REVIEW | Samus is helemaal terug in Metroid Dread

Dread oftewel vrees, dat is ook wel het gevoel waar menig Metroid-fan de afgelopen jaren mee heeft gezeten. Het is eigenlijk al meer dan 19 jaar geleden dat het hoofdverhaal in deze franchise van een vervolg voorzien werd. Niettegenstaande het feit dat de Metroid Prime-serie intussen heel wat extra verhaal en lore wist te brengen en het intussen enkele jaren geleden uitgebrachte Samus Returns ook een prima remake was, weten we dus eigenlijk nooit welke avonturen onze heldin Samus na Metroid Fusion meegemaakt heeft. Welnu, na lang wachten en eindelijk een goede ontwikkelaar gevonden te hebben, komt Nintendo op de proppen met Metroid 5 in de vorm van Metroid Dread.

De ontwikkeling van Metroid Dread werd eigenlijk in de jaren 2005 door Nintendo geteased. Een aantal verwijzingen in de Prime-games hintten wel erg duidelijk naar een potentiële nieuwe Metroid-game, maar deze is er dus nooit gekomen. De producer, Yoshio Sakamoto, gaf afgelopen E3 toe dat men ‘project Dread’ destijds in het leven heeft geroepen, maar de technologie het concept nog niet tot leven kon wekken. Het is intussen de derde keer dat men dit project opgestart heeft en nu slaagt men er, dankzij de hulp van de Spaanse ontwikkelstudio MercurySteam (Castlevania: Lord of Shadows, Samus Returns), in om het concept daadwerkelijk te realiseren.

Metroid Fusion (Metroid 4) vertelde het verhaal over een ruimtestation dat door X-parasieten geïnfecteerd werd en waarbij Samus, dankzij haar resistentie omwille van haar Metroid-DNA, als enige premiejager dit gevaarte kon bestrijden. Dat lukt haar ook grotendeels, maar ze dient hierbij de instructies van de Galactic Federation te negeren en het ruimtestation te laten crashen op een nabije planeet in de hoop de X voor altijd uit te roeien.

Uiteraard is niets eeuwig en start Metroid Dread met het nieuws dat er X-parasieten op de planeet ZDR teruggevonden werden. De reeds uitgestuurde onoverwinnelijke E.M.M.I machines, met de capaciteit het gevaarte uit te roeien, gaven al snel na landing op ZDR geen signaal meer en dus is het wederom aan Samus om op onderzoek te gaan en redding te bieden.

Ze zal al snel merken dat ze niet alleen op deze planeet is en er heel wat verrassingen in petto staan. Metroid Dread kent op dat vlak een prima balans tussen snelle, responsieve actie en toch net voldoende lore en verhaal om te blijven boeien. Heel wat mysteries uit de vorige games worden opgelost en we krijgen ook meer te maken met een aantal oude bekenden, al zijn er ook een heleboel nieuwe gezichten te bespeuren. Bovendien is het einde goed genoeg om deze zogeheten ‘story arc’ eindelijk tot een bevredigend einde te brengen (nvdr. de makers gaven reeds aan dat dit niet betekent dat er geen Metroid games meer zullen gemaakt worden).

Qua verhaal mag Metroid Dread zeer behoorlijk uitgewerkt zijn, waar het vooral om draait is de gameplay. Ditmaal heeft ontwikkelaar MercurySteam alles op alles gezet om de gameplay en controls zo vlot, aangenaam en responsief mogelijk te maken. Een aantal prima ideeën uit Samus Returns, zoals free aiming en counters, worden naar een hoger niveau getilld door onder meer het feit dat je kan free aimen terwijl je in beweging bent en de counters ook een stevige impact tijdens het bewegen kunnen hebben. 

Voeg daar nog eens aan toe dat andere vaardigheden zoals de speed booster veel meer momentum hebben (het wordt namelijk niet bij een jump onderbroken en resulteert in erg uitdagende collectibles) en men deze keer voor een double jump in plaats van high jump opteert, en dan weten fans dat Dread als een geöliede machine zal wegspelen. Speed runners mogen zich op dat vlak ook in de handen wrijven, want combinatie van deze vaardigheden en het feit dat sequence breaking (het overslaan van een welbepaalde volgorde in het spel) mogelijk is, zal tot heel wat leuke en unieke streams leiden.

Qua abilities heeft men geopteerd voor een gezonde mix tussen vaste waarden en een aantal nieuwigheden. Terwijl Samus Returns een paar 'gimmicky abilities' had, heeft men ditmaal een weloverwogen keuze gemaakt om Samus haar vaardigheden mee te geven. Zaken zoals de item scan zijn bijvoorbeeld weer van de partij, maar enigzins herzien zodat het wat meer steek houdt. Je zal de vaardigheden sowieso allemaal erg nodig hebben, want Metroid Dread is allesbehalve een gemakkelijke game. Zelfs op normal zal het spel je erg regelmatig naar een 'game over' scherm weten te sturen, maar zij die goed oplettten en de patronen van vijandelijke aanvallen leren, zullen al snel richting de overwinning kunnen gaan.

Eén van de hoogtepunten in Metroid Fusion waren de SA-X gedeeltes, waarin een kopij van jezelf de jacht op jou opende en je vrijwel machteloos stond. Enkel rennen was een optie en dit zal ook bij de E.M.M.I. zones in Dread het geval zijn. Deze robots kan je niet met je arsenaal neer krijgen en dus zijn deze gebieden een perfecte mix tussen angst, spanning en stealth. Eén van de nieuwe vaardigheden, Phantom Cloak (maakt je volledig ontzichtbaar voor een korte tijd), zal in deze delen van het spel zeker goed van pas komen.

Bij de initiële onthulling lag de focus vooral op één gebied en de E.M.M.I. robots, waardoor het spel er op visueel vlak misschien iets te steriel en eentonig uitzag. Gelukkig kent het volledige spel een erg sterke afwisseling van kleurenpaletten en unieke gebieden om tot een mooi geheel gevormd te worden. Van de ietwat meer steriel uitziende labo’s tot de groene fauna en flora of de waterrijke gangen, men heeft zich duidelijk eens volledig kunnen focussen op het uitwerken van een sterk visueel concept, iets wat door de beperkte kracht van de 3DS in tijden van Samus Returns niet altijd mogelijk was.

Het animatiewerk in de korte maar krachtige cinematics verdient hierbij zeker een pluim. Men weet Samus haar gevoelens en sterke persoonlijkheid op een volledig non-verbale manier over te brengen, terwijl tal van kleine details in de animatie (een aparte, persoonlijke manier om een trapje van de lift te betreden, het met de hand leunen tegen het plafond aan het begin van een nauwe gang etc.) de sfeer erg ten goede komen. Het zijn kleinigheidjes als deze die Metroid Prime en Fusion destijds tot erg sfeervolle games op de GC en GBA maakten en waarbij - ondanks het feit dat de Switch in vergelijking met de andere consoles geen krachtpatser is - de visuele presentatie in een jaar als deze er nog zeker mag zijn.

Qua performance valt er ook bitter weinig op te merken, daar we ditmaal met een erg vlotte framerate van 60fps zitten. Een erg goede zaak voor een snelle platformer als deze, en een prima vooruitgang ten opzichte van Samus Returns die het met een framerate van 30fps moest stellen. Op de Switch OLED komen de kleuren en zwarte contrasten nog meer tot zijn recht. Al bij al weet men dus een prima technisch en gameplay totaalpakket van om en bij de 8 à 12 uren af te leveren. Herspeelbaarheid vinden we terug in een aantal unlockables, waarbij mensen die 100% item collection willen bekomen ditmaal van erg goede huize moeten zijn, want men heeft een aantal zeer uitdagende puzzels in het spel gestoken.