REVIEW | Dragon Quest I & II HD-2D Remake is nostalgie verpakt in een mooi jasje

Dragon Quest 1 & 2 HD-2D Remake is een bundel met de originele Dragon Quest titels die voor het eerst officieel op de Europese markt verschijnen na een heuse upgrade en enkele toevoegingen. Brengt deze remake de Dragon Quest reeks naar nieuwe hoogtes?

Het verhaal van beide games is redelijk simpel. In beide games ben jij een van de nakomelingen van de held Erdrick uit Dragon Quest 3, in beide games verschijnt er een groot kwaad waardoor jij in actie moet schieten om de wereld te redden. In Dragon Quest 1 sta je er alleen voor. Je wordt ook een beetje in het verhaal gegooid, je speelt een willekeurige soldaat die naar de koning van Tantegel gaat om te melden dat jij afstamt van de legendarische held. De koning heeft natuurlijk ook een beetje zijn twijfels, dus stuurt hij je op pad om jezelf te bewijzen door een legendarische tablet met een bericht van Erdrick te vinden. Onderweg leer je dat de prinses gevangen genomen is door de Dragonlord. Toevallig komt dat ook gewoon overeen met jouw doel, dus is het aan jou om te volgen in de voetstappen van Erdrick en de Dragonlord te verslaan om zo prinses Gwaelyn te redden.

Zo’n honderd jaar later vindt het verhaal van de tweede game plaats. Erdrick en Gwaelyn trouwden en startten hun eigen koninkrijk, dat later onder hun kinderen verdeeld wordt. Het verhaal begint in het kasteel van Moonbrooke, waar de tovenaar Hargon een aanval uitvoert. Hij wil de demon Malroth oproepen en met diens hulp de wereld vernietigen. Eén soldaat ontsnapt en baant zich een weg naar het koninkrijk Midenhall om de koning te waarschuwen. Als prins van Midenhall wordt jij op pad gestuurd om je neef en nicht te zoeken en met zijn drieën Hargon tegen te houden.

Ondanks de redelijk simpele aard van het verhaal wordt het geheel moeilijker gemaakt door het gebruik van ye olde english. De stroeve dialogen worden bovendien automatisch afgespeeld waardoor een moment onoplettendheid al snel voor verwarring kan zorgen. Gelukkig geeft het spel je de optie om dialogen op te slaan en opnieuw te lezen via de menu’s. 

Gameplay voor de twee games is vrijwel hetzelfde, alleen speel je de eerste game alleen tegen hordes monsters en krijg je in de tweede game compagnons die je helpen met de gevechten. De gevechten zijn redelijk recht voor de raap. Je hebt toegang tot spells, abilities, gewone aanvallen en items, afhankelijk van je specialisatie. In de eerste game speel je als all-rounder, in de tweede is het hoofdpersonage eerder een fysieke aanvaller, is de prins van Cannock de all-rounder en de prinses van Moonbrooke dan weer een expert in magie. Je kan elk personage apart besturen, of je kan ze aan de hand van tactieken hun eigen keuzes laten maken. Maar laat je niet vangen: deze eigen keuzes zijn niet altijd heel slim, zelfs als je expliciet de optie kiest om slim te vechten.

Wat de computer goed doet is kiezen tussen verdediging en aanvallen. De aanvallen zijn echter niet altijd heel logisch. Zo koos de computer er eens voor een zwakke AoE aanval te knallen op 1 enkele vijand, of gebruikte het een ability die specifiek sterk is tegen vliegende vijanden tegen een slak. De gevechten vinden plaats als random encounters terwijl je de overworld map of dungeons verkent. In dorpen ben je veilig en kan je jezelf genezen door te overnachten in een herberg, kan je loot verkopen, wapens of behulpzame items kopen, je spel opslaan of jezelf genezen van vergiftiging of vervloekte items. 

De moeilijkheidsgraad van de gevechten in het spel schiet in recordtijd de hoogte in, waardoor je al snel een game-over scherm te zien krijgt als je niet genoeg grind-tijd inplant. Op de gemakkelijkste moeilijkheid blijft de uitdaging best groot en is je reddende engel ook maar gewoon een onsterfelijkheidsknop, wat dan weer een beetje lomp aanvoelt, want je bent nog steeds als een kleuter die vecht tegen een roofdier op steroïden. Geen game om snel door te knallen dus.

Doorheen het verhaal word je van de ene plek naar de andere gestuurd. We zien hier het aloude map design van games die lijden onder systeembeperkingen. Omdat de scope klein blijft, moet je vaak in cirkels lopen om een doel te bereiken.

Op audiovisueel vlak is deze collectie dan weer een pareltje van jewelste. De orchestrale versie van de klassieke nummers doet de hele wereld nog meer bruisen met leven.  De HD-2D graphics zijn prachtig uitgevoerd en tillen de games naar ongekende hoogtes. Het glinsterende water, de gloed van gouden accenten op architectuur, de kleine details in dungeons,... zijn stuk voor stuk verbazingwekkend.