REVIEW | Fire Emblem Engage leunt op hele sterke gameplay

Fire Emblem Engage maakte al van zijn eerste trailer furore omwille van het… unieke haar van het hoofdpersonage en de verschijning van personages uit oudere titels uit de serie. Kan de zogenaamde ‘tandpasta’ MC zich bewijzen? Zullen nieuwkomers zich verloren voelen tussen de throwbacks in deze titel? Of komt Intelligent Systems weer op de proppen met een klepper van een game voor een serie die ooit op sterven stond?

Het verhaal start met een glimps naar een hevige strijd tussen het team van de Divine Dragon en diens bondgenoten en emblems enerzijds, en het kwade leger van de Fell Dragon anderzijds. Wanneer deze strijd eindigt zien we de Divine Dragon ontwaken en enthousiast begroet worden door haar twee grootste fans en eerste bondgenoten Clanne en Framme. Alear, zoals het hoofdpersonage als standaardnaam krijgt, herinnert zich niets meer van het verleden en moet dus van de twee dienstknechten leren dat die de Divine Dragon is. Na duizend jaar slaap ontwaak je dus om al snel te leren dat het vredige rijk plots overspoeld wordt door zombies die enkel door de Fell Dragon tot leven gebracht kunnen worden. Alears moeder Lumera geeft je de opdracht om het kwade leger van de Fell Dragon tegen te houden door op tocht te gaan en de twaalf emblem ringen bij elkaar te verzamelen. Slechts dan zal je genoeg kracht hebben om de vijand te vernietigen. Deze ringen werden verspreid over de naties om zo te zorgen dat hun ontzettende kracht niet slechts bij één persoon ligt. De meeste ringen worden bijgehouden in het land waar jij en jouw moeder vertoeven, en natuurlijk moet er dus ook al snel een invasie plaatsvinden die de rust in het vredige rijk der draken verstoort en de balans van de kracht doet omwentelen. Geholpen door de prins en prinses van het koninkrijk van Firene begin je aan je tocht om genoeg kracht te verzamelen om de krachten van de Fell Dragon en het koninkrijk van Elusia tegen te gaan.

Het verhaal heeft jammer genoeg moeite om dezelfde hoogtes te bereiken als de rijke en uitgebreide werelden van Fates of Three Houses. We krijgen een redelijke standaardformule voorgeschoteld met wendingen die weinig verrassen en personages die net iets meer diepte verdienen dan ze krijgen. Waar de vorige games een genuanceerde visie gaven op slecht en kwaad met moeilijke keuzes en blijvende gevolgen, houdt Engage het een beetje veilig. Bovendien zijn de persoonlijke relaties nog steeds een versimpelde versie van het C tot S systeem van weleer. 

Het verhaal en al zijn cliché’s maken dit echter geen slechte Fire Emblem game. Waar het verhaal soms een beetje hol aanvoelt, is de gameplay dan weer gegroeid om nieuwe hoogtes te bereiken. Het driehoekige systeem van sterktes en zwaktes wordt uitgebreid met een mogelijkheid om de ‘break’ status toe te voegen aan vijanden die zwak zijn tegen jouw wapentype. Eens zij gebroken zijn verliezen ze de mogelijkheid om terug te slaan in een gevecht, wat dus een gigantisch tactisch voordeel met zich meebrengt. Uiteraard kan de vijand ook wraak nemen en jouw personages breken. De gevolgen van roekeloos bewegen worden daardoor des te harder. Bovendien heb je de Emblem Rings, die buiten een plotpunt ook nog eens interessante gameplay mechanics met zich meebrengen. Deze ringen kan je aan gelijk welke van je units geven om ze een stevige stat boost en speciale moves aan te leren. Zo kan je nieuwe weapon proficiencies leren aan een personage en krijgen ze nieuwe sterke skills die het tij van het gevecht volledig kunnen keren. Zo heb je een aanval waarme je ver kan teleporteren om dan een sterke magische aanval te lanceren, of eentje waarmee je door de verdedigingslijn van de vijand kan breken. Het gevechtssysteem is dus uitgebreider dan ooit en het spel vereist daardoor dus ook meer tactisch nadenken dan zijn meer casual voorgangers. Bovendien kan je naast de sterke Emblem rings nog andere rings craften die stat boosts geven aan personages zonder Emblem. De mechanic die hier aan gelinkt is voelt een beetje aan als een gacha, maar vereist gelukkig geen goed gevulde bankrekening om te kunnen deelnemen.

Verder is er ook een toevoeging in de vorm van enkele multiplayer modussen. De Tower of Trials laat je samen met andere spelers vechten tegen de AI, terwijl de Outrealm Trials een PvP modus biedt. Door de tactische aard van het spel is het moeilijk om een realtime gevecht aan te gaan tegen of met andere spelers, maar gelukkig wordt dit op een slimme manier opgelost. In de Tower of Trials neem je deel aan relay gevechten, waar elke speler een paar zetten kan doen om dan de zet aan de volgende speler over te laten. Het is interessant om een gevecht te starten na de tactische keuzes van anderen om dan je best te doen om het verdere verloop in goede banen te leiden. Anderzijds kan het heel frustrerend zijn om net personages te verliezen door slechte keuzes van een ander.

De Outrealm Trials laten je dan weer de helft van een map inrichten. Eens deze klaar is kan je hem delen of tegen anderen vechten. De twee helften worden dan samengevoegd en je kan recht in de strijd tegen andere spelers vliegen. Dit kan het leuk maken om maps te wisselen met vrienden, al is het wel aangeraden om een gelijkaardig level te hebben. Deze gevechten worden namelijk niet gescaled naar de speler die het gevecht start, iedereen blijft dus op zijn eigen niveau vechten.

Qua graphics kan je jezelf verwachten aan een lichte upgrade van Three Houses. Alles voelt net iets afgewerkter dan vroeger. We krijgen een simpele map waar we van gevecht naar gevecht navigeren, de veldslagen zelf vinden plaats op een grid en zoomen in op de individuele gevechten. Deze individuele gevechten voelen meer levensecht aan dan ooit tevoren doordat een gemiste slag niet enkel wordt aangegeven door een graphic, maar gepaard gaat met een parry of een dodge van het verdedigende personage. Uiteraard zijn de character designs weer bijzonder interessant, wat het des te spijtiger maakt dat deze zo weinig tijd krijgen om te schijnen in het verhaal. Zeker omdat je in het begin gebombardeerd wordt door nieuwe compagnons.