REVIEW | The Lord of the Rings: Gollum hoort in de heetste vuren van Mount Doom

The Lord of the Rings is een franchise die van geen ophouden weet. De Rings of Power-serie krijgt een tweede seizoen, er komt een nieuwe film genaamd War of the Rohirrim en er zijn nog twee games in de maak voor de komende jaren. The Lord of the Rings: Gollum werd reeds aangekondigd in 2019 en zou normaal al in 2021 verschijnen. Na meer dan twee jaar uitstellen is het dan eindelijk zo ver. Een spel dat zich volledig baseert op Gollum is misschien een vreemde keuze, maar is eigenlijk perfect wanneer de gameplay draait rond sluipen in donkere gangen. Of het spel na jarenlang uitstel nog wel zo precious is, lees je hier. 

Het verhaal van The Lord of the Rings: Gollum speelt zich af tussen de gebeurtenissen van The Hobbit en The Lord of the Rings. Gollum is zijn ring kwijt en gaat op zoektocht doorheen Midden-Aarde. Gaandeweg kom je bekende figuren tegen zoals de Wraiths, de Mouth of Sauron en een zekere grijze tovenaar. Je baant je een weg door gekende locaties zoals de toren van Barad-dûr en de groene omgevingen van Mirkwood. Overal maakt het leger van Sauron zich klaar voor een grote oorlog die snel zal aanbreken. Gaandeweg leer je ook nieuwe figuren kennen die het lot en de mentale gezondheid van Gollum zullen bepalen.

Zodra je het spel opstart, is het meteen duidelijk dat er iets niet helemaal klopt. Zelfs op de hoogste grafische instellingen ontbreekt het spel details en ziet alles er wazig uit. Dit valt niet goed te praten anno 2023 voor een spel van zo’n grote franchise. Het spel ziet er uit alsof het vijf tot tien jaar geleden is gemaakt. Overal worden dezelfde modellen en textures gebruikt. Lichteffecten zijn steeds erg flets of net veel te fel. De personages lijken ook een ander kleurschema te hebben dan de wereld om hen heen, waardoor ze steeds erg hard opvallen. Daarnaast zie je overal framedrops, zelfs wanneer je gewoon aan het rondwandelen bent. Het spel hapert aan alle kanten. Zelfs de camera heeft er niet veel zin in. Tijdens het klimmen is het niet altijd duidelijk waar je naartoe moet door het slechte camerastandpunt. 

De animaties zijn ook bijzonder stroef. Toegegeven, de animaties van Gollum zien er goed uit. Hij klautert haast als een spin op muren of langs smalle grotten. Maar alle andere personages bewegen alsof ze gemaakt zijn van hout. Knieën buigen blijkbaar niet in Midden-Aarde. Zelfs de beperkte combat ziet er teleurstellend uit. Gollum kan Orks in de rug aanvallen en ze wurgen. Vreemd genoeg hoeft hij maar amper te bewegen wanneer hij op iemand zijn schouders klimt om deze te wurgen. Met het grootste gemak wurgt hij met zijn smalle armpjes de meest grote ork.  Het ziet er allemaal zo bijzonder passief uit. Het is onbegrijpelijk hoe een spel dat al twee jaar is uitgesteld, in zo’n onafgewerkte staat vertoeft bij de release. 

De gameplay doet sterk denken aan A Plague Tale. Gollum is niet het meest krachtige personage en dus moet hij slim gebruik maken van schaduwen om voorbij vijanden te sluipen. Daarnaast kan hij zich ook verbergen in hoog struikgewas. Door stenen te gooien naar bijvoorbeeld lichtbronnen, kan hij voor wat afleiding zorgen. Dit maakt het eenvoudiger om iemand te passeren of om iemand de nek om te wringen. Niet elke vijand is hier vatbaar voor. Draagt je tegenstander een helm, dan kun je deze enkel passeren zonder geweld. Daarnaast is Gollum ook een erg goede klimmer. In elk level zijn hints aangebracht om aan te tonen welke terreinen je kunt beklimmen. Zie je witte strepen op de muur van een grot, dan kun je via die weg omhoog klauteren. Jammer dat de game je hand hierbij erg sterk vasthoudt. Wil je toch naar een ander platform springen dan het spel heeft voorzien? Dan is de kans bijzonder groot dat je tegen een onzichtbare muur botst en te pletter valt. Voor het geval de vrij opzichtige hints op de muren niet voldoende zijn, heeft Gollum een extra zintuig. Daarmee kun je door muren kijken om te zien waar vijanden staan opgesteld. Het geeft je ook een extra visuele hint over waar je precies naartoe moet gaan. 

Gollum is natuurlijk steeds in tweestrijd met zichzelf. De meer vriendelijke, onderdanige Sméagol gaat meer dan eens in conflict met de wantrouwige Gollum. Doorheen het verhaal gaat Gollum in monoloog met zichzelf. Jij kunt vervolgens kiezen of hij de conversatie richting Gollum of Sméagol stuurt. Helaas verandert dit bijna niets aan het eigenlijke spelverloop. Enkel de dialogen veranderen en als Gollum een te grote mond opzet, krijgt hij weleens een pak slaag. Het moraliteitssysteem is dus eerder grijs, zonder harde gevolgen. 

Het stemmenwerk is uitstekend uitgevoerd. De voice actors hebben hun uiterste best gedaan om te klinken zoals de figuren uit de bekende films. Je hoort natuurlijk dat Gollum niet wordt ingesproken door Andy Serkis en dat Gandalf niet de echte Ian McKellen is. Toch weten ze met flink wat passie de stemmen na te bootsen en veel gevoel te leggen in elke zin. Als iedereen met evenveel passie had gewerkt aan dit project als de voice actors, dan was dit de beste game van 2023, maar helaas.