REVIEW | Lost in Random barst van het potentieel in een unieke wereld

Electronic Arts probeert met zijn Origins programma kleinere studio’s een kans te geven om met de nodige hulp hun droomgame op de markt te brengen. Zoink is één van deze studio’s en zij komen met Lost in Random, een spel waarin je lot bepaald wordt met een enkele dobbelsteenworp. Een vrij uniek concept voor een action-adventure game. Wij dobbelden er zelf op los en onze bevindingen lees je hier.

Lost in Random volgt het verhaal van Even, een jong meisje dat in de sloppenwijken van Random woont. Het is gebruikelijk dat iedereen die twaalf jaar wordt, een dobbelsteen moet rollen van de Queen of Random. Het kind wordt vervolgens weggehaald bij de ouders en naar een locatie gebracht die bepaald wordt door de dobbelsteen. Odd, de oudere zus van Even, gooit een zes en wordt weggebracht. Even trekt er op uit om haar zus Odd te redden en om zo zelf haar leven in handen te nemen. Zo begint een reis die je doorheen de genummerde gebieden van Random zal leiden. Het wordt een reis vol bizarre figuren en gevaarlijke situaties.

De wereld van Lost in Random is geïnspireerd door de films van Tim Burton. De graphics zijn donker en geen twee bakstenen lijken recht op elkaar te staan. Dit geeft elk aspect van de game een mysterieuze flair. Je weet namelijk nooit wat je te wachten staat omdat alles op eigenwijze manier in elkaar zit. Alsof er voor elke beslissing tijdens de constructie van de stad een dobbelsteen is opgeworpen. Soms zijn de graphics wel te donker. De ontwikkelaar wil hiermee allicht het mysterieuze gevoel versterken, maar lijkt zichzelf hierdoor in de voet te schieten. Er is soms zoveel mist en duisternis dat je geen details meer ziet in gebouwen en objecten die wat verder staan. Dit is een truuk die vooral oudere games gebruikten om grafische kaarten te sparen. 

De gebieden van Random zijn onderverdeeld in de verschillende zijden van een dobbelsteen. Two-Town draait helemaal rond dubbelzijdige figuren. De dorpelingen veranderen bij elke worp van persoonlijkheid. Ook de burgemeester van Two-Town heeft moodswings en zijn alter ego heerst over een duplicate stad die in de lucht hangt. Het dorpje Threedom wordt bestuurd door een drieling die oorlog voeren omdat ze elkaar verdenken van de moord op hun vader. In dit oorlogsgebied heerst een figuur genaamd Shadowman die jaagt op kinderen in donkere steegjes.

Het mag dus duidelijk zijn dat Lost in Random boordevol vreemde figuren zit waar je zoveel mogelijk over te weten wil komen. Er zijn tal van dorpelingen om mee te praten. Iedereen heeft een zeer uitgesproken persoonlijkheid en vooral de stemacteurs hebben zich helemaal gegeven om hun personages geloofwaardig te maken. Het is leuk om te zien hoe veel aandacht elk personage heeft gekregen, ook al komt deze misschien maar enkele minuten in beeld. Er is wel wat herhaling waarbij je dezelfde figuren op meerdere plekken tegenkomt, maar dit wordt nooit storend. Ook de verteller van het verhaal is een personage op zich, met voldoende commentaar en grapjes op Even en de wereld waarin ze zich bevindt.

Lost in Random is een spel met bijzonder veel potentieel. Er zijn helaas wel enkele aspecten die het spel tegenwerken. Zo is de besturing eerder ongebruikelijk en ongemakkelijk bij momenten. Dit uit zich vooral tijdens gevechten. Ook hier probeert het spel unieke gameplay elementen te creëren door hack-n’-slash te mixen met een soort strategisch kaartspel. Het is een leuk idee en wist ons zeker te bekoren. Het is nu eenmaal leuk om kaarten te verzamelen en op de juiste momenten te spelen om extra veel schade aan te richten. Bijzonder hoe de ontwikkelaar er in is geslaagd om strategie en de willekeur van een dobbelsteen te combineren. Maar wanneer je even geen kaarten kunt gebruiken, hervalt het spel naar eentonige hack-‘n-slash momenten waarbij je niet zoveel opties hebt.  

Ook de rest van de besturing kan minder soepel aanvoelen. Zo is de sprintknop vastgezet op de linkerbumper, wat niet zo prettig aanvoelt. En met vastzetten bedoelen we dat er geen mogelijkheid is om dit te wijzigen. Tijdens het sprinten kan Even ook niet zo goed bochten maken, waardoor je heel brede bochten moet nemen of even moet overschakelen naar wandelen. De camera kiest soms rare hoeken en ook Dicey, je wandelende en pratende dobbelsteenvriend bestuurt niet vlot. 

Er zijn tal van leuke zijmissies die je de hele map laten verkennen. Telkens word je beloond met kaarten of materialen die je kunt gebruiken om nieuwe kaarten te kopen in de winkel. Je moet dus een zo sterk mogelijk kaartendeck bouwen om gevechten te winnen. Het uitbouwen van je deck is het leukste gameplay element dat Lost in Random te bieden heeft. Er is geen grote diepgang bij het samenstellen van je deck, maar er zijn keuzes genoeg om de combat een totaal andere feel te geven. De gevechten worden ook gemixt doordat je soms andere doelen hebt dan gewoon het uitschakelen van vijanden. Hierdoor moet je je zowel op combat als op kaarten als het halen van je doelstellingen focussen, met flink wat spanning tot gevolg.