Call Of Duty Black Ops: Rezurrection

First Strike, Escalation, Annihilation en nu Rezurrection, die -z is trouwens geen typo. Dat betekent een totaal van 4 DLC-pakketten in de levenscyclus van Call Of Duty Black Ops. Het moet echter niet altijd negatief zijn, want met Escalation bracht men een zeer goed DLC pakket uit. De daarop volgende Annihilation was dan weer een pak minder. Het is dan ook de vraag of Rezurrection weer zo'n mindere DLC is of niet.

Ditmaal krijgen we geen standaard multiplayer-maps, maar wel vijf zombiemaps. Op zich niet erg als je weet dat zombiemaps meer de nadruk leggen op teamwork, iets dat je trouwens steeds minder en minder ziet tijdens Team Deathmatch en andere multiplayer-gametypes, maar het blijft toch een vreemde keuze.  De zombie-modus is wél een geweldige modus om samen met vrienden te spelen. Heb je echter geen beschikbare vrienden, dan zul je het moeten doen met enkele levensloze A.I-maatjes of een groepje willekeurige online spelers, al is dat laatste vaak niet veel anders dan de standaard multiplayer. Sowieso zul je nog altijd meer teamwork merken (en nodig hebben) dan bij bijvoorbeeld Team Deathmatch, maar niets evenaart natuurlijk de ervaring van samenspelen met drie vrienden.

Is het dan een voordeel dat we een volledig zombiepakket krijgen met deze Rezurrection? Wij leunen alleszins meer naar de gedachte dat het een nadeel is en de reden daarvoor is simpel: Rezurrection bestaat namelijk uit vier maps die al in World At War zaten, maar ook bij de Hardened Edition van Black Ops. Slechts één map is nieuw, en dat is Moon. Dat gezegd zijnde zullen we toch elke map apart bespreken, want elk soort game / DLC verdient nu eenmaal een eerlijke kans. Er bestaat namelijk ook goede Call Of Duty Black Ops DLC.

Nacht der Untoten

Deze eerste World At War-map speelt zich af in de overblijfselen van een huis met twee verdiepingen. Voor het, wellicht kleine, deel COD-spelers dat nooit de Zombie-maps heeft gespeeld van World At War is Nacht der Untoten een goede basis. Hier leer je de meeste power-ups kennen en het teamgevoel ontstaat ook meteen, want er valt niet veel te verkennen waardoor je beste optie samenblijven is. Dat laatste is trouwens iets dat we in elke World At War-zombiemap aanraden, want je hebt niet het uitgebreide verkenningsaspect dat de Black Ops-maps wél hebben. Cold War Era-wapens zijn er dan weer wel. Al bij al is Nacht der Untoten een 'rustige' map die de basis legt voor een iets wat meer actievollere map.

Verrückt

Verrückt is een veel grotere map die zich afspeelt in het Wittenau Sanitorium, in Berlijn. De gehele map is symmetrisch en plaatst spelers aan het begin van elke match in twee teams van twee, gescheiden door een deur. Verrück introduceert ook veel nieuwe dingen zoals de power switch, electro-shock traps en een Perk-a-Cola machine. Deze machine heeft verschillende soorten cola in de aanbieding, want zo kan je bijvoorbeeld Speed Cola kopen die je veel sneller doet herladen of die je helpt barricades sneller te bouwen. De electro-shock traps, die ook werden gebruikt in de Black Ops Kino der Toten-map, creëren dan weer een beschermende elektrische barrière. De variëteit en actie in Verrückt zorgen er voor dat dit de beste van de vier 'oude' mappen is.

Shi No Numa

De derde map, Shi No Numa, speelt zich af in een moeras waar we niet tegen Nazi-zombies vechten, maar wel tegen het imperialistische Japanse leger, al zijn het natuurlijk ook zombies. Een vrij uniek kenmerk van deze map is de speciale ronde, waarin we het moeten opnemen tegen een Hellhound. Een  wezen dat door zijn immense moeilijkheid zelfs de beste COD-spelers doet huiveren. Ditmaal krijg je geen elecro-shock traps of dergelijke, dus het hangt volledig af van je team.

Der Riese

De laatste World At War-map is Der Riese, waarin we een geheime Nazifabriek aanvallen. Door middel van teleporters en een Pack-a-Punch machine zorgt deze map toch voor een tikkeltje vernieuwing. De Pack-a-Punch machine kan je wapens trouwens upgraden voor een aanzienlijke prijs, waardoor je een groter magazijn krijgt en meer schade kan berokkenen. De map is behoorlijk uitgebreid en door zijn vele hoekjes en kantjes kan je al snel in het nauw gedreven worden. Samenblijven is dus ook hier je beste optie.

Moon

Moon is de enige nieuwe map van Rezurrection en dat wil toch iets zeggen. We hadden er niet veel van verwacht, maar de map heeft ons toch enigszins kunnen verrassen. We beginnen onze game niet op de maan, maar wel in Area 51. Enkele nadelen die we ondervonden in andere maps, zoals nacht der Untoten waar het te lang duurt voor de actie écht start, hadden we niet bij Moon. Slechts enkele seconden nadat je spawnt vliegt er al een hele horde zombies, inclusief hellhounds, op je af. Erg moeilijk is het niet om hier te sterven, en daarom wordt ook aangeraden om de teleporter te gebruiken waardoor je meteen op de maan belandt. Ben je echter niet bang van enkele zwakke zombies en een kudde helse honden, dan kan je hen proberen af te knallen met je pistool om zo meteen een heleboel punten mee te pakken naar de maan.

Zwaartekracht is troef op de maan, en het is dan ook leuk om over de zombies te springen terwijl je deze neerknalt. Overdrijf echter niet met de jump-pads, want die doden je meer dan dat ze je plezier gunnen. Ondanks al dit gehuppel op de maan moet je de map zeker niet onderschatten. Het begint misschien vrij simpel, maar na enkele minuten op de maan, vergroot de horde zombies aanzienlijk, met als resultaat dat er van overal zombies op je afkomen. Reken daar nog eens de catacombes bij, waar je makkelijk in verdwaalt en je weet al hoe laat het is.

Er verschuilt zich trouwens nog een ander type vijand hier, die wel heel erg op een teammaat van je lijkt. Alsof dat nog niet erg genoeg was, draagt deze vijand de naam van een willekeurige vriend uit de vriendenlijst van de host. Het is een klein detail, maar wel zeer innovatief. Het is dan ook jammer dat er niet meer van dit soort details in de map zit. Integendeel, we krijgen slechts twee nieuwe wapens: een Wave Gun waardoor zombies bloed hoesten, dikker worden en ontploffen, maar ook een Quantum Entanglement Device (QED). Dit klinkt heel cool, maar eigenlijk is het gewoon een granaat met een willekeurig effect. Vooral de QED kon dus ietsje meer afwerking gebruiken.