REVIEW | The Great Ace Attorney Chronicles bewijst kracht van de reeks

The Ace Attorney-reeks is één van de meest bekende namen in het visual novel genre. Haast iedereen is wel bekend met de internetmemes waarbij advocaat Phoenx Wright op tafel slaat, dreigend met zijn vinger voor zich uit wijst en “OBJECTION” brult. In onze preview merkten we al op dat ontwikkelaar Capcom duidelijk na al deze jaren nog genoeg verbeelding heeft om de puzzels verfrissend te houden. Zetten alle missies uit The Great Ace Attorney Chronicles deze trend verder? 

De twee spellen die je in deze verzameling kunt spelen, zijn enkele jaren exclusief geweest voor de Japanse markt. Deze dus niet helemaal gloednieuwe spellen brengen je mee naar het Japan van de negentiende eeuw. Hoofdpersonage is ditmaal Ryunosuko Naruhodo, een voorouder van de bekende Phoenix Wright. Hij probeert een bekende en rechtvaardige advocaat te worden in deze woelige tijden. Japan heeft een woelige relatie met het Verenigde Koninkrijk en Ryunosuko komt meermaals in een positie die deze relatie kan redden of breken. Sterker nog, in de eerste zaak wordt hij er zelf van verdacht om een Engelse gentleman te hebben omgebracht. Het verhaal neemt steeds erg onverwachte wendingen die vrij zware thema’s durven aankaarten zoals machtsmisbruik of culturele verschillen en alle vooroordelen die daarbij aan te pas komen. 

Beide spellen breken dan ook met de reeks en brengen niet alleen grappige en dwaze momenten met zich mee. Er zijn ook oprecht emotionele momenten en omdat je zoveel tijd met alle personages doorbrengt, leef je helemaal mee met alles wat er gebeurt. Gelukkig is er een goede balans tussen beide stijlen. De meeste figuren zijn nog doldwaas en worden alleen maar gekker naarmate je ze in een hoek drijft tijdens ondervragingen. Zo is er bijvoorbeeld een vrouw met een opgezette zwaan op haar hoed. Al snel blijkt de zwaan geen versiering te zijn en maakt ze flink wat kabaal tijdens ongemakkelijke momenten.

De charme die de personages uitstralen is één van de sterkste punten van The Great Ace Attorney Chronicles. Alle figuren worden kleurrijk en knap getekend in beeld gebracht. De achtergronden bevatten steeds veel details en zijn erg gevarieerd. Alles wordt bijgestaan door een mooie soundtrack, die speciaal is ontworpen met instrumenten en muziekstijlen uit de negentiende eeuw. De wereld klopt van begin tot einde en je kunt vaak de link leggen met spellen uit de franchise die zich in het heden afspelen. De rechter, andere juryleden en zelfs getuigen zijn duidelijk voorouders van figuren uit andere spellen.

Eén van onze favoriete figuren is Herlock Sholmes. Hij is gekleed en gedraagt zich zoals de klassieke Sherlock Holmes, met het verschil dat hij de meest waanzinnig foute conclusies trekt. Zijn onverdiende ijdelheid is een geweldige ijsbreker tijdens serieuze momenten. Waar je in de rechtbank steeds de juiste conclusie zelf moet trekken uit bewijsmateriaal en al dan niet ware uitspraken, weet je al op voorhand dat Herlock het fout heeft. Je moet hem dus van het tegendeel overtuigen en dan is de kans alsnog groot dat hij zelf alle eer opstrijkt. Dit varieert de gameplay wel wat, maar uiteindelijk komt de speelstijl op hetzelfde neer. 

De dialogen zijn goed opgebouwd, maar slepen vaak veel te lang aan. Elk nieuw personage wil natuurlijk zijn hele achtergrondverhaal uit de doeken doen en deze anekdotes bevatten lang niet altijd nuttige informatie. Vaak weet je al wat het antwoord gaat zijn op vragen die je nog moet stellen. Echter komen de antwoorden dan weer pas minuten later, zelfs als je op je controller blijft rammen om de dialoog sneller te laten gaan. Toch heb je deze langdradige momenten nodig, omdat je zonder informatie geen emotionele band kunt aangaan met de personages. Deze lange exposities hebben dus zowel een voordeel als een nadeel. 

De beste elementen van voorgaande games komen hier aan bod en dit komt vooral tot zijn recht tijdens de kruisverhoren. Hierbij kun je al het bewijsmateriaal grondig bekijken en soms zelfs in 3D laten ronddraaien om extra informatie in te winnen. Het hoofdpersonage is ook niet gewoon Phoenix Wright met een ander maatpak aan. Hij is echt geschreven als een beginnende advocaat die zichzelf steeds in twijfel trekt en zijn instincten moet leren vertrouwen. Doordat het hoofdpersonage zo onzeker is, begin je soms zelf te twijfelen aan je beslissingen. Hierdoor voelt het extra goed wanneer je twijfelt en de leugen kunt spotten.

De meest spannende nieuwe toevoeging vindt plaats wanneer je aankomt in Londen en daar een rechtbank instapt. Je moet niet alleen de rechter overtuigen maar ook de voltallige jury. Naarmate je goede of foute beslissingen maakt, zullen de juryleden hun mening over de beschuldigde bijstellen. Als alle zes juryleden denken dat je cliënt schuldig is, dan begint de Jury Summation fase. Elk lid van de jury legt uit waarom ze een bepaalde mening hebben over je cliënt en je moet dit proberen te weerleggen. Lukt je dit met twee juryleden, dan gaat de jury opnieuw in beraadt. Enkele foute acties en je cliënt wordt schuldig verklaard. Gelukkig kun je op elk tijdstip je vooruitgang opslaan. Maak hier zeker handig gebruik van want een zaak kan vrij lang duren en je wil bij een game over scherm niet helemaal terug naar het begin.