REVIEW | FANTASIAN Neo Dimension is een aangename verrassing

De grootvaders van de klassieke JRPG, Hironobu Sakaguchi en Nobuo Uematsu, kwamen een aantal jaar geleden samen om een Apple Arcade exclusive game op poten te zetten. Het visuele concept trok al snel de aandacht, maar de platformkeuze maakte de game ook enorm ontoegankelijk voor het grotere publiek. Binnenkort kunnen JRPG-fans eindelijk genieten van een geupgradede versie onder de noemer FANTASIAN Neo Dimension op een platform naar keuze.

Het verhaal is weinig vernieuwend voor een JRPG. We kruipen in de huid van Leo, die wakker wordt in een fabriek zonder zijn geheugen. Na een gewaagde ontsnappingspoging met behulp van twee robotvrienden herinnert Leo zich een dorpje in de bergen en slaagt hij erin net op tijd te teleporteren om daar naar antwoorden te zoeken over zijn identiteit. Daar leert hij al snel dat Mechteria de wereld stilaan overnemen onder de begeleiding van de God van Chaos. Nu is het aan Leo om niet alleen zijn herinneringen te ontaarden maar ook om Vam the Malevolent te verslaan met de hulp van een aantal sterke bondgenoten die hij tijdens zijn reizen zal ontmoeten. Doorheen het verhaal leer je samen met Leo over zijn verleden, de relaties die hij heeft opgebouwd of opgeblazen, hoe de Mechteria de wereld ten einde brengen en zijn eigen rol in deze apocalyps.

We hebben het verhaal dus al meermaals gezien in het genre, maar toch slaagt FANTASIAN er in om een mooie ode te zijn aan de klassiekers. Hier en daar is het helaas wel een beetje reductief. Vam slaagt er niet per se in zich te onderscheiden van andere klassieke JRPG boosdoeners en de vrouwen in het spel gooien zich net iets te snel voor Leo’s voeten. Dat gezegd zijnde, zijn de onderlinge gesprekken tussen Leo en zijn cohorten toch een hoogtepunt van de game.

De gameplay geeft ook de gewoonlijke JRPG vibes. Met een turn-based battle systeem waar je tussen normale aanvallen en skills kan kiezen, is de opstelling van je team en de tegenstander van groot belang voor het succes in de strijd. Sommige vaardigheden vallen alles in een rechte lijn aan, magische vaardigheden vallen dan weer eerder in een curve aan. Bij sommige gevechten kan je de omgeving gebruiken om de bovenhand te halen. De originele game had best een stevige moeilijkheidsgraad, Neo Dimension voegt daar een normale moeilijkheid aan toe. Naar het einde toe kan deze moeilijkheid nochtans ook wel behoorlijk pittig worden. Na een bepaald punt kan je de vijand recht naar de ‘Dimengeon’ sturen, waar je later heen kan gaan om al je uitgestelde gevechten aan te gaan. Zo kan je des te meer profiteren van de vaardigheden die over een bepaalde lijn of curve gaan om hordes monsters in één keer aan te vallen.

Waar FANTASIAN Neo Dimension zich dan weer prachtig weet te onderscheiden zijn de visuals. Elke omgeving is een handgemaakte diorama waar de digitale personages zich doorheen bewegen. Omdat de originele game met enkele systeembeperkingen zat zijn de foto’s wat lager in resolutie, wat het geheel een charmante retro vibe geeft. Soms staan de scherpe sprites wel stevig in contrast met deze omgevingen, maar over het algemeen is de game een uniek plezier voor het oog. Gezien het originele platform is het niet verbazend dat het op hedendaagse consoles dan ook nog eens bijzonder vlot speelt. Wat wel opvalt is dat de game niet ontworpen was met controllers in gedachten, wat hier en daar wel eens voor problemen kan zorgen.

Qua muziek kan je in FANTASIAN Neo Dimension kiezen tussen de originele FANTASIAN soundtrack, klassieke Final Fantasy soundtracks of een mix van al deze soundtracks die willekeurig afgespeeld worden. Neo Dimension krijgt nog een extra upgrade in de vorm van volledige voice acting doorheen het spel, wat het origineel niet had.