REVIEW | Xenoblade Chronicles X Definitive Edition - groots en overweldigend

Na een set remasters voor de ‘mainline’ Xenoblade Chronicles games, kon Xenoblade Chronicles X uiteraard niet ontbreken. Deze titel werd een beetje in de vergeetput gegooid doordat het enkel op WiiU te spelen was, maar krijgt dankzij deze release een nieuwe adem. Kunnen we deze game weer een mirakel noemen?

We bevinden ons in het jaar 2054 en aliens hebben de aarde uitgekozen als dé perfecte plek om een ruimteoorlog te voeren. De mensheid die zich als geheel tussen twee vuren bevindt, kiest er dus voor om de Bijbelse route op te gaan en verschillende arken te bouwen waarmee ze op de vlucht kunnen naar veiligere oorden. Wanneer ze eindelijk vertrekken besluiten de aliens echter dat de mensheid mee tussen het oorlogspuin hoort. In deze enemies-to-lovers route waar we nooit om hebben gevraagd, spannen ze dus gelijk samen om de mensheid aan frut te schieten.

De ark genaamd White Whale ontsnapt aan het geweld, maar wordt uiteindelijk toch weer gevonden en aangevallen. Hierdoor ziet het schip zich gedwongen een noodlanding te maken op de planeet Mira. De overlevers van de crash gaan meteen aan de slag om een beschaving op te bouwen met de middelen die ze hebben, terwijl de elite groep genaamd BLADE op verkenning gaat om brokstukken van de White Whale te zoeken. Het belangrijkste van al is de Lifehold, waar mensen in cryostasis wachten om mee te bouwen aan een nieuwe wereld.

Jij speelt de naamloze en stille protagonist met amnesia die door Elma gevonden wordt in zo'n cryostasis pod. Zij is jouw gids in Mira en toont je niet alleen waar de overlevenden van de crash New Los Angeles hebben gebouwd, maar ze recruteert je gelijk ook om lid te worden van BLADE. Nu is het aan jou om mee te helpen met het opbouwen van een menselijke beschaving terwijl je zoekt naar overlevenden, vecht tegen vijandelijke aliens en misschien het belangrijkste van al: uitzoeken wie jij zelf eigenlijk bent.

Het verhaal van Xenoblade Chronicles X komt best traag op gang en het helpt daarbij niet dat je om de haverklap afgeleid raakt door het prachtige landschap van Mira. Dit is natuurlijk zowel de charme als de vloek van open world games. Je kan, als je het wilt, bijna heel de map gaan unlocken voor je naar het volgende hoofdstuk van het verhaal gaat. Andersom gaat het dan weer moeilijker, want als je door het verhaal wilt knallen zal je regelmatig tegen muren botsen.

De main story en affinity missions worden vaak pas beschikbaar als je aan bepaalde voorwaarden voldoet, zoals een bepaalde level hebben of bepaalde kleinere missies volbracht hebben. Toch slaagt het spel er in om door de verschillende quests een heleboel interessante worldbuilding te doen en hier en daar zelfs een beetje de absurde kant op te gaan in de nieuwe beschaving.

Het zal dus weinig verbazen dat het grootste aantrekkingspunt van de game toch zijn open wereld is. Mira is groot in elke zin van het woord. Terwijl je rondloopt zal je kolossen van aliens zien rondwandelen en krijg je gelijk het gevoel dat je hier weleens een mier in de locale voedselketen zou kunnen zijn. Je zou ook niet fout zijn om het te denken, want zelfs in de beginlocaties lopen hier en daar monsters rond die veel hogere levels hebben dan jij. Een beetje in vrede gaan trainen kan zo al snel foutlopen als je door de foute vijand gespot wordt en gelijk in één klap met de grond gelijk gemaakt wordt.

Ook dit voegt alleen toe aan de beleving van het spel. Je bent nog altijd een indringer in dit ecosysteem en de wereld van Xenoblade Chronicles X heeft absoluut geen behoefte om je hand vast te houden tijdens je ontdekkingsreis. De verwarring, de overweldiging en de lichte angst zijn net de drijvende factoren die je door je toch door Mira zullen begeleiden.

Xenoblade Chronicles X geeft een beetje een MMORPG-gevoel met veel van zijn systemen. Zo ook het de missies, waar je een miljoen quests kan aanvaarden en je een keer te meer kan gaan verdrinken in het aantal werk dat je hierdoor krijgt. De belangrijkste van deze missies zijn de Story missions en Affinity missions, of dus de main quest en de personagequests. Deze zijn steeds voiced en hebben een groter impact op het verhaal dan de kleinere fetch quests. Jammer genoeg kan je van deze quests telkens maar eentje tegelijk aanvaarden.

De zondvloed aan quests is weer handig om je stukje bij beetje door de map te begeleiden of om je te laten afleiden als je grotere quest eventjes te moeilijk wordt. Je hebt bepaalde ankerpunten die je moet unlocken, wat des te aangenamer wordt als je gelijk een aantal dingen kunt doen in de buurt. Hoe meer ankerpunten je vrijspeelt, hoe meer quests je kan krijgen. Daarnaast zijn deze ankerpunten ook handige teleports en mijnen. Je kan ze gebruiken om snel door Mira te reizen terwijl ze belangrijke grondstoffen verzamelen of bepaalde upgrades bieden.

Combat in deze game heeft ook heel wat weg van MMORPGs. Je begint in de startersklasse van drifter en eens je deze onder de knie hebt, kan je gaan kiezen tussen drie takken in een job tree die uiteindelijk weer aftakken in twee routes elks. De ene class is moeilijker te beheersen dan de andere, maar het systeem brengt wel een unieke ervaring voor elke speler. Bovendien kan je tijdens online missies wel mooi coördineren onder vrienden om een gebalanceerd team samen te stellen. Je bent ook niet gebonden aan 1 class, maar je krijgt de optie om verschillende classes te combineren tot een speelstijl die voor jou het beste aanvoelt.

Elke class heeft zijn unieke skills en een wapencombinatie die eigen is aan de class. De verschillende wapens zijn dan weer gelinkt aan bepaalde arts. De skills zijn passieve power ups waar je 1 tot 4 stuks kan equippen. De arts zijn de actieve vaardigheden die je op je skillbalk zet om tijdens gevechten te gebruiken. Tijdens gevechten zullen jij en je partyleden geregeld bepaalde commandos geven aan het team die aangeven welke soort art je best gebruikt. Door deze op juiste momenten te gebruiken krijg je dan weer een boost in kracht. Als er gevraagd wordt om een melee aanval te gebruiken wanneer je net je melee skills hebt opgebruikt, kan je gebruikmaken van de nieuwe quick cooldown-functie, die een stukje van een chargebar gebruikt om een art meteen weer bruikbaar te maken.

Af en toe krijg je ook een cirkel op je scherm die aangeeft dat je binnen een bepaalde tijd op de B-knop moet drukken om enerzijds hype te bouwen voor heel het team en anderzijds TP te laden. Deze TP kan je dan weer gebruiken voor arts die het nodig hebben of om je teamgenoten terug tot leven te brengen als ze KO zijn.

Na een bepaalde tijd krijg je toegang tot Skells, de mechs van Xenoblade Chronicles X. Deze skells zijn iets onhandiger in de bediening tijdens combat, maar zijn ook des te krachtiger. Bovendien bieden ze meer vrijheid in je ontdekkingstocht door Mira.

Het lijkt allemaal veel, zeker in het begin, waar de helft van de mechanics nog niet uitgelegd zijn. Gelukkig is de UI een stuk overzichtelijker dan in de originele game. Eens je de tutorials hebt gehad zit je met minder vragen en zeker minder getuur naar kleine tekst die uitlegt wat x of y art nu weer juist doet.