REVIEW | Harvestella is vooral heel cosy

Bij het opstarten is het niet meteen duidelijk wat je kan verwachten van Harvestella. Trailers doen het lijken op een farm sim met ARPG-elementen, maar wat de balans tussen die stijlen is weten we niet. Slaagt Square Enix er in de twee genres moeiteloos bij elkaar te brengen, of wordt het ploeteren door modderige waters?

We starten het spel na een korte character creation, waar we de geslachtsidentiteit en het uitzicht van ons personage bepalen. Wie hoopt op uitgebreide customisation zal helaas teleurgesteld zijn. Je kan maar tussen een zeer beperkt aantal character models kiezen, je favoriete oog- en haarkleur instellen en uit 2 stemhoogtes kiezen. Ook je outfit blijft doorheen het gros van het spel hetzelfde default vechtersplunje.

Na deze korte character creation wordt jouw personage wakker in een doods dorpje. Er hangt een mysterieuze sfeer gepaard met een vreemde waas in het dorp. Je weet niet waar je bent, wat je er doet en waar iedereen in godsnaam is. In de verte zie je een meisje dat je dan maar noodgedwongen volgt. Ze vertelt je niet veel, maar praat slechts in vage termen over de wereld waar jij je in bevindt. Het is jouw lot deze wereld te helpen, omdat ondanks de realiteit die jouw personage zich herinnert, dit nu de wereld is waar je thuishoort. Het meisje verdwijnt, waarop jouw personage op verkenning gaat. De wandeling is echter van korte duur, omdat je al gauw het bewustzijn verliest. Je wordt gewekt door een dokter die je vertelt dat het een mirakel is dat je nog leeft na buiten te komen tijdens ‘quietus’.

Je leert over de wereld waar je je bevindt, waar de seizoenen gecontroleerd worden door zogenaamde seaslights. Na elk seizoen komt quietus, een periode van dood en verderf waar men gedwongen binnen moet blijven. Alleen lijkt er iets vreemd te gaan met de seaslights, de bakens die de seizoenswisselingen veroorzaken. Hierdoor komen er korte barsten quietus tijdens het seizoen. Daarnaast komt er ook nog een komeet naar de herfstseaslight gedonderd, terwijl je in het dorpje er naast zit. De lokale bevolking lijkt te denken dat een ras genaamd de ‘Omen’ verantwoordelijk is voor de heisa. Kortom, het loopt best wel spaak met die seaslights die de seizoenen controleren. Het goede nieuws is wel dat de burgemeester van het dorpje Lethe best wel chill is en jij rustig je leven mag leiden op een leegstaande boerderij naast het dorpje. Je leert er planten telen en kan ze verkopen om een inkomen klaar te hebben staan voor wat je ook maar nodig hebt. Het leven is mooi, relaxt, aangenaam… of ja buiten dat ding met de seizoenen dan. Wat best vervelend is als je een boerderijleven op het oog hebt. Hoe dan ook rol je dan toch het avontuur in.

Harvestella komt enorm traag op gang. Het duurt eventjes voor je in het ritme komt van het boerderijleven gecombineerd met de avonturen die je daarbuiten wachten, grotendeels doordat het eventjes duurt voor de mechanics en het verhaal boeiend genoeg worden om je vast te grijpen. Wanneer je er op uit trekt om het eerste seaslight te onderzoeken, ontmoet je enkele hilarische en uiterst boeiende personages, leer je meer over het verschil tussen mens en omen, en leer je je eerste nieuwe avonturiersjobs. Je onderzoek naar de herftseaslight is ook je eerste trektocht door een ‘dungeon’. Je baant je weg door kronkelende gangen, zoekt naar schatten en vermoordt monsters. De actie is leuk, al voelt het in het begin soms moeilijk omdat meer ingewikkelde ARPG elementen zoals dodge cancels en i-frames lijken te ontbreken. Het is voor doorgewinterde fans van het genre dus wel af en toe aanpassen. Zeker de mage class die je al vroeg krijgt is moeilijk te beheersen wanneer je geen echte tanks in je team hebt en je je eigen spellcasts niet kan cancellen. Hierdoor moet je best tactisch gaan nadenken over welke job je gebruikt, wanneer je moet gaan swappen, hoe veel genezend voedsel je mee moet hebben… Wat een zekere gelaagdheid met zich meebrengt die we verwachten van een typische Square Enix JRPG.

Wat aanvankelijk een cosy, low effort blend tussen life sim en ARPG leek, blijkt achteraf dus een complexere match dan we durfden hopen. De twee genres gaan hand in hand en terwijl bepaalde onderdelen van elk genre versimpeld zijn, bestaat de complexiteit dus net in hoe ze samenwerken. Bij een life sim heb je bepaalde doelen voor ogen, die vaak neerkomen op goed verdienen zodat we op het einde van de rit kunnen terugblikken op een leven van vreugde en liefde. Bij Harvestella ga je niet enkel gewassen kweken om aan dorpelingen te verkopen, maar moet je de balans vinden tussen verkoop en eigen gebruik tijdens het dungeongedeelte. Hou je geen gewassen bij voor eigen consumptie, worden de dungeons beduidend moeilijker, maar kan je je boerderij wel sneller groeien en uitbreiden. Hou je alles voor het dungeongedeelte, dan zal je leven op een lager budget en is het moeilijker om de hele boel draaiende te houden.

De graphics zijn op een puur technisch vlak niets om over naar huis te schrijven. De game ziet er vaak een beetje uitgewassen uit, alsof je het door een wazige lens bekijkt. De wereld van Harvestella is echter zo mooi samengesteld dat het toch altijd magisch aanvoelt. De 2D-artwork van de sprites is telkens zo prachtig geïllustreerd dat we niet anders kunnen dan genieten van de look van het spel.

Ondanks de keuze om de stem van het hoofdpersonage te bepalen, hoor je deze stem slechts heel zelden terugkomen. Voice acting in het spel is zodanig beperkt, dat het niet moeilijk is om te vergeten dat we zowel de taal als klank van onze eigen stem konden bepalen aan de start. Het enige geluid dat ons gezelschap houdt gedurende onze speeltijd is dan ook vaak enkel de soundtrack, die gelukkig wel de perfecte cosy JRPG vibes met zich meebrengt.