REVIEW | Persona 5 Strikers

De originele Persona 5 en de nieuwe Persona 5 Royal zijn waarschijnlijk enkele van de beste JRPG's van de afgelopen jaren en hebben ons met enthousiasme achtergelaten. Het is dus natuurlijk duidelijk dat spin-offs zoals de Dancing Games, optredens van Joker in Smash of de fightergames zoals Persona 4 Arena zijn gemaakt om fans meer van hun favoriete personages te bieden. Omega Force, dat we kennen van de Warriors-spellen zoals Dynasty of Samurai Warriors, probeert nu ook in het Persona-universum toe te treden en brengt ons na lang wachten eindelijk de westerse versie van Persona 5 Strikers. Slaagt Omega Force er in een interessante RPG te maken van deze spin-off.

Eerst een korte mededeling voor iedereen die Persona 5 Royal heeft gespeeld: omdat de game al heel lang in ontwikkeling is, werd het hoofdgedeelte van Persona 5 gebruikt als sjabloon voor Strikers, zonder de nieuwe personages en wendingen van Persona 5 Royal, zoals Kasumi.

Het spel begint een paar maanden na het einde van Persona 5, waar Joker naar Tokio komt voor de zomervakantie, om te ontspannen met zijn oude bende en de dag door te brengen in het bekende Leblanc-café. Al snel worden ze opnieuw de Metaverse ingezogen en moeten ze opnieuw de strijd aangaan met de Shadows. Ook nieuwkomer Sophia ontmoet je hier relatief snel, een AI die niet precies weet waar ze vandaan komt en waarom ze ook een persona heeft, maar direct aan jouw zijde staat in de strijd. Er zijn geen paleizen in deze game, maar je moet je wel een weg banen door gevangenissen, die echter op een vergelijkbare manier werken en je naast kleinere puzzels allerlei veldslagen en verhaal bieden.

Het verhaal komt pas echt op gang wanneer andere gevangenissen in de Metaverse buiten Tokio verschijnen en in toenemende mate de mensen van de respectievelijke steden lijken te beïnvloeden. Reden genoeg voor de groep om het oude busje van Leblanc-baas Sojiro te pakken en op reis te gaan door Japan. Ze staan er echter niet alleen voor, want de lokale politie heeft de troepen al lang in de gaten en meent verantwoordelijk te zijn voor de nieuw opduikende problemen. Als gevolg hiervan wordt inspecteur Zenkichi Hasegawa, ook een nieuw personage en onze persoonlijke favoriet, aan jou toegewezen en zal hij je vanaf nu volgen. Het ontbreekt Strikers zo niet aan locaties en nieuwe impressies, want elke stad is vrij toegankelijk en heeft naast allerlei winkelmogelijkheden altijd nieuwe problemen waar je mee te maken krijgt. Vooral Yakuza-fans zullen in de wolken zijn met de wijk Dotonbori in Osaka, die in die reeks al is verschenen als Sotenbori.

Over het algemeen zit het verhaal niet helemaal op het niveau van Persona 5, maar het zet het verhaal zo charmant en trouw aan het origineel voort dat het er eigenlijk niet toe doet. De nieuwe ondersteunende personages, ook al zijn het er niet veel, passen er perfect bij en de nieuwe wendingen in het verhaal bouwen voort op gebeurtenissen uit het verleden, maar brengen nog steeds genoeg nieuwe dingen met zich mee en blijven spannend.

De gameplay is heel anders dan traditionele Persona-games, wat natuurlijk niet mag verbazen als je weet dat Omega Force ook met pakweg The Legend of Zelda ook zijn eigen ding deed. Hoewel elk deel van het verhaal je de tijd geeft om te verkennen, zijn de sociale banden, en de deelname aan andere activiteiten die in Persona 3-5 gangbaar waren, volledig verdwenen. Dus geen kalender waarbij elke activiteit verstandig moet worden geselecteerd. In plaats daarvan heb je een algemene "bond"-balk, die wordt gevuld door gesprekken, activiteiten of onderlinge gevechten. Buiten de verhaalsequenties en de occasionele zijmissies, geeft het verkennen van steden je toegang tot winkels (waarvan er veel unieke items verkopen die niet in andere steden te vinden zijn) en restaurants, waar je bijvoorbeeld recepten kunt kopen om thuis te koken. Het fusiesysteem keert ook terug, waarbij Joker tijdens het gevecht nog steeds van persona kan wisselen.

De grootste veranderingen zijn echter te vinden in het vechtsysteem, dat nu volledig realtime en actiegericht is. Als je bijvoorbeeld een vijand tegenkomt in een gevangenis, verschijnt er naadloos een rij vijanden op het veld en begint een gevecht. Je hebt de mogelijkheid om te vechten met lichte en zware aanvallen, je kunt springen en ontwijken. Alle vier de leden van je groep zijn aanwezig tijdens de gevechten, en hoewel je maar één personage tegelijk bestuurt, kun je op elk moment naar een ander lid overschakelen.

Als je de L1-knop ingedrukt houdt, kan de respectieve wapenaanval worden gebruikt, en als je de R1-knop ingedrukt houdt, wordt de persona van het personage opgeroepen, waardoor een vaardigheidsmenu wordt geopend en de tijd wordt stilgezet. Bovendien heeft elk personage een volledig unieke bewegingslijst met een soort afmaker en langdurig gebruik van een personage ontgrendelt hun meesterkunsten, waarbij nog meer unieke vaardigheden en bewegingen ontgrendeld worden. Zoals je kunt zien zit er nogal wat variatie in, waardoor het zich onderscheidt van veel andere games binnen het Warriors-gamma.

Je moet deze vaardigheden natuurlijk nog steeds vakkundig gebruiken, omdat tegenstanders bepaalde zwakke punten hebben, die je moet misbruiken om stevige aanvallen op poten te zetten. Dat is ook zo bij baasgevechten, waar je de zwakheden vaak gebruikt om een soort schild te breken. Jammer genoeg vormt het systeem van de zwakheden ook meteen het zwakke punt van de gameplay. Als je immers genoeg SP (voorraad voor magische vaardigheden) hebt, kan je een tegenstander volledig immobiliseren door de zwakte keer op keer uit te buiten. Omdat de actie kort wordt stilgelegd wanneer je je vaardigheden kiest, kan die zich niet verdedigen en kun je de betreffende aanval spammen totdat je All-Out Attack klaar staat. Dat systeem herhaal je dan gewoon tot je de vijand verslagen hebt. Vechten in Persona 5 Strikers wordt zo eenvoudiger dan waarschijnlijk de bedoeling is.

De Velvet Room met de bekende fusies is ook terug, al werkt het deze keer net even anders. Omdat je geen vertrouwenspersonen of iets dergelijks hebt die je anders zouden ondersteunen met bonuservaring na een fusie, moeten je persona's op een andere manier een niveau hoger komen. Bij de meeste games gebeurt dat op basis van experience, maar in Persona 5 Strikers krijg je punten voor onder andere fusies die zijn uitgevoerd of persona's die je teveel hebben gekregen. Die punten kun je vervolgens investeren in levels of upgrades. Aan het einde van de game kan dit systeem wel een beetje gaan vervelen.

Visueel is Strikers absoluut geweldig. Naast de bekende locaties imponeren de nieuwe steden met hun winkelstraten, leuke details en een harmonieuze sfeer. Net als bij Persona 5 Royal zijn er aanzienlijk meer tussenfilmpjes in gerenderde in-game graphics, die altijd een lust voor het oog zijn en als standaard kunnen worden gebruikt voor toekomstige uitlopers van de serie. Muzikaal worden veel bekende tracks gebruikt of geremixed voor de gevechten, zodat ze de snelle en actievolle gameplay passend onderstrepen. Er zijn nieuwe songs voor elk van de nieuwe steden en hun gevangenissen, waarvan geen enkele teleurstelt.