REVIEW | Disney Illusion Island is een metroidvania voor het hele gezin

Onze favoriete Disneyfiguren zijn alomtegenwoordig in videogames. Het meest recente voorbeeld is het erg populaire Disney Dreamlight Valley, waarin je een heus sprookjesdorp uitbouwt. Deze keer zijn onze helden verwikkeld in een meer actievol avontuur genaamd Disney Illusion Island. De titel alleen al is een verwijzing naar de charmevolle World of Illusion games die begin jaren negentig op de SEGA-consoles verschenen. Kan Illusion Island het genre doen heropleven bij Disney?

Onze helden van dienst zijn Mickey, Minnie, Donald en Goofy. Samen zijn ze afgezakt naar Illusion Island omdat ze elk een uitnodiging in de bus hebben gekregen om daar te komen picknicken. Eens aangekomen blijkt dat niemand van het viertal de uitnodiging heeft gestuurd. Het was een list van de Hokun-gemeenschap om ze naar daar te lokken. De Hokun zijn schattige hamsterachtige wezentjes die geleid worden door Toku. Hun eiland is in gevaar want hun drie boeken van wijsheid zijn vermist. Aan jou om de zeer uitgebreide map te verkennen en de boeken te herenigen met hun eigenaar. 

Tijdens cutscenes mag je je verwachten aan de typische humor van Disney. Mickey is de galante held, Minnie het vrolijke genie, Donald is humeurig en Goofy weet maar zelden wat er aan het gebeuren is. Het zorgt voor leuke interacties met de NPC’s om je heen. Zo is er Mazzy, de uitvinder die je van nieuwe krachten voorziet om bijvoorbeeld aan de zijkant van een muur te kunnen glijden. Iedereen krijgt slim uitgedachte instrumenten, terwijl Donald het vaak moet doen met iets knulligs zoals bijvoorbeeld een ontstopper.

Je zult tal van upgrades nodig hebben, want Illusion Island is een metroidvania game. Je doorloopt dus een open wereld waarbij je vaak naar hetzelfde gebied reist. Met behulp van Mazzy en zijn uitvindingen ontdek je steeds nieuwe paden en geheime deuren. De wereld wordt dus groter naarmate je verder komt in het verhaal. De besturing is soepel en we ontdekten geen enkele glitch of fout tijdens het spelen. Hierdoor kun je elke sprong perfect inschatten. Qua spelervaring dus zeker niets op aan te merken. Hoewel metroidvania titels er om bekend staan erg pittig te zijn, valt het bij Illusion Island best mee. Je kunt namelijk je ervaring helemaal tweaken naar eigen wens. Telkens je het spel opnieuw opstart, kun je kiezen tussen de vier personages en de grootte van hun levensbalk. Er is zelfs een optie om onbeperkte hartjes te krijgen. Er is ook assistentie aanwezig voor wie wat moeite heeft met het maken van bepaalde sprongen.

In totaal zijn er drie grote gebieden die telkens nog eens onderverdeeld zijn in drie regio’s. Er is een aangename variatie tussen de gebieden heen. Pavonia staat in het teken van flora en fauna, Gizmopolis bevat flink wat elektrische toestellen die je aan het puzzelen brengen en Astrono laat je de geheimen van de oceaan verkennen. Genoeg verschillen dus om je aandacht erbij te kunnen houden. Helaas zijn de werelden niet altijd even goed gevuld met leuke achtergronden of vijanden. Maar al te vaak kom je dezelfde monsters tegen of zijn er ruimtes waar gewoon niets aanwezig is op de achtergrond. Hierdoor voelt de wereld soms wat leeg aan. Een andere misser is het gebrek aan elke vorm van geweld. Mickey en co kunnen enkel maar lopen en springen. Dit terwijl combat vaak een essentieel onderdeel is van elke metroidvania game. Hierdoor is Illusion Island een vrij passieve ervaring, waarbij je steeds elke vorm van gevaar ontwijkt. Zelfs op het hoofd springen van de meest zwakke vijand, levert niets op.

Het leukste onderdeel is ongetwijfeld de coöperatieve modus. Hierin kunnen maximaal vier spelers samen aan de slag in de campaign. Er zijn ook unieke krachten, waardoor je sneller door de gebieden reist. Geef elkaar een knuffel en krijg een extra hartje of speel haasje-over om verder te springen dan normaal. Heeft iemand het wat lastiger om een hoger gebied te bereiken? Gooi dan gewoon een touw naar beneden zodat je vrienden omhoog kunnen klimmen. Dit zijn erg handige verbeteringen waardoor je nooit echt moet wachten op de traagste speler. Je helpt elkaar verder waardoor het tempo steeds goed zit.