REVIEW | Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin is een interessante mix

Doorheen de jaren zijn er al ontelbare games in de wereld van Final Fantasy uitgekomen. Na 35 jaar staat de teller in de hoofdreeks op vijftien games, met daarnaast nog een heleboel spin-offs, in verschillende genres. Met Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin wordt daar nu nog een action RPG van niemand minder dan Team Ninja aan toegevoegd.

Team Ninja is voor gamers natuurlijk een bekende naam, maar voor wie ze toch niet kent, het is de ontwikkelaar achter Dead or Alive, Ninja Gaiden en recent ook nog beide Nioh-games. Met Dissidia Final Fantasy heeft het bovendien ook al ervaring met de wereld van Final Fantasy.

Om inspiratie te zoeken voor deze Stranger of Paradise ging Team Ninja helemaal terug naar het begin, naar de game waarmee het 35 jaar geleden allemaal begon. Daar komt dan ook die Origin vandaan in de titel van de game, want het is namelijk een hervertelling van de eerste game die ooit in de reeks verscheen.

De allereerste Final Fantasy vertelde het verhaal van vier ‘guardians of light’ die samen zouden komen om Chaos te verslaan. Daarvoor moesten ze natuurlijk heel de wereld rond reizen om flink wat vijanden te verslaan. Het verhaal van Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin begint van hetzelfde idee, maar krijgt enkele forse plottwists, waardoor alles toch niet is wat het lijkt. Dat verhaal wordt wel wat fragmentarisch verteld, waardoor alles wat warrig kan worden.

Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin is op vlak van verhaal een vreemde beestje. Langs de ene kant wordt alles gebracht met de typische serieux die je mag verwachten van een Japanse RPG, maar langs de andere kant is het moeilijk om het allemaal serieus te nemen. Dat gaat van de norse hoofdrolspeler Jack naar de invulling van enkele personages tot het overmatig gebruik van het woord chaos. In het begin frons je even je wenkbrauwen, maar na een tijdje ga je er gewoon in mee en behandel je het verhaal bijna zoals je dat zou doen bij een soap. Neem het vooral niet te serieus dus.

Een ander belangrijk aspect van Final Fantasy was de absolute vrijheid die je kreeg in de klasse die je wilde spelen en dat voor al je personages. Dat idee wordt ook hier deels doorgetrokken. Je bestuurt in de game wel enkel Jack, dus je teamgenoten (je kan met maximaal twee anderen op pad) hebben iets minder vrijheid. Zelf kan je elke rol aannemen die je maar wil en dat zijn er heel wat. Al van bij de start heb je de keuze uit een aantal klassen en na enkele missies groeit dat aantal aanzienlijk. Langs de ene kant zorgt dat voor een pak tactische mogelijkheden, maar het kan ook wel wat overweldigend zijn. Je krijgt immers amper de tijd om uit te zoeken welke klasse je graag speelt en de korte tutorials verhelpen dat probleem niet. Het had misschien allemaal iets beperkter of meer gespreid mogen zijn.

Leuk is wel dat je tijdens een level altijd twee jobs ter beschikking hebt en daar dus vrij in kan wisselen. Zo kan je bijvoorbeeld tegelijk als een soort healer en als een soort tank spelen. Zoals we eerder al zeiden krijg je heel wat tactische mogelijkheden, maar duurt het dus ook even voor je daar je weg in vindt.

Ook op vlak van andere items krijg je wel heel veel te verwerken. Na enkel uren spelen hadden we al honderden stukken armour, die op vlak van stats en dergelijke heel dicht bij elkaar lagen. Ook hier mocht het allemaal wat minder zijn. We snappen dat de roots van de game bij een RPG liggen, maar zelfs daar gebeurt het maar zelden dat je elke missie tientallen nieuwe stukken armour te verwerken krijgt.

De gameplay van Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin is bovendien ook niet zo eenvoudig. Je kan het spelen als een soort hack-and-slash, maar op de normale moeilijkheidsgraad zal je dan al snel het loodje leggen. Het is echt wel de bedoeling dat je voldoende je skills gebruikt en een juiste mix vindt tussen gewone aanvallen en aanvallen waarvoor je MP nodig hebt. Sterf je, dan zakt bovendien je maximum MP en ben je daarna dus weer iets kwetsbaarder. Gelukkig kent de game verschillende moeilijkheidsgraden die ook echt een impact hebben, waardoor zelfs mensen die puur willen genieten van het verhaal weinig problemen zullen hebben met deze titel. Zoek je daarentegen een stevige uitdaging, dan is dat ook mogelijk.

Stranger of Paradise heeft ook wel een aantal leuke ideeën. Zo kan je bepaalde aanvallen van vijanden stellen door op het gepaste moment te blocken. Stuurt een vijand wat vuur je richting uit, dan kan je dat dus absorberen om het daarna opnieuw af te vuren. Het zorgt voor een extra laagje in de game, dat in de chaos soms wel eens verloren kan gaan. Ga je trouwens in de fout tijdens het blocken, dan kan het ook dat je tijdelijk verdoofd bent. Doe het dus op eigen risico. Ook het combosysteem zit sterk in elkaar, met heel wat mogelijkheden en ook heel wat opties om je set aanvallen naar eigen wens aan te passen.

De grootste zwakte van Stanger of Paradise: Final Fantasy Origin zit hem in het visuele. Alles ziet er gewoon een beetje wazig uit. De game speelt zich nochtans zuiver af in vrij lineaire levels, met tussendoor wat cutscenes. Niet echt heel belastend dus en Team Ninja had hier echt wel beter werk kunnen leveren. Een mooie grafische stijl had deze game zeker naar een hoger niveau kunnen tillen.

De voice acting is bovendien maar zus en zo, al wordt er veel goedgemaakt door de soundtrack, die teert op heel wat bekende deuntjes uit het verleden van Final Fantasy.