gaan. Tenminste, als papfles zou beloven om zich dan niet meer te overslapen om zo ‘gedwongen’ te worden om een dagelijkse douche over te slaan...

papfles

Eén keer overslapen, get over it!

Het begint ondertussen een routine te worden. Een derde bezoekje aan de gamebeurs in Keulen voelt aan als thuiskomen na een jaarlijkse vakantie. Je weet de bordjes en de schoteltjes nog perfect staan. De computer werkt ook nog steeds en enkel je slaapruimte verandert jaar na jaar. Daarover geen enkel slecht woord trouwens, want ik heb geweldig goed geslapen. Uiteraard komt dat deels door de vermoeidheid, maar ook het comfort van het hotel kon geenszins ontkend worden. Dat ik mij daarbij 1 keer heb overslapen, vergeef ik mezelf wel (en de rest me ook, want die hebben niks te zeggen).

De beurs zelf heeft dit jaar geen geheimen meer voor me. De uitgevers en ontwikkelaars palmen steevast dezelfde posities in, waarbij de kleur en opdruk van de standen wel verandert, maar je eigenlijk al blindelings doorheen de hallen kan lopen en perfect weet welke ontwikkelaar er dan voor je zal opduiken. Toch is het grootste godgeschenk van de Koelnmesse dat er een business-ruimte is. Ja, de hallen zijn leuk om eens te bezoeken, maar combineer dat met 10.000en zwetende mensen en een felle zon en je wil daar toch niet al te lang in vertoeven. De ruime en rustige zakenruimtes zijn dan echt een verademing (letterlijk).

Ondanks het feit dat vele mensen denken dat het gewoon "wat spelletjes spelen" is, is een gamebeurs vooral veel rondlopen en werken. Notitieboekjes, bandopnemers (leve smartphones), te kleine demo-kamers waarbij het geluid van het spel ernaast alles overstemt, schrijfgerief dat niet mee wil werken en van hot naar her lopen. Oké, de drankjes die je kan nuttigen tijdens een rustiger moment en het voordeel dat je geen zweetdampen moet doorstaan en dat de vloer tenminste nog zichtbaar is (in tegenstelling tot de gewone beursvloer), compenseren wel wat. Bovendien zaten er links en rechts ook complete verrassingen qua games en dat is altijd leuk. Die ontdekkingen doe je niet als je gewoon thuis zit.

Het allerleukste echter? Onze schema's lagen niet meteen in elkaars verlengde, maar dankzij de eerdere ervaringen op Gamescom hebben we toch bijzonder veel gezien en alles mooi kunnen timen. Het stressniveau lag dus beduidend lager en dat komt het humeur ook ten goede. Ik moet dan ook akkoord gaan met wat YoniVL zegt en toegeven dat ik zelden zo hard heb gelachen als bij deze trip. Onnozele oneliners (zoals het onderstaande filmpje) vlogen in het rond en als je weet dat je elkaar niet kan aankijken zonder in tranen uit te barsten van het lachen, dan weet je dat het goed zit.