REVIEW | Halo Infinite keert terug naar zijn roots

Een paar weken terug werden onze (toegegeven: grote) zorgen over de Halo Infinite campagne al grotendeels weggevaagd. We speelden de eerste vier verhaalmissies, verkenden de open wereld eromheen en zagen dat het goed was. Meteen na het publiceren van de preview doken we opnieuw de nieuwe ringwereld Zeta Halo in. Inmiddels rolde de aftiteling over ons scherm en kunnen we met zekerheid vertellen dat de Halo Infinite-campagne alle criticasters lik op stuk geeft.

We gaan ons in deze review natuurlijk nog steeds niet op spoilerterrein begeven door de allerbelangrijkste plotdetails te verklappen en te vertellen waar het verhaal uiteindelijk naartoe gaat. Wel dat het een flinke tijdsprong maakt na het vorige avontuur, Halo 5: Guardians. Daarin opende The Banished, een gewelddadige factie van ex-Covenant, een aanval op de UNSC Infinity. Bij een één-op-één confrontatie aan boord van het bestookte schip kwam de Banished-leider Atriox als winnaar uit de strijd, waarna de verslagen Master Chief het vacuüm van de ruimte werd ingezogen.

Totdat een Pelican-piloot bij toeval op het lichaam van de Chief botst, die op dat moment al enkele maanden door de ruimte zweeft. De piloot gebruikt de interne krachtbron van het schip om het pantersysteem van John-117 weer online te brengen. Algauw stort de Spartan zich opnieuw vol in de actie om de Banished een halt toe te roepen. Niet veel later bemachtig je The Weapon. Deze nieuwe AI werd ontwikkeld om Cortana te imiteren en uit te schakelen. The Weapon – die sterk vertolkt wordt door Jen Taylor – wordt Master Chiefs nieuwe AI-metgezel in Halo Infinite.

Terwijl de Chief het sterrenstelsel opnieuw moet redden van een dreiging, schittert het goed opgebouwde verhaal door te focussen op een kleinere cast met verschillende motieven en sterke interacties, meer persoonlijke narratieve thema’s en het mysterie rond Cortana. Dat we gedurende de volledige game in het harnas van Master Chief kruipen is ook iets dat we alleen maar toejuichen. Dat we na het uitspelen nog steeds met veel vragen blijven zitten, betekent wel dat we niet de bevredigende conclusie hebben gekregen waarop we na onze hands-on hadden gehoopt.  

Maar ach, het moment waarop je dat punt hebt bereikt, heb je pakweg vijftien uur lang een hele straffe first-person shooter gespeeld. Eentje die, in tegenstelling tot Halo 4 en 5, teruggrijpt naar de essentie van de originele Halo, naar dezelfde gameplay die fans zo geweldig vinden aan de serie. Alleen dan op grotere schaal, terwijl het meer vrijheid geeft aan de speler dan ooit tevoren.

De eerste paar missies die het Infinite-verhaal op gang trekken, spelen evenwel nog als een klassieke Halo. De weg naar je objective is volstrekt lineair, de confrontaties vintage Halo. Het is pas wanneer we daarna onze eerste stappen op de beschadigde ringwereld Zeta Halo zetten, dat de spelstructuur meer op een traditionele openwereldgame lijkt die de franchise in een nieuwe richting stuurt.

Hoe werkt Halo’s open wereld nu precies? Wel, er zijn nog steeds verhaalgerichte missies te voltooien. Veertien om precies te zijn. Je speelt ze in chronologische volgorde vrij, ze zijn specifiek gemarkeerd op de interactieve Tacmap, spelen zich vaak af in binnenlocaties en ze sturen je meestal in één duidelijke richting. Het staat je echter ook vrij om daar van af te wijken, want deze keer heb je in de wereld eromheen een heleboel optionele nevenactiviteiten die je kunt aanpakken.

De belangrijkste van deze nevenactiviteiten draait om het heroveren van UNSC Forward Operating Bases (FOB’s). Het is vaak een kwestie van de aanwezige Banished-troepen te elimineren om deze basissen weer onder controle te krijgen. Het loont ook de moeite om deze FOB’s te veroveren.  Je onthult er niet alleen meer interessante gebieden mee op de kaart, je krijgt ook Valor-punten als beloning, het worden fast travel-locaties en je kunt er vanaf dan wapens bestellen en voertuigen laten leveren. Het arsenaal dat je tot je beschikking hebt, wordt volledig bepaald door je totale Valor-score. Op den duur kun je het zwaardere geschut meenemen en het jezelf bijvoorbeeld een stuk makkelijker maken in een verhaalmissie.

Er valt gelukkig nog meer optioneels te beleven op Zeta Halo. Naast het terugwinnen van de FOB’s, kun je ook een aanval openen op hun eigen zwaarbewaakte Banished Outposts. Dit zijn grotere faciliteiten die ook wat meer werk vereisen. Naast de spannende confrontatie met de Banished zelf, moet je er meestal ook bepaalde stukken van de infrastructuur vernietigen. Nog een lonende bezigheid is het opspeuren en elimineren van hooggeplaatste Banished. De high value targets zijn stuk voor stuk pittigere tegenstanders, met een levensbalk boven het hoofd en een speciaal wapen in handen. Drie keer raden wat je beloning is voor het verslaan van zo’n target. Juist, ja.

Voorts zijn er nog Mjolnir-kluizen te vinden die cosmetische items (coatings voor je pantser, name tags, …) bevatten die je kunt gebruiken in de online multiplayer, audiologs die wat meer inzicht geven in het verhaal en Spartan Cores om je vaardigheden mee te verbeteren.

Onze vrees dat de optionele inhoud wel eens het slachtoffer zou kunnen worden van herhaling, blijkt achteraf wel deels terecht. Die vlieger gaat eigenlijk ook op voor het levelontwerp in de verhaalgerichte missies die je te vaak door gelijkaardige Forerunner-structuren en gangen stuurt.

Toch vonden we dat in dit geval niet zo erg omdat de eigenlijke gameplay, zoals je misschien zelf al hebt ontdekt in de multiplayer, zo heerlijk strak zit. De gunplay is de beste uit de reeks, en de Grappleshot is zo’n game changer dat het vanaf nu wordt toegevoegd aan de heilige schieten, mêlee en granaat combo. De grijphaak bewijst zijn nut bij het navigeren door de omgeving en leidt tot meer verticaliteit omdat je hogere richels kunt bereiken, maar ook in het heetst van de strijd zorgt het voor enorm veel mogelijkheden dat het moeilijk voor te stellen is hoe Master Chief het ooit zonder moest doen. Je kunt er onder meer explosieve fusion coils mee naar je toe trekken en richting een vijand lobben, van op een afstand wapens mee grijpen, jezelf naar een voertuig lanceren of je naar een vijand trekken om een fatale vuistslag uit te voeren. Wanneer het te heet onder je voeten wordt en je dreigt neer te gaan, ben je ook in een wip weer weg.

Naast de grappleshot worden ook de Threat Sensor, de Thruster en de Drop Wall aan je uitrusting toegevoegd. Je kunt er maar één tegelijk aan je pantser koppelen, waardoor je ze voortdurend moet wisselen. Dit zit, net als het wisselen tussen de verschillende granaattypes trouwens, wat verstopt achter een onhandige d-padcombinatie. Met de eerder genoemde Spartan Cores, die over de hele wereld verspreid zijn, kun je deze uitrusting upgraden. Zo kan je bijvoorbeeld een stun attack aan de grappleshot toevoegen.

Na onze hands-on van een vijftal uur schreven we al dat de mix van verkenningsvrijheid binnen de open wereldstructuur, de nieuwe uitrusting en de fantastische gunplay voor opwindende confrontaties zorgde en ook na een drievoud aan gespeelde uren, blijft die stelling makkelijk overeind. Het is fantastisch om elke situatie op verschillende manieren aan te pakken.

Halo Infinite pakt ook uit met boss fights. Bij Halo 5: Guardians, ook gemaakt door 343 Industries en gerecenseerd door ondergetekende, noteerden we die baasgevechten nog bij onze minpunten. Er was immers één type baasgevecht dat tot verveling toe werd gerecycleerd. De makers hebben geleerd uit hun fouten en Halo Infinite bevat verschillende unieke gevechten in het verhaal en in de open wereld. Deze zwaar gepantserde vijanden waren vaak erg uitdagend, al had het wispelturige checkpointsysteem daar zeker ook een aandeel in.

Hoe zit het nu eigenlijk met die teleurstellende beelden die we zagen tijdens de eerste onthulling van de campagne? Sommige delen van de omgeving en enkele vijanden zien er nog altijd wat ruw uit, maar voorts hebben ze het extra jaar goed benut om alles een stevige upgrade te geven. Halo Infinite is op de Series X zonder twijfel een prachtig ogende game die ook nog eens ijzersterke performances levert. Natuurlijk wordt dat alles weer begeleid met een fantastische soundtrack.

Met uitzondering van enkele progressieproblemen, die voortdurend worden aangepakt, is de free to play multiplayer al een daverend succes, maar ook de campagne blijkt nu een schot in de roos. Het heeft alles wat deze serie zo bijzonder maakte en meer. Behalve een coöperatieve campagne dan, want die haalt de release niet en zou pas komen tijdens het tweede seizoen van Halo Infinite dat gepland staat voor mei 2022. Zonde, want co-op is een fundamenteel onderdeel van de Halo-ervaring en het is gemakkelijk om te zien hoe de open wereld zich nog meer leent voor co-op dan de lineaire games uit het verleden.