Rotastic (XBLA, pc, PSN)

In een voor gamers fantastische periode waarin we quasi elke dag warmgemaakt worden voor big budget-titels als Battlefield 3, Skyrim en Diablo 3, verlangen we toch ook zo nu en dan naar een simpele arcadegame – zonder epische verhaallijn of oneindig complexe gameplay – waarin we simpelweg ‘for fun’ ettelijke levels na elkaar kunnen afmalen zonder veel nadenken. Met Rotastic heeft Dancing Dots zeker zo’n game te pakken, maar een te steil oplopende moeilijkheidscurve zet  jammer genoeg een bruuske rem op het spelplezier.

Rotastic is een game die echt niks in de handen of de mouwen heeft. Vanaf het eerste level wordt het op een organische manier duidelijk wat de gameplay inhoudt en daarmee moet je het dan de rest van het spel stellen. Er is immers geen verhaal of zelfs enige achtergrond bij wat je doet of waarom je het doet.

Op je scherm zie je een aantal cirkels die dienst doen als aanhechtingspunten. Wanneer je een knop induwt, haakt je personage in ware Spiderman-stijl vast aan het dichtstbijzijnde punt en begin je er automatisch rond te draaien. Diezelfde knop opnieuw loslaten zorgt ervoor dat je weggekatapulteerd wordt om vervolgens aan een volgend punt exact hetzelfde toe doen. Daarnaast is er nog één andere knop waarmee je de rotatierichting kunt aanpassen. That’s all folks!

Voor een arcadegame leren klassiekers als Pac-Man en Tetris dat een eenvoudige besturing absoluut geen hinderpaal hoeft te vormen voor fantastische gameplay, en ook Rotastic begint veelbelovend.  Het doel van de meeste levels is om een vooropgesteld aantal gems te grijpen met een beperkt aantal levens. Buiten het verzamelen van gems krijg je af en toe ook de opdracht om een aantal dozen of schakelaars te raken of het op te nemen tegen een AI-gestuurd personage, maar de gameplay wordt daardoor niet wezenlijk anders. Jezelf voortbewegen doe je door van het ene aanhechtingspunt naar het andere te slingeren en ervoor te zorgen dat je daarbij niet in de afgrond valt. De zijmuren van je scherm zijn elastisch en laten je terugbotsen wanneer je ze raakt, maar de boven- en onderkant is open en daar speelt vooral de zwaartekracht een rol. Wanneer je in vrije val de onderkant van het scherm verlaat, zonder je vast te klampen aan een aanhechtingspunt, verlies je een leven en gaat ook je score naar beneden.

Punten krijg je niet alleen door zo weinig mogelijk levens te verspelen, maar ook door elke level zo snel mogelijk tot een goed einde te brengen. Er zijn ook bonuspunten te verdienen door allerlei stijlfiguren te vormen tijdens het slingeren, zoals een cijfer ‘8’ rond twee punten of een driehoek omheen drie aanhechtingspunten. Hoewel Rotastic geen tutorial an sich bevat, wordt wel telkens een videootje getoond wanneer nieuwe figuren die boni opleveren geïntroduceerd worden. De score die je op het einde van een level totaliseert resulteert telkens in een beoordeling die gaat van ‘brons’ tot ‘platinum’. Je krijgt ook meteen te zien hoe goed je het doet op de leaderboards, waardoor je gemotiveerd wordt om levels opnieuw te spelen en highscores te breken.

So far so good, denk je dan, een gevoel dat ook papfles en YoniVL overhielden aan een uitgebreide Rotastic-sessie op Gamescom. In principe verwacht je na het uitspelen van een paar dozijn leuke levels dat ook de rest van de game best te genieten zal zijn. Jammer genoeg maakt Rotastic die verwachting onmogelijk doordat de lastigheid van de game ongeveer halfweg als een gek omhoog schiet en de nauwkeurigheid van de besturing dat tempo niet kan volgen. Na een tijdje introduceert de game immers een hoop nieuwe obstakels die aan je voorraadje levens knabbelen in de vorm van zowel bewegende als statische gevaren. Door de groeiende complexiteit van de levels wordt het halen van topwaarderingen onmogelijk, tenzij je elke druk op de knop perfect kan timen en daarbij ook nog eens briljante reflexen hebt om tijdig te reageren op de snel veranderende spelwereld. Meer nog, bij ettelijke levels kwamen we er zelfs met de opperste concentratie en volharding niet  aan toe om ze uit te spelen vooraleer onze levens uitgeput waren.

Je kunt je natuurlijk vragen stellen bij de capaciteiten van ondergetekende, en we begonnen na een tijdje ook zelf schrik te krijgen dat we ons gaming mojo waren kwijtgespeeld, maar de compleet lege leaderboards voor sommige levels stelden ons ietwat gerust dat we niet als enigen onze onkunde om Rotastic te doorgronden moesten toegeven. Veel heeft te maken met de besturing die eigenlijk te beperkt en te onnauwkeurig is om het millimeterwerk dat van je gevraagd wordt tot een goed einde te brengen. Eens je je aan een aanhechtingspunt vastklampt, heb je immers geen enkele controle over de straal van de cirkel waarmee je ronddraait of over de snelheid waaraan je roteert.  Daardoor zul je regelmatig naar een vorig punt moeten terugkeren om vervolgens een nieuwe poging te doen om in een ietwat kleiner cirkeltje rond het volgende punt te geraken. Wanneer elk punt dan ook nog eens omgeven wordt door zwaaiende messen en andere dodelijke omgevingselementen wordt het pijnlijk duidelijk dat men te ver is gegaan in de moeilijkheid van het leveldesign en/of niet ver genoeg is gegaan in het verfijnen van de controls.

Hoewel de 70 levels die in de game zitten op zich nog net aanvaardbaar zijn qua hoeveelheid, zul je velen ervan dus nooit zien (laat staan uitspelen). Ook daarbuiten is de hoeveelheid content niet echt om naar huis over te schrijven. Er zijn vier speelbare personages die elk een aantal verschillende kleuren kunnen aannemen, maar verder volledig identiek spelen. Multiplayermodi laten je toe om maximaal met vier spelers te strijden om zoveel mogelijk gems te verzamelen of om zoveel mogelijk anderen de dood in te jagen binnen een beperkte tijd. Leuk voor even, maar door de afwezigheid van een online multiplayer is deze modus wellicht ook geen lang leven beschoren.

De graphics zijn mooi afgewerkt en erg kleurrijk en het bonte design van de personages en spelwereld doet denken aan dat van Raskulls en Castle Crashers – erg mooie referenties. Met slechts zeven verschillende achtergronden ontbreekt het wel wat aan variatie. Op auditief vlak gaat de game na een tijdje behoorlijk frustreren, al heeft dat vooral te maken met het feit dat je hetzelfde geluidsbandje tientallen keren na elkaar moet aanhoren dan met de kwaliteit ervan op zich.

Rotastic kost 800 Microsoft Punten (zo'n 10 euro) op de Xbox Live Marketplace. De pc-versie en PSN-versie worden later verwacht.