Tales from the Borderlands
Telltale Games wist al te bewijzen, met The Walking Dead en The Wolf Among Us, dat ze stevige games kunnen neerzetten met hun episodische aanpak. The Walking Dead won zelfs talloze Game of the Year-awards en veroverde het hart van vele gamers. De ontwikkelaar werkt nu samen met Gearbox Software om Borderlands in hetzelfde jasje te gieten als de eerder vernoemde franchises (en Game of Thrones). De vraag is natuurlijk of Telltale Games erin geslaagd is om de Borderlandshumor kan evenaren.
Met Tales from the Borderlands vliegen we terug naar het universum van Borderlands en landen we na de gebeurtenissen in Borderlands 2. Eerst maken we kennis met twee hoofdpersonages, genaamd Rhys en Fiona. Het startschot wordt gegeven bij Rhys, een Hyperion-werknemer die op punt staat om een langverwachte promotie te ontvangen van zijn baas. Echter, wanneer we het kantoor betreden in de hoop vooruit te kunnen in het leven, blijkt dat Hugo P. Vasquez, de algemene slechterik in het verhaal, zijn baan heeft ingepalmd en Rhys heeft gedegradeerd tot concierge.
Tijd dus om onze rechtmatige promotie op te eisen via een andere manier. Het tweede hoofdpersonages is Fiona. Zij werd samen met haar zusje Sasha opgevoed door de meester der dieven, genaamd Felix. Samen beraamden ze reeds enkele succesvolle klussen, maar deze laatste klus zou de grootste moeten zijn die ze ooit hebben uitgevoerd, maar zoals het wel vaker in een game of film gebeurt, loopt het danig verkeerd af.
Zowel Fiona als Rhys hebben een unieke eigenschap die van pas komt tijdens het gamen. Zo heeft Rhys een ECHO oogimplantaat die hem toelaat om objecten te scannen, zodat deze informatie opleveren die nuttig kan zijn. De jongedame heeft dan weer een revolver met slechts 1 kogel in. Doorheen het verhaal krijg je meermaals de kans om deze ook daadwerkelijk te gebruiken, maar het is volstrekt je eigen keuze en dus ook je eigen oordeel hoe en wanneer je deze inzet. Je kan de kogel zelfs bijhouden voor een volgende episode, dus het is echt wel een zware keuze op dat vlak.
Telltale Games slaagt er wonderwel in om beide verhaallijnen samen te laten lopen, op een zeer doordachte manier. Alles is zeer vlot gepresenteerd en je merkt niet meteen rare kronkels op om alles toch maar te laten samenkomen. Naast de nieuwe personages krijgen we in Tales of the Borderlands ook een aantal gekende gezichten te zien. Shade en Zer0 leveren onder meer hun bijdrage tot het verhaal, waarbij deze laatste zelfs meermaals ten tonele verschijnt. Qua humor houdt Telltale Games zich goed staande in het Borderlands-universum, ongetwijfeld gesteund door de mensen bij Gearbox zelf. Af en toe wordt er zelfs een link gelegd met de vorige games, dus wie deze gespeeld heeft, zal zeker links en rechts een duidelijke verwijzing kunnen meepikken.
Als je aan Telltale Games denkt en aan de vorige games die men reeds heeft afgeleverd, dan heb je ook enigszins de structuur voor deze Tales from the Borderlands in handen. Doorheen het verhaal moet je keuzes maken die een invloed hebben op toekomstige momenten, al weet je soms nog niet welke impact die mogelijks hebben. In deze eerste episode hadden de keuzes niet meteen een grote invloed op het verhaal en wanneer je dan toch iets 'verkeerd' koos, was de schade (op dit moment) zeer klein. Gelukkig kan je in sommige gevallen je keuze ook nog rechttrekken.
QTE’s zijn ook weer van de partij en zorgen voor een streepje extra spanning. Dankzij het Borderlands-universum krijgen we echter wel een actiegerichtere gameplay voorgeschoteld. Er zijn in elk geval meer vechtscènes aanwezig en we konden zelfs op bepaalde momenten robotten oproepen. We konden zelf de hele robot samenstellen, met een eigen voorkeur qua wapens. Zelf kozen we voor Machine Guns en Grenades voor onze robot, die we zelf nog konden besturen tijdens de confrontaties.
Op grafisch vlak kunnen we niet veel slechts kwijt. De grafische stijl die we gewend zijn van Telltale Games is ook hier weer aanwezig en werd overgoten met het Borderlands-sausje. De omgevingen zijn ook gedetailleerd afgewerkt en de voice-acting zit in elk geval weer goed. Alle personages hebben hun duidelijke eigen stijl en proberen je dan ook met hun stemprestaties te overtuigen van hun gelijk.
