REVIEW: The Precinct toont de spierballen van de arm der wet

Meestal kun je in spellen met een open wereld tal van misdaden plegen. Je haalt geld uit iemand zijn zakken, steelt een auto, overvalt een bank en noem maar op. The Precinct draait die formule om. In plaats van chaos te veroorzaken, krijg je de kans om de orde te handhaven. Als jonge politieagent in een stad vol criminaliteit, mag jij de badge opspelden en proberen de wet te handhaven, al is dat in de praktijk iets minder heroïsch dan het klinkt.

Je speelt als Nick Cordell Jr., een beginnende agent in Averno City, een stad die ongeveer evenveel misdadigers als inwoners lijkt te hebben. Nick is de zoon van een legendarische politieman, wat een flinke dosis verwachtingen met zich meebrengt. Jij moet die naam waarmaken door op patrouille te gaan, boeven te vangen en bewijs te verzamelen tegen de grote jongens van de georganiseerde misdaad. De game bekijkt alles vanuit een isometrisch perspectief, wat doet denken aan Grand Theft Auto. Dat geeft de game een nostalgische uitstraling, maar biedt ook praktische voordelen. Zo kun je makkelijk het overzicht houden in snelle achtervolgingen of chaotische vuurgevechten.  

In The Precinct draait alles om het draaien van diensten. Elke shift krijg je een doel zoals parkeerboetes uitdelen, vandalisme bestrijden, drugsdealers arresteren en nog veel meer. Onderweg kun je natuurlijk ook op andere incidenten reageren want via je radio ontvang je meldingen van misdaden waar je op kunt inspelen, maar dat is nooit verplicht. De extra incidenten kun je bekijken als zijmissies. De game laat veel vrijheid in hoe serieus je je rol als agent opneemt. Wil je elke regel volgen, netjes identiteitskaarten controleren en processen-verbaal opstellen? Dan is dat geen enkel probleem. Ga je liever roekeloos scheuren op de baan en alleen actievolle missies doen? De keuze is helemaal aan jou.

Die vrijheid werkt in het voordeel van de game. Het voelt alsof jij bepaalt wat voor agent je bent. Toch word je aangemoedigd om volgens de regels te spelen, want alleen dan verdien je de meeste ervaringspunten. Volg je het correcte proces zijnde eerst identiteit controleren, dan fouilleren om daarna pas beboeten, dan word je beloond. Fouten maken, zoals iemand beschuldigen van een niet gepleegde misdaad, levert minpunten op. Vind je dat allemaal te veel gedoe, dan kun je administratieve taken ook delegeren aan je collega’s.

Waar het in het begin vooral draait om de kleinere taken, bouw je gaandeweg bewijs op tegen grotere criminele organisaties. Als je genoeg informatie verzamelt, ontgrendel je verhaalmissies die gericht zijn op de bendes die Averno City in hun greep houden. Deze missies bevatten meer actie. Denk hierbij aan vuurgevechten, achtervolgingen, en zelfs undercoveroperaties zoals infiltreren in een bende straatracers.

Vuurgevechten zijn echter niet het sterkste punt van de game. Het schietsysteem is knullig en houdt je hand te veel vast. Je mikt niet handmatig, maar gebruikt een semi-automatisch richtsysteem dat je weinig controle geeft. Hierdoor missen de vuurgevechten de spanning die je zou verwachten en voelen ze soms eerder als een verplicht nummertje dan als een hoogtepunt. Je kunt de meeste gevechten overleven door achter een auto te schuilen en af en toe te schieten, veel mikken hoef je dus niet te doen. Wel interessant is dat je soms extra kogels moet halen in de koffer van de auto. Echter is dit niet goed uitgewerkt, want terwijl je deze actie uitvoert en een rechtopstaande schietschijf bent, lijkt geen enkele kogel je te raken. 

Hoewel The Precinct een sterke opzet heeft, worstelt het met repetitie. Na een paar uur boetes uitschrijven en bewijs verzamelen, begint het gevoel te knagen dat je telkens hetzelfde doet, met een verschillende opzet eromheen. Wel zijn er variaties in de misdaden en districts doelen, maar de gameplay-loop blijft grotendeels hetzelfde. Een shift starten, taken afvinken, bewijs inleveren, repeat. Desondanks is The Precinct een frisse wind binnen een genre dat vaak uitblinkt in wetteloosheid. Averno City is levendig en sfeervol en het idee om wetshandhaving serieus te nemen werkt verrassend goed. De opbouw van je politieranking, het vrijspelen van nieuw materieel en de langzame ontmaskering van de stadsbendes geven je wel degelijk een gevoel van vooruitgang. 

Ook technisch zijn er wat kanttekeningen. De interface is niet altijd even duidelijk, vooral bij het opstellen van rapporten of het selecteren van bewijsmateriaal. Hoewel je behoorlijk roekeloos kunt rijden en daardoor enorm veel schade aanricht of mensen omver rijdt, lijken de gevolgen daarvan minimaal. Voor een game die draait om orde en regels, voelt dat wat inconsistent.