REVIEW | Once Upon a Katamari houdt de bal aan het rollen

Bandai Namco’s Katamari-franchise staat al twintig jaar synoniem voor absurde, verslavende chaos. Once Upon a Katamari is het eerste volledig nieuwe hoofdstuk van de serie sinds lange tijd en grijpt terug naar de klassieke formule die fans van het origineel op de PS2 leerden liefhebben: je bestuurt de Prince, rolt een katamari door elk level en slokt alles op dat kleiner is dan je katamari om uiteindelijk een steeds grotere bol te creëren. Het is eenvoudig in concept, maar met een bizarre charme en een absurditeit die nog altijd werkt.

Het verhaal is zoals je van Katamari verwacht: de King of All Cosmos heeft wederom iets verknoeid en stuurt de Prince door de tijd om het universum te herstellen en nieuwe sterren te creëren. Hierdoor reist je katamari door diverse historische periodes, van het feodale Japan tot het oude Griekenland en de prehistorie, met telkens een andere mix van objecten om op te rollen. Het concept van het tijdreizen voelt verfrissend aan en biedt leuke visuele variatie, terwijl de typische humor van de serie intact blijft.

Gameplay-technisch voelt Once Upon a Katamari vertrouwd en tegelijk fris aan. De mechanics van het rollen en verzamelen is onveranderd, maar er zijn nieuwe power-ups die het spel subtiel uitbreiden. De magneet is een vroege favoriet: deze trekt alle geschikte objecten naar je toe en maakt het sneller groeien van je katamari een stuk makkelijker. Daarnaast zijn er een raket die je snelheid verhoogt, een timer die bewegende objecten tijdelijk stilzet en een radar die belangrijke verzamelitems aangeeft. Deze toevoegingen integreren soepel in de gameplay zonder dat het ooit voelt alsof het geforceerd is.

De levels zijn over het algemeen kort, variërend van twee tot zeven minuten en bevatten altijd specifieke doelen: soms moet je alle objecten verzamelen, soms alleen bepaalde soorten, of moet je je katamari tot een bepaalde grootte laten groeien binnen een tijdslimiet. Net als in eerdere games zijn de levels chaotisch en vol kleine details die je telkens weer laten glimlachen. Objecten van bizarre grootte en absurditeit wisselen elkaar af, van baby-dino’s en sushi tot huizen en koeien. Het is die combinatie van eenvoudige mechanics met een totaal krankzinnig universum die het spel zo onweerstaanbaar maakt.

Wat ook nieuw is, is de uitbreiding van personages. Naast de Prince kun je nu kiezen uit 68 cousins, die elk visuele variaties en opties voor personalisatie bieden. Je kunt zelfs je eigen cousin ontwerpen in een eenvoudige editor, waardoor het spel een extra laag aan eigenheid krijgt. Helaas blijven deze toevoegingen grotendeels cosmetisch; statistieken zoals snelheid, wendbaarheid of roll-capaciteit verschillen niet tussen de personages. Toch is het leuk dat je met deze extra personages kan experimenteren tijdens het spelen.

Qua presentatie blijft Once Upon a Katamari trouw aan zijn wortels. De graphics zijn eenvoudig en kleurrijk, bijna kinderlijke visuals die perfect passen bij de absurditeit van het spel en de framerate op PS5 blijft stabiel op 60 fps. De soundtrack is zoals altijd hypnotiserend en vrolijk, met een mix van nieuwe nummers en herwerkte klassiekers uit eerdere games. Na een uur spelen zul je merken dat je spontaan de melodieën blijft neuriën.

Er zijn natuurlijk ook wat kleine minpunten. De camera blijft soms een bron van frustratie, vooral in de grotere of meer chaotische levels. Het besturen van de katamari kan soms wat onhandig aanvoelen, zelfs met de keuze tussen klassieke of vereenvoudigde besturing. Je moet als speler vaak even wennen aan de gevoeligheid van de sticks en objecten die achter elkaar liggen, kunnen soms voor frustrerende situaties zorgen. Toch zijn deze irritaties grotendeels vergeven door de pure lol van het spelen.

Een leuke extra is de KatamariBall-multiplayer. Hier speel je tegen maximaal drie andere spelers of de AI in korte arena’s vol objecten om op te rollen. Het is geen vervanging voor de gewone levels, maar het biedt een leuke break en een competitieve twist, vooral met de mogelijkheid om elkaar letterlijk op te rollen. Helaas is deze modus niet lokaal te spelen, wat een gemiste kans is voor spelers die samen op de bank willen genieten.