REVIEW | Indie Flash - Blacktail vertelt een boeiend verhaal

We kennen allemaal wel enkele bekende sprookjes waarmee we zijn opgegroeid, maar uiteraard zijn er ook in andere culturen terug te vinden die voor ons iets minder bekend zijn. Ontwikkelaar THE PARASIGHT brengt zo een sprookje uit de meer slavische cultuur, namelijk Baba Yaga, met Blacktail. In Blacktail kruip je in de huid van de 16-jarige Yaga die wordt bestempeld als een heks en wordt verbannen uit haar dorp.

Geesten uit je verleden komen je rust verstoren en zorgen ervoor dat je op pad gaat om ze weg te jagen. Op deze tocht zal je ook de mysteries rondom je eigen persoon ontdekken. Van het verhaal waren we fan, want het sprookje was voor ons wat minder bekend, maar het is goed gebracht. Het middenstuk was wel een beetje minder, maar naar het einde toe kwam er weer spanning in. De wereld van de game zit ook vol met sprookjesachtige personages. Denk bijvoorbeeld aan pratende katten of paddenstoelen.

In deze magische wereld zal je ook vijanden, waaronder lelijke trollen, tegenkomen die je een kopje kleiner moet maken. Met een boog in de hand en een aantal pijlen zal je vechten doorheen deze visueel prachtige wereld. Pijlen kan je zelf maken met de resources, zoals struikjes en veren, die je kan oppikken. Voor je health kan je dan weer jagen op herten. Andere items kan je dan weer gebruiken voor anti-potions en upgrades voor Yaga. Yaga heeft in haar huisje ook een grote kom staan waar ze drankjes in kan brouwen die haar versterken. Hiervoor moet je wel de benodigde resources bezitten, evenals het bijhorende recept. Die vind je in de spelwereld terug in verborgen kistjes.

De combat is zeer generiek en voelt niet 100% aan. Toch niet op de console waar we de performance-mode hebben moeten aanzetten, want anders maakte de framerate het onspeelbaar. Bij de boss fights ondervind je de meeste problemen met de controls, want het voelt een beetje alsof je nooit 100% correct kunt mikken.

Visueel zijn we fan van Blacktail. De game bevat kleurrijke omgevingen, maar ook nog een duistere toets. De cutscenes worden aan je verteld in een soort comic waarin een verteller het verhaal aan je voorleest. Hier laat men wel wat steken vallen, want dit vinden we ondermaats en bracht ons veelal weg van de sfeer met geforceerde mopjes die je af en toe te horen krijgt.