REVIEW | Kingdom Come: Deliverance II brengt realisme naar nieuwe hoogtes

Kingdom Come: Deliverance was in 2018 een beetje een culthit van ontwikkelaar Warhorse Studios. De action-RPG maakte indruk met zijn realisme en heel uitgebreide ervaring die de speler begin 15^e eeuw in Bohemia dropte, een koninkrijk in wat wij nu kennen als Tsjechië. Zeven jaar later krijgen we nu een opvolger met Kingdom Come: Deliverance II, die nog groter en nog realistischer moet worden.

De game speelt zich enkele jaren na het origineel af en je kruipt daarbij opnieuw in de huid van Henry of Skalitz. Na alles wat er gebeurde in de eerste game heeft hij zich opgewerkt tot een ridder en lijkt zijn leven helemaal op het goede pad. Na wat miserie aan het begin van de game kom je echter weer voor heel wat obstakels te staan en moet je opnieuw jezelf opwerken in de wereld.

Om eerlijk te zijn, zijn we niet helemaal fan van die manier van werken. De hele boog van de eerste game wordt zo een beetje in de vuilnisbak gegooid, zeker in het begin van de game, om je een beetje geforceerd weer vanaf nul te laten beginnen. Zeker spelers die de eerste game speelden kunnen zich zo toch een beetje bedrogen voelen.

Het zorgt er in ieder geval voor dat Kingdom Come: Deliverance II heel snel een pittige ervaring wordt. Warhorse Studios houdt ook in deze sequel vast aan een flinke vorm geloofwaardigheid en realisme. Je zal dus heel vaak sterven, mensen zullen niet blij zijn als je ergens komt waar je niet hoort te zijn, elke overtreding van de wet wordt stevig aangepakt en bandieten hebben geen medelijden met je. De combat moet ten opzichte van de eerste game, die deze reviewer niet gespeeld heeft, een stuk meer toegankelijk en vlotter zijn gemaakt, maar is zeker nog altijd niet eenvoudig en zelfs het simpelste gevecht kan redelijk lang aanslepen, zeker in de eerste uren.

Daarnaast zijn ook al je eigen acties van belang. Besluit je bijvoorbeeld om door het leven te gaan als een ordinaire dief, dan zullen de mensen je niet echt vriendelijk bekijken. Je kan natuurlijk ook een absolute heilige zijn, maar dan kan het dat er natuurlijk weer anderen zijn die het  minder op je begrepen hebben.

Wie zich voor de eerste keer in de wereld van Kingdom Come: Deliverance begeeft zal dan ook regelmatig met het gezicht tegen de muur lopen. Gevechten zijn niet van de poes en als je sterft word je gewoon een stuk terug gegooid in de game en mag je alles wat je in die periode ontdekte opnieuw verkennen. Jammer genoeg gebeurt het ook al te vaak dat je gewoon ergens loopt en wordt aangevallen door pakweg bandieten, zonder dat je in de mogelijkheid bent om te ontsnappen of je er uit te praten. Als je dan sterft, kan het allemaal wat oneerlijk aanvoelen.

Dat het savesysteem ook een beetje lastig in elkaar zit – je moet ergens een bed vinden of een bepaalde potion gebruiken – helpt daarbij niet. Het geeft soms het gevoel dat heel veel van je tijd gespendeerd wordt aan het herhalen van stukken die je al gespeeld had.

Ook in de verderzetting van het verhaal en het ontdekken van missies word je niet bij het handje gehouden. Je zal echt de wereld moeten verkennen om missies en andere geheimen te ontdekken, om zo stappen te kunnen zetten. Voeg daar nog aan toe dat gesprekken meer dan eens niet lopen zoals je wil en je weet dat je er echt wel je hoofd bij moet houden

Het is daarom wel een beetje jammer dat de HUD en de menu’s van Kingdom Come: Deliverance II niet echt geweldig zijn. De menu’s zijn op bepaalde momenten echt warrig en niet echt intuïtief. De tekst is, op PS5 alvast, ook niet helemaal goed leesbaar. Het kompas in de HUD bevat dan weer heel wat symbolen die moeilijk te onderscheiden zijn en ook de map is niet altijd leuk om mee te werken. We snappen dat het visueel allemaal past binnen de sfeer die Warhorse Studios wil neerzetten, maar het gebruiksgemak mag van ons toch eerder primeren.

Visueel is Kingdom Come: Deliverance II nochtans een knappe game, want de wereld, die echt immens is, wordt mooi weergegeven met voldoende variatie en heel wat beweging om het allemaal levendig te maken. Niet dat het zonder problemen is, zoals hier en daar eens een pop-up of textures die wat laat in gang schieten, maar echt problematisch is het nooit.

Finaal is Kingdom Come: Deliverance  II een game voor gamers die houden van realisme en daar ook het geduld voor hebben. Hou je daar van, dan heb je geen enkel probleem met de hoge moeilijkheidsgraad, met het feit dat de HUD onoverzichtelijk is, dat je er op moet letten dat Henry voldoende eten krijgt en zich af en toe eens wast, dat je eten en kruiden niet slecht worden, en dat je materiaal nogal snel kapot kan gaan.

Is dat minder je ding, dan zal de ervaring van Kingdom Come: Deliverance II bijzonder traag aanvoelen. Je zal het idee hebben dat je slag om slinger wordt tegengewerkt, terwijl je maar wat graag die immense en gevarieerde wereld van Bohemia wil ontdekken.